... تا از ره اوفتادم خلق از پیم فتادند

توفیق گمشدن کرد بر من سفر مبارک

وقف خرام خسرو بوم و بر شکر شد ...

... آن کهنه کلیدیم که دندانه نداریم

فیاض متاع سفر آخرت خویش

چیزی به جز از مشرب رندانه نداریم

... ریشه دل می کنم گر خاری از پا می کشم

کرده ام عزم سفر وز بیم تنهایی کنون

مدتی شد انتظار راه عنقا می کشم ...

... بر ما جهان ز خاطر مورست تنگ تر

جای دگر کجاست که فکر سفر کنیم

زنگست زنگ بوسة حورش بر آینه ...

... درد او را نتوان داد به درمان کسی

نکنم عزم سفر گر به بهشتم طلبند

تا توان رفت درین شهر به فرمان کسی ...

... در او خیال خرد را مجال راهگذر

خوش آن سفر خنک ان راه کز شرف بودی

مسافرش تو و مقصد خدا عروج سفر

دلیل جذبه و محمل قطار هفت فلک ...

... عاشق ز کجا و سروسامان جدایی

پیچیده ام از درد تو خود را به سفر بر

اندیشه زلف تو به سودا کشد آخر ...

... گر عقل به پیمودن جاه تو برآید

بر کنگره عرش بماند به سفر بر

بال و پر اندیشه بسوزد چو بپرد ...

... بیا به مکتب میخانه نزد پیر مغان

که یادگیری از خویشتن سفر کردن

به پیش اهل ولایت نماز نیست درست ...

... به درد من که به داروی کس ندارد کار

به غربت سفر اهبطوا ز درگه قرب

که بازگشت ندارد در او یکی ز هزار ...

... مینداز در ناله ام گوش خواهش

که بر سفره من کبابست اخگر

نفس برنمی آرم از گرد کلفت ...

... زنم موج در خویش چون آب گوهر

به یار سفر کرده من که گوید

که ای چشم غربت ز رویت منور ...

... به ملک مصر خیال بدیهه پردازش

که بندر سفر کاروان کنعانست

روا بود که زلیخای لفظ ناز کند ...

... خانة گرگست سر چاه من

بی تو به هر سو که سفر می کنم

نیست کسی غیر تو همراه من ...

... گه به پا ره برید و گه به نگاه

سفر پا به کار دل ناید

نظر هوش در سفر باید

شتران کف زنان در آن وادی ...

... نجم را برد مه به خانة خویش

سفره گسترد و نان نهاد به پیش

دید آنجا نشسته پیرزنی ...

... سخن اینجا رسید و شد باریک

سفری دور و ره بسی نزدیک

من همان به که همرهش باشم ...

صد شکر که آن در به عدن باز آمد

وان ماه سفر کردة من باز آمد

امروز مگر روز قیامت برخاست ...

آن شب که رسول ما سفر کرد به عرش

سر از خم نه سپهر برکرد به عرش ...

... نباشد در ره دور و دراز آرزو سودی

همینت بس که باز آری سلامت زین سفر خود را

کمر بسته است بهر انتظارت افسر شاهی ...

... راه هستی طی شد و شهر فنا نزدیک گشت

زین سفر واعظ تهیدستی است راه آورد ما

... در تن حرکت نیست بجز گردش رنگم

دیگر سفر هند حنا شد سفر ما

چون غنچه زر ما گره مشت ندیده است ...

... گشتیم سراپای جهان را همه واعظ

شهری چو سفر نیست برای وطن ما

... بی تعلق رود آسان ز جهان

سبکی راحله این سفر است

نام امروز ز مالست بلند ...

... چه غم از مرگ چو یاران رفتند

نقش پا قافله این سفر است

نفس از حرف لبت گشته چنان ...