... هم برق صفت به خویشتن برق شود

گر سگ به مثل درون دریا برود

دریا نشود پلید و سگ غرق شود

... دور از وطن خویش و به غربت مانده

چون شیر به دریا و نهنگ اندر کوه

... شجاعی که اندر مصاف نبرد

ز دریا برانگیختی تیره گرد

ابا این همه هیبت و دستگاه ...

... زورقه چه خیزد چه آید از اوی

ز جوی تهی آب دریا مجوی

چه در خورد ورقه است گلشاه تو ...

... به گفتار او از غم آزاد شد

همی راند چون موج دریا بخشم

سوی یار دل سوی بدخواه چشم ...

... جهان را چو من تیغ پیدا کنم

ز خون سپاه تو دریا کنم

بنالند چون نیزه گیرم به چنگ

به بیشه هزبرو به دریا نهنگ

ألا با من ای شیر جنگی بگرد ...

... من آن آتش دل گدازم به چنگ

که دریا ز بیمم شود خاره سنگ

من آنم کجا از سپهر بلند ...

... من آنم کی چون تیغ پیدا کنم

ز خون روی صحرا چو دریا کنم

منم نامور ورقه ابن الهمام ...

... نهادند سوی خداوند روی

چو دریای جوشان و سیل روان

به کف بر نهادند جان و روان ...

بگفت این و بر دوست بگریست زار

کنار از مژه کرد دریا کنار

همی گفت ای دل گسل یار من ...

... اگر چه گردون عالی تر از زمین بقیاس

اگر چه دریا کافی تر از شمر بقدر

چو وهمش آید گردون بود بقدر زمین

چو کفش آید دریا بود بنرخ شمر

ز هر چه کافزون خوانی بنعمت او افزون ...

... کز زه عالی کمان خسرو آید یک ترنگ

هند چون دریای خون شد چین چو دریا بار او

زین قیل روید بچین بر شبه مردم استرنگ ...

بر آمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا

چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا ...

... به یک ساعت ملون کرده روی گنبد خضرا

تو گفتی آسمان دریاست از سبزی و بر رویش

به پرواز اندر آورده ست ناگه بچگان عنقا ...

... که آتش رنگ خون دارد چو بیرون آید از خارا

امید خلق غواصست و دست راد او دریا

به کام خویش برگیرد گهر غواص از دریا

گذرگاه سپاهش را ندارد عالمی ساحت ...

... نه آتش را بود گرمی نه آهن را بود قوت

نه دریا را بود رادی نه گردون را بود بالا

ز خشمش تلخ تر چیزی نباشد در جهان هرگز ...

... زیر اعلام همتش دنیا

تا بدریا رسید باد سخاش

در شکستست زایش دریا

کل جودست دست او دایم ...

... ناکشیده ذل شاگردی ونادیده تعب

تو دلی داری چو دریا و کفی داری چو ابر

زان همی پاشی جواهر زین همی باری ذهب ...

... عفو راگوهرست گاه غضب

خشم او برنتابدی دریا

گر برو حلم نیستی اغلب ...

... لقبش خواجه بزرگ عطاست

بسخا نامورتر از دریاست

گرچه او را کمینه فضل سخاست

دست او هست ابر و دریا دل

ابر شاگرد و نایبش دریاست

بخشش او طبیعی و گهریست ...

... ازین باشدکه دایم بر هواها کامران باشد

بجز دریا نخواندی کس کف گوهر فشانش را

اگر نز بهر آن بوید که دریا را کران باشد

همانا دست گوهر بار او جان است و رادی تن ...

... برابر یکی از معجزات موسی بود

در آب دریا لشکر کشیدن شه راد

شه عجم را چون معجزه کرامتهاست ...

... در این مراد بپیمود منزلی هشتاد

بره ز دریا بگذشت و آب دریا را

چو آب جیحون بیقدر کرد و جسر گشاد

در آن زمان که ز دریای بیکران بگذشت

بسی میان بیابان بیکرانه فتاد ...

... هر چه قانون شمارست اندر آن دفتر شود

دست رادش را بدریا کی توان مانند کرد

که همی دریا بپیش دست او فرغر شود

دست او ابرست و دریا را مدد باشد ز ابر

نیز از دستش جهان دریای پهناور شود

آنکه اندر ژرف دریا راه برد روز وشب

بر امید سود ازین معبر بدان معبر شود ...

... بدینسان بباغ اندرون باز بینی

یکی ژرف دریا مر او را برابر

روان اندرو کشتی وخیره مانده ...

... بگوش اندرون پر گهر حلقه زر

دکانی برآورده پهلوی دریا

بدان تا در آن می خورد شاه صفدر ...

... تیغشان باشد چو آتش روز و شب بد خواه سوز

اسبشان باشد چوکشتی سال و مه دریا گذار

از عجایب خیمه شان با شد چو دریا وقت موج

وز غنایم خانه شان چون کشتی آکنده ز بار ...

... تا ز دیبا بفکند نوروز بر صحرا بساط

تا ز دریا بر کشد خورشید بر گردون بخار

دیر باش و دیر زی وکام جوی وکام یاب ...