... بدان تا ببیند چه آید ز راه

همه دشت پر سنبل و لاله بود

به هر گوشه ای مرغ در ناله بود ...

... نمودار گشته برش لاجورد

رخ لاله گونش زریری شده

گل سرخ او همچو خیری شده ...

... ز کاشانه خرگه به صحرا زدند

رخ لاله پر قطره ژاله بین

می ژاله در ساغر لاله بین

چو مرغ چمن ارغنون ساز شد ...

... زکاشانه آهنگ بستان کنند

سراپرده بر لاله زاران زنند

علم بر لب جویباران زنند ...

... گهی سوخته عود و گه ساخته

رخ گل ز مل لاله رنگ آمده

ز گل لاله را پا به سنگ آمده

نشستند در سایه سرخ بید ...

... صبا آتش گل برافروخته

دل لاله از برگ گل سوخته

نهاده سمن بر چمن صندلی ...

... چمن طاس نرگش نهش بر طبق

ببین لاله را با دل سوخته

رخ از آتش دل برافروخته ...

... گهی نسترن را ورق می گشاد

گهی لاله را در طبق می نهاد

گهی سنبل از ارغوان می ربود ...

... نیامد برون از حرم نیم روز

گهی لاله می کرد و گاهی طرب

گهی قند می خورد و گاهی رطب ...

... که چون ارغوان سیر نوروز شد

صبا بر گل و لاله زردوز شد

گل خوش نظر گشت بستان فروز ...

... مقیم از پی شادمانی غم است

چو از لاله فراش باغ بهار

زند خیمه سبز بر کوهسار ...

... بر پرده زنگار کشی پیکر جوزا

از عکس رخ لاله عذاران سپهری

چون منظر مینو کنی این چنبر مینا ...

... تو گویی از پی نزهتگه بتان سمن رخ

ز سبزه زار فلک بر دمیده لاله حمرا

درآمد از درم آن ماه آفتاب شمایل ...

... نرگس از ساغر زر جام مشعشع نکشد

لاله را بین که ز شنگرف بر اوراق چمن

هیچ نقاش چنان شکل مربع نکشد ...

... از رخ شاهد گل گوشه برقع نکشد

در چمن لاله حمرا قدح باده ی لعل

جز بیاد ملک اورع اروع نکشد ...

... خونخواره یی ندیدم از آسیب خنجرش

بیرون ز چشم لاله عذاران قندهار

پشت کرم ز تربیت جود او قویست ...

... در شکرش ملاحت و در لب شکرستان

بر لاله اش کلاله و بر سرو لاله زار

جعدش بنفشه نکهت و خطش بنفشه فام ...

... در غنچه اش تبسم و در سنبلش فریب

در لاله اش لطافت و در نرگسش خمار

چون روزگار حاسد مخدوم شرق و غرب ...

... زد خیمه بر بلاد ختن شاه زنگبار

بستند بر افق ز شفق لاله گون تتق

کردند دهر را ز غسق عنبری دثار ...

... کاین نقشهای نادره می گردد آشکار

ناگه نگار لاله رخم در رسید و گفت

کای شرمسار نطق تو بر شاخسار سار ...

... ماه شادی آمد از زیر غمام غم بدر

منفجر شد لاله زار دین و دولت را عیون

منشعب شد بوستان ملک و ملت را شجر ...

... ابر آذاری زد کوس بشارت که ربیع

بر سر کوه زد از لاله عقیقین اعلام

آسمان فرش زمرد بچمن باز کشید ...

... در چنین وقت چه خوش باشد اگر دست دهد

صبحدم با صنمی لاله رخ و سرو قیام

شمس قرابه سپهر و گل قنینه چمن ...

... تا نوشتست بریحان گل بستان جلال

باغ را بر ورق لاله حمرا مرسوم

شمس دین آصف جم مرتبه ی خضر بقا ...

... دامن عفو بر آن پوش و بفرما مرسوم

تا بود لاله رخان افق غربی را

از شفق باده ی گلرنگ مصفی مرسوم ...

... عروس طبع من آن ماه عنبرین موسیت

که هست باغ رخش لاله زار مردم چشم

کند رکاب فلک سای نعل که کوبت ...

... عام ایشان جمله خاص و خاص ایشان جمله عوام

لاله ی سیراب آن گلشن مبرا از ذبول

نرگس پر خواب آن بستان معرا از منام ...

... یوسف گلروی چرخ رسته ز چنگال گرگ

لیک بخون کرده رنگ لاله صفت پیرهن

خنجر سرخاب مهر آتش بهرام سوز ...

... نیستم آتش از بسکه دلم جوش زند

در دل لاله سیراب شوم دود افکن

بی وجودم نبود سرو خرامان را جان ...

... الا تا بود ارغوان از بهارش

می لاله رنگ مصفی وظیفه

چنان باد رای امیدت که از وی ...