... اینجا چو فارغ گشتی از شور و شر دنیا بیا

راه خرابات است این بی پا شدی با سر برو

یعنی گرفته شعله شوقت به سر تا پا بیا ...

... ما را سریر دولت باقی مسخر است

راه دیار مشرق و مغرب ز هم جداست

عاشق از این وری و منافق از آن ور است

راه خداپرستی ازین دلشکستگی است

اقلیم خودپرستی از آن راه دیگر است

بگذر ز دشمنان که به محشر شود عیان ...

... شرح خزان دل به زبان نگاهش است

راه نگاه بست به چشم سیه که دید

موی دماغ ها همه جا خار راهش است

دیدم نهان فرشته شرم و عفاف او ...

... این برگ های زرد چمن نامه های اوست

وین بادهای سرد خزان پیک راهش است

در گوشه های غم که کند خلوتی به دل ...

... این هم اگرچه شکوه شحنه به شاه کردن است

عهد تو سایه و صبا گو بشکن که راه من

رو به حریم کعبه لطف اله کردن است ...

... بوسه تو به کام من کوهنورد تشنه را

کوزه آب زندگی توشه راه کردن است

خود برسان به شهریار ای که در این محیط غم ...

... خطوط دفتر من سیم ساز را ماند

قلم معاینه مضراب سر به راه من است

کلاه فقر بسی هست در جهان لیکن ...

... خمیرمایه خباز فطرت است ای دوست

به چشم باز توان شب شناخت راه از چاه

که شهریار چراغ هدایت است ای دوست

... جان مژده داده ام که چو جان در بر آرمت

تا شویمت از آن گل عارض غبار راه

ابری شدم ز شوق که اشکی ببارمت ...

... دوری چنان مکن که به شیون برانمت

چون آه من به راه کدورت مرو که اشک

پیک شفاعتی است که از پی دوانمت ...

... تو شهریار به بخت و نصیب شو تسلیم

که مرد راه به بخت و نصیب نستیزد

... ز جان و دل همه طرف کله به مهر و مهند

به راه میکده هش دار و پا به حرمت نه

چرا که پادشهانش عجین خاک رهند ...

... تو شهریار در این هفتخوان تهمتن باش

که دیو نفس حرون است و راهبان نرهند

... هر جا گذشت جلوه جانانه تو بود

دوشم که راه خواب زد افسون چشم تو

مرغان باغ را به لب افسانه تو بود ...

... نماز عشق را هم با تو کردم اقتدا حافظ

هم از چاهم برآوردی و هم راهم نشان دادی

که هم حبل المتین بودی و هم نورالهدیٰ حافظ ...

... تو بزدایی غمش از دل به سازی غم زدا حافظ

مگر دل می کنم از تو بیا مهمان به راه انداز

که با حسرت وداعت می کنم حافظ خداحافظ

... به گوش پیرزن گوژپشت طارم تاک

بگیر چنگی و راهم بزن به ماهوری

که ساز من همه راه عراق می زد و راک

به ساقیان طرب گو که خواجه فرماید ...

... صحرا و سنگلاخ ضلال است هوشدار

این غم نشان راه هدا می دهد به دل

غم خضر ما و چشمه اش این چشم اشکبار ...

... به جای آب روان نیستم دریغ که در جوی

به سر بغلطم و در پیش راه باغ تو گیرم

نه لاله ام که برویم به طرف باغ تو لیکن ...

... به بام قصر بیا و چراغ چهره بیفروز

که راه باغ تو در پرتو چراغ تو گیرم

به انعکاس افق لکه ابر بینم و خواهم ...

... جز تو دیگر نه کنار و نه کرانی گل من

اشک من نامه نویس است وبجز قاصد راه

نیست در کوی توام نامه رسانی گل من ...

... لرزنده چون کواکب گاه سپیده دم

شمع شبی سیاهم و چشمم به راه تو

کی می رسی به پرچم خونین چون شفق ...

... من روی دل به کعبه کوی تو داشتم

کآمد ندای غیب که این است راه تو

یک نوک پا به چادر چوپانیم بیا ...

راه گم کرده و با روی چو ماه آمده ای

مگر ای شاهد گمراه به راه آمده ای

باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه ...

... از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا

خاک پای تو شوم کاین همه راه آمده ای

چه کنی با من و با کلبه درویشی من ...

فریب رهزن دیو و پری تو چون نخوری

که راه آدم و حوا زده است دیو و پری

اگر نه شاهسوارستی و شکارانداز ...

ز دریچه های چشمم نظری به ماه داری

چه بلند بختی ای دل که به دوست راه داری

به شب سیاه عاشق چه کند پری که شمعی است ...