... چه کاری میتوان از پیش بردن با تن آسانی

درین ره پیشوایان تو دیوانند و گمراهان

سمند خویش را هر جا که میخواهند میرانی ...

... مگو جز راستی تا گوش اهریمن بپیچانی

زبد کاری قبا کردی و از تلبیس پیراهن

بسی زیبنده تر بود از قبای ننگ عریانی ...

... عصا را اژدها بایست کردن شعله را گلزار

تو با دعوی گه ابراهیم و گاهی پور عمرانی

چرا تا زر و داروییت هست از درد بخروشی ...

... چو زرع و خوشه داری از چه معنی خوشه چینستی

چو اسب و توشه داری از چه اندر راه حیرانی

چه کوشی بهر یک گوهر بکان تیره هستی ...

همی با عقل در چون و چرایی

همی پوینده در راه خطایی

همی کار تو کار ناستوده است ...

... گذشت از بامکی بر جو کناری

نمودش بسکه دور آن راه نزدیک

شدش گیتی به پیش چشم تاریک

ز وحشت سست شد بر جای ناگاه

ز رنج خستگی درماند در راه

گه از اندیشه بر هر سو نظر کرد ...

... نه گفتی کان حوادث را چه نامست

نه راه لانه دانستی کدامست

نه چون هر شب حدیث آب و دانی ...

... نگردد پخته کس با فکر خامی

نپوید راه هستی را به گامی

ترا توش هنر میباید اندوخت ...

... پر دید ز خون چو ساغری را

دستی سر راه دامی افکند

پیچاند به رشته ای سری را ...

... شرارت ریشه اندیشه را سوخت

دوصد راه هوس را چاه کردی

هزاران آرزو را آه کردی ...

... مرا در هر دلی خوش جایگاهیست

به سوی هر ره تاریک راهیست

دهم آزردگان را مومیایی ...

... دولت چه شد که چهره ز درماندگان بتافت

اقبال از چه راه ز بیچارگان رمید

پروین توانگران غم مسکین نمی خورند ...

... در دامن من تهیست بسیار

در راه تو کند آسمان چاه

کار تو زمانه کرد دشوار ...

... نشود هیچگاه پیرو جهل

هر که در راه علم رهسپر است

نسزد زندگی و بی خبری

مرده است آنکه چون تو بیخبر است

ره آزادگان دگر راهی است

مردمی را اشارتی دگر است ...

... عقل مرغ است و فکر دانه او

جسم راهی و روح راهبر است

هم ز جهل تو سوخت حاصل تو ...

... مادر دهر را بسی پسر است

اگرت دیده ایست راهی پوی

چند خندی بر آنکه بی بصر است ...

... کار گرانسنگتر است از سخن

گر نروی راست در این راه راست

چرخ بلند از تو کند بازخواست ...

... بخود هر شاخه ای لرزید ناگاه

فتاد آن برگ مسکین بر سر راه

از آن افتادن بیگه برآشفت ...

... بران زین خانه نفس خودنما را

بزن دزدان راه عقل را راه

مطیع خویش کن حرص و هوی را ...

... مشو گر ره شناسی پیرو آز

که گمراهیست راه این پیشوا را

نشاید خواست از درویش پاداش ...

... ببر زین گوهر و زر دامنی چند

بخر پاتابه و پیراهنی چند

برای خود مهیا کن سرایی ...

... عدوی نفس در زنجیر خوشتر

هراس راه و بیم رهزنم نیست

که دیناری بدست و دامنم نیست

... ره سپردم روزها و ماه ها

اوفتادم بارها در راه ها

خاک را کندیم با جان کندنی ...

... از چه گیتی کرد بر من کار تنگ

از چه رو در راه من افکند سنگ

باید این سنگ از میان برداشتن

راه روشن در برابر داشتن

من از این ساعت شدم پیل دمان ...

... کم نخواهد داد چرخ کم فروش

فیل گفت این راه مشکل واگذار

کار خود میکن ترا با ما چکار ...

... همعنان من شدن کار تو نیست

توشه این راه در بار تو نیست

در خیال آنکه کاری میکنی ...

... که چرا در صف ما بنشستی

تو ز یک راهی و ما از یک راه

گفت من با تو عبث ننشستم ...

... گل تقدیر نروید بیگاه

رهرو راه قضا و قدرم

راهم این بود نبودم گمراه

قاصد پیریم از دیدن من ...

... رست چون موی سیه موی سپید

چه خبر داشت که دارند اکراه

رنگ بالای سیه بسیار است ...

... پنهان چنین حکایت پیدا چه می کنی

در راه خویشتن اثر پای ما ببین

ما را ز خط خویش مجزا چه می کنی ...

... درزی ایام زان ره میشکافت

آنچه را زین راه ما میدوختیم

... خردی و ضعف تو از رنج شناست

این نه راه زندگی راه فناست

اندرین آب گل آلود ای عجب ...

... نه غم صبحی نه پروای شبی

دامها بینم براه تو نهان

رفتنت باشد همان مردن همان ...

... دعوت تو جز بداندیشی نبود

تا بود پایی چرا مانم ز راه

تا بود چشمی چرا افتم به چاه ...

... بجان پرداز و با تن سرگران باش

تن خاکی به پیراهن نیرزد

وگر ارزد بچشم من نیرزد ...

... که ما را هر چه بود از دست دادیم

از آن معنی نشستم بر سر راه

که تا از ره شناسان باشم آگاه ...

... مکن فرمانبری اهریمنی را

منه در راه برقی خرمنی را

چه سود از جامه آلوده ای چند ...

... اگر هر لحظه سر جوید کلاهی

زند طبع زبون هر لحظه راهی

... دوست میدارند طفلان رخت نو

وقت رفتن پیشوای راه بود

روز مهمانی و بازی شاه بود ...

... جان رها کردیم و در فکر تنیم

تن بمرد و در غم پیراهنیم

... دیبه ای می باف گر بافنده ای

کس ز خلقان تو پیراهن نکرد

وین نخ پوسیده در سوزن نکرد ...

... فارغی زین کارگاه و زین بساط

در تکاپوییم ما در راه دوست

کارفرما او و کارآگاه اوست ...