... سبک در ربایمش از پیش او

وگر لاله رخ را نبینم به جا

ببندم شهنشاه را دست و پا ...

... همان شب به خواب اندر آن دید سام

که با لاله رخ بود با ناز و کام

که ناگاه یکی پرده ای بس سیاه ...

... همه خاک با خون برآمیخته

چو لاله سمن عارضان غرق خون

چو غنچه شده هر یک از خود برون ...

... پی مور بر آبگینش بدید

و یا بر رخ لاله عنبر دمید

همان مشک بر ماه گشته نشان ...

... زمانه نهان زیر پهنای او

سراسر همه سنبل و لاله زار

ز مرغان همه گوشه ای ناله زار ...

... ببینید سرچشمه لاجورد

زمینش ز لاله شده سرخ و زرد

دگر از پری دخت گویی سخن ...

... که آمد تن اسب در ره به تب

همه راهشان لاله و مرغزار

همه جای می بود جای شکار

همه لاله و سوسن و ارغوان

همه نرگس و گل کران تا کران ...

... که رضوان گلش را سراسر بکشت

ز لاله نهاده به فرودس داغ

ز گل کرده روشن هزاران چراغ ...

... سیم هفته ناگه جزیری بدید

سراسر پر از لاله و شنبلید

ز ملاح پرسید آنگاه سام ...

... زمانه چو لعل بدخشان شده

زمانه سراسر همه لاله زار

چو رخسار خوبان سیمین عذار ...

... شده نوششان جمله همچون شرنگ

شده سیب سیمین همه لاله گون

همه لاله و باغ دل پر ز خون

همه گرد آن خون آوردگاه ...

... شده ناف آهوی چین پر ز خون

به خون آب داده رخ لاله گون

تراشیده رخسار مه را شمال ...

... خرامید از آنجا به سوی بهشت

همه شصت در شصت بد لاله زار

ز مرغان به هر گوشه ای ناله زار ...

... شده سنبل از دور بر یکدگر

گرفته به کف لاله خونین باغ

سراپایش خونین و دل پر ز داغ ...

... گه آرد پدید و گهی ناپدید

به یک دست آن باغ و آن لاله کشت

سراسر همه بود زرینه خشت ...

... همه همچو چشم خوش خویش مست

میان گل و لاله غلطیده پست

پری پیکران هر طرف نیم مست ...

... نشسته عرق بر جبینشان ز می

ز گل ریخته لاله مانند خوی

همه از می شیشه گلگون شده ...

... تن یکه آراستم جنگ را

چو لاله ز خون سازم این چنگ را

به نیروی یزدان جان آفرین ...

... برفتند بر سوی دشت و کلنگ

همه نرگس و لاله بود آن کلنگ

به یک دست او کوهسار و دره ...

... ابر گل ز سنبل خطی سر زده

و یا بر رخ لاله عنبر زده

صف مور بر گل نهادست پا ...

... اگر بشمری گام او بد دو میل

بدان دشت و آن لاله و مرغزار

به هر گوشه ای ناله مرغ زار

... همه مشک بر روی گل ریخته

به لاله همه عنبر آمیخته

دماغ جهان از خطش مشک بوی ...

... پری از بر دیو آمد برون

ازین دامن کوه شد لاله گون

... و یا همچو مخمور در می فتد

به یک دم جهان را از آن لاله گون

روان گشت هر گوشه سیلاب خون ...

... همی کشت و غلطید از اسب مرد

به یک دم زمین شد از آن لاله گون

روان کرد هر سوی یکی جوی خون ...

... همه شب در آن لشکری ناله بود

که از خون همه دشت چون لاله بود

... همی گفت و از دیده سیلاب خون

همی ریخت تا شد زمین لاله گون

بدو گفت شداد کای نامدار ...

... بگفت و به لشکر یکی حمله کرد

زمین را ز خون کرد چون لاله زرد

به شمشیر سیصد تن افکنده خوار ...