... ز بسکه بلبل شوریده دل فغان دارد

هنوز لاله نورسته ناشگفته تمام

چه موجبست که با سبزه سرگران دارد ...

... که آب آید و در روی ارغوان دارد

ز عکس چهره او لاله را به خون جگر

حکایتی است که با غنچه در میان دارد ...

... باد خاصیت انفاس مسیحا دارد

لاله بر طرف چمن رقص کنان پنداری

نو عروسیست که پیراهن والا دارد ...

... بت من جلوه کنان گر به چمن درگذرد

با رخش سوی گل و لاله که پروا دارد

آن چه حسن است که آن شکل و شمایل را هست ...

... تیغت ز خون پیکر گردان در آنزمان

از کشته پشته سازد و از پشته لاله زار

شاها عبید آنکه ز جان مدح خوان تست ...

... موسم آن میرسد باز که در باغ و راغ

لاله بروید ز خاک گل بدر آید ز خار

باد صبا میکشد رخت ریاحین به باغ

دست هوا میکند مشگ تتاری نثار

لاله خوش جلوه را عنبرتر در میان

غنچه خوش خنده را خرمن گل در کنار ...

... روی صحرا گردد از زخم سم اسبان ستوه

تل و هامون گردد از خون دلیران لاله زار

نیزه برباید تن مردان جنگی را ز تن ...

... با غنچه شو مصاحب و با یاسمن نشین

با ارغوان طرب کن و با لاله می گسار

گل ریز و مطربان بنشان انجمن بساز ...

... متمایل نه مست نه هشیار

لاله بشکفت و باده صافی شد

ساقیا خیز و جام باده بیار ...

... دماغ دهر شود از بخور مالامال

زمین زلاله تذرویست نسترن منقار

هوا ز ابر عقابیست آتشین پر و بال ...

... غزال خرمن سنبل کشید در آغوش

چکاو لاله نعمان کشید در چنگال

پیام گل به سوی باده میبرد گویی ...

... دست با شاهد سرمست در آغوش کنیم

سر چو گل در قدم لاله رخان اندازیم

جان فدای قد حوران قبا پوش کنیم ...

... بلبل شوریده را گل دل نوازی می کند

لاله سیراب دارد جام لیکن هر زمان

همچو مستان چشم نرگس ترکتازی می کند ...

... گر عکس رخش بر چمن افتد روزی

از خاک همه لاله خودرو روید

... عذار گل به آب ژاله می شست

به اشک ابر روی لاله می شست

بنفشه جعد مشکین شانه میزد ...

... گهی همراز مرزنگوش میشد

گهی با لاله هم آغوش می شد

شکوفه خنده ناک از باد گل بوی ...

... درفشان از کنار کوه و صحرا

چراغ لاله چون قندیل ترسا

صبا جعد بنفشه تاب میداد ...

... چو بلبل ناله در بستان فکنده

رخم چون لاله از بس اشگ گلگون

چو گل خونین جگر چون غنچه پرخون ...

... چو بگذشتی چنان بالا بلندی

فشاندی لاله بر آتش سپندی

چو گل پیش خودش میدید در خود ...

... چو من فریاد و زاری پیشه کرده

چو گبران لاله در آتش فشانی

مقرر بر عنادل زنده خوانی ...

... گر در این جایی ور آن جا دوست می دارم تو را

عارم آید پیش سرو و لاله رفتن در چمن

تا بدان رخسار و بالا دوست می دارم تو را ...

لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب

لاله سیراب بین پسته سنبل نقاب

تا شود از زلف او حجت خوبی تمام ...

... باد صبا در چمن وصف جمال تو کرد

شد به گلستان ز شرم لاله سیراب آب

قیمت گوهر شکست بر سر بازار حسن ...

... سنبل زلف تو مشاطة گلبرگ تر است

لاله روی نر آرایش بستان صفاست

جعد بر حسن خطت نافه مشک ختن است ...

... ای بسا فتنه که از قد تو بر خواهد خواست

همچو لاله دل من سوخته خون جگرست

که چرا سنبل گیسوی تو در دست صباست ...

... در باغ بهشت این قد و رخسار ندیدند

این سرو که بنشانده و این لاله که کشته است

ما روضه نخواهیم که هرجا چو تو حوری است ...

بنفشه دسته بر ارغوان است

گرت بر لاله سنبل سایه بان است

لب است آن یا عقیق آن درج یاقوت ...

... به دور حسن رخت بایدم از آن لب کام

چو در اوان گل و لاله نقل و جام خوش است

خوش است از تو سلامی مرا در آخر عمر ...