... که رنگ و بو ز مسامات او بر انگیزم

خمیده تا نشود شاخ او ز گردش من

به برگ لاله و گل نرم نرمک آویزم ...

... هر لحظه جوان است و روان است و دوان است

از گردش ایام نه افزون شد و نی کاست

ماهی بچه را سوز سخن چهره برافروخت ...

... باده رازم و پیمانه گساری جویم

در خرابات مغان گردش جامی دارم

بی نیازانه ز شوریده نوایم مگذر ...

... مشت گلیم و ذوق فغانی نداشتیم

غوغای ما ز گردش پیمانه دل است

این تیره خاکدان که جهان نام کرده یی ...

... چه کنم که عقل بهانه جو گرهی به روی گره زند

نظری که گردش چشم تو شکند طلسم مجاز من

نرسد فسونگری خرد به تپیدن دل زنده ای ...

... اگرچه تیشه من کوه را ز پا آورد

هنوز گردش گردون بکام پرویز است

ز خاک تا به فلک هر چه هست ره پیماست ...

دردانه ادا شناس دریاست

از گردش آسیا چه داند

... بند نقاب بر گشا ماه تمام خویش را

زمزمه کهن سرای گردش باده تیز کن

باز به بزم ما نگر آتش جام خویش را ...

... همه آفاق که گیرم به نگاهی او را

حلقه یی هست که از گردش پرگار من است

هستی و نیستی از دیدن و نا دیدن من ...

... بزم در کشمکش بیم و امید است هنوز

همه را بی خبر از گردش افلاک انداز

میتوان ریخت در آغوش خزان لاله و گل ...

... دانی که نمی زیبد عمری چو شرر ما را

شام و سحر عالم از گردش ما خیزد

دانی که نمی سازد این شام و سحر ما را ...

من هیچ نمی ترسم از حادثه شب ها

شب ها که سحر گردد از گردش کوکب ها

نشناخت مقام خویش افتاد به دام خویش ...

... عشق است امام من عقل است غلام من

هنگامه این محفل از گردش جام من

این کوکب شام من این ماه تمام من ...

... قرار از ما چه میجویی که ما را

اسیر گردش ایام کردند

خودی در سینه چاکی نگهدار ...

... عالم از دیر خیالش پیکری

وقت او را گردش ایام نی

کار او با چرخ نیلی فام نی ...

... روزها از نور او عالم فروز

روز و شب را گردش پیهم ازوست

سیر او کن زانکه هر عالم ازوست ...

... زنده رود

گردش تقدیر مرگ و زندگیست

کس نداند گردش تقدیر چیست

حلاج ...

... تا مسلمان کرد با خود آنچه کرد

گردش دوران بساطش در نورد

مرد حق از غیر حق اندیشه کرد ...

... چشم را از رقص جان بر دوختند

رقص تن در گردش آرد خاک را

رقص جان برهم زند افلاک را ...

... از نوایی پخته سازم خام را

گردش دیگر دهم ایام را

فکر شرق آزاد گردد از فرنگ ...