... صدف پاک گهر از دل من دارد یاد

در وطن غنچه نشستن به سفر خندیدن

رشک در ناخن حساد چرا نی نکند ...

... تا به کی صبر کنی در ته زنگار وطن

در سفر محنت چه زود به سر می آید

همه عمر به چاه است گرفتار وطن ...

... رطل خورشید کند چاره خمیازه من

چون شود گرم سفر کلک سخن پردازم

نرسد برق سبکسیر به جمازه من ...

... به چه امید کند نشو و نما دانه من

می کند سیل فرامش سفر دریا را

دلنشین است ز بس گوشه ویرانه من ...

... اگر رسم به زمین بوس بیخودی چه عجب

که عمرهاست ز خود می کنم سفر پنهان

ز حرص بال و پر جستجو برون آرد ...

... سف رساند خضر را به چشمه حیوان

به مهر چشم مسیحا شد از سفر روشن

نبرد زنگ ز آیینه دل یعقوب

نسیم مصر سفر تا نکرد از مسکن

جواب آن غزل است این صایب مولوی ...

... چنین که گرد علایق تراست دامنگیر

سفر ز خود نتوانی به هیچ جا کردن

چنان به خانه فرو رفته ای که ممکن نیست ...

... مشو مقید همراه اگر چه توفیق است

سفر جریده ازین خاکدان چو عیسی کن

مس از معامله کیمیا زیان نکند ...

... تو هم به خوش نفسی غنچه دلی وا کن

نگشته تنگ زمان سفر ز دانه اشک

برای راه فنا توشه ای مهیا کن ...

... نگشته است ز کام جهان کسی سیراب

ز خود سفر پی هر موجه سراب مکن

هر آنچه با تو نیاید به آن جهان صایب ...

... به پای خم می نارس به کام خویش رسید

سفر ز کوی خرابات زینهار مکن

اگر چه عشق بود کار مردم بیکار ...

... که آید از دراو بی دماغ کم بیرون

سفر اگر چه دو گام است بی مشقت نیست

که ناله در حرکت آید از قلم بیرون ...

ز بی قراری من می کند سفر بالین

ز دست خویش کنم چو سبو مگر بالین ...

... با جان پر امید در آشنا مزن

در آتش است نعل سفر رنگ و بوی را

دامن گره به دامن این بی وفا مزن ...

از خود برون نرفته هوای سفر مکن

این راه را به پای زمین گیر سر مکن ...

... ای سست رگ ملاحظه از نیشتر مکن

سود سفر بود گذراندن ز همرهان

زنهار با رفیق موافق سفر مکن

معشوق تازه رو خط آزادی غم است ...

... در توست هر چه می طلبی صایب از جهان

بیرون ز خود به هیچ مقامی سفر مکن

... پای حنا گرفته به جایی نمی رسد

از خود برون نیامده عزم سفر مکن

تا دیده ات ز نور یقین غیبت بین شود ...

... در خون فتاد نان عقیق از تلاش نام

بگذار نام را و سفر از یمن مکن

قصری که از فروغ تجلی است زرنگار ...

... بی جذبه آفتاب دلیلت اگر شود

از خود سفر به نور شرر می کنی مکن

در ره شکنجه ای بتر از کفش تنگ نیست

با خوی بد هوای سفر می کنی مکن

در قلزمی که یکجهتان دم نمی زنند ...

... آن را که هست ساقی رعنا درین چمن

پای سفر کراست که هر شاخ سنبلی

آماده است سلسله پا درین چمن ...

... خواب از سر ما می پرد از چشم پریدن

طول سفر عشق ز دل واپسی ماست

کوته شود این راه ز دنبال ندیدن ...