حرف آخر قافیه

شماره ۱: هستی نبود سزای کس غیر خدا

شماره ۲: ای آنکه خدای خویش دانیم ترا

شماره ۳: افسوس ز گام بر غلط هشته ما

شماره ۴: ای آنکه توئی بهستی خود واجب

شماره ۵: اثنی عشری ز زاده بوطالب

شماره ۶: از معنی کنت کنز دریاب نکات

شماره ۷: در صرف وجود فرق و تمیزی نیست

شماره ۸: عالم چو حباب و هستی حق چو یم است

شماره ۹: از حق چون بنای ملک در تنظیم است

شماره ۱۰: چون شاهد ما بخود نمائی برخاست

شماره ۱۱: گوید همه چیز و هر کس حق با ماست

شماره ۱۲: معشوق چنانکه جاذب عشاق است

شماره ۱۳: تا دل نشود بریده از دلخواهت

شماره ۱۴: ای آنکه دو عالم است احیا ز دمت

شماره ۱۵: در خلق خوبش خلق نکو ممتحن است

شماره ۱۶: الله که هر شکسته را دل سوی اوست

شماره ۱۷: هنگام سحور جلوه پیر خوش است

شماره ۱۸: از سر علی که جز علی آگاه است

شماره ۱۹: ای جود تو بر وجود اشیاء باعث

شماره ۲۰: ای آنکه ز حقی به رسالت مبعوث

شماره ۲۱: ای آنکه هر غمی توئی یار و مغیث

شماره ۲۲: یک نکته بگویمت به تحقیق بسنج

شماره ۲۳: گویم سخنی نه از ره نفس و مزاج

شماره ۲۴: زان پیش که منهدم شود کاخ مزاج

شماره ۲۵: صوفی که فکند از تن و سرخرقه و تاج

شماره ۲۶: یا‌رب به نبی خدیو ملک و معراج

شماره ۲۷: ای آنکه منزهی ز ترکیب و ز زوج

شماره ۲۸: ساقی قدحی که او بود صیقلی روح

شماره ۲۹: ای آنکه رود بقالب از امر تو روح

شماره ۳۰: ای لعل لب تو معجز خضر و مسیح

شماره ۳۱: بی‌مهر علی که هست میزان فلاح

شماره ۳۲: ای آنکه مقلب مسائی و صباح

شماره ۳۳: هستی یم و دین کشتی و حیدر ملاح

شماره ۳۴: ای ماه من ای نگار شیرین‌پاسخ

شماره ۳۵: یغمای نگاه بین که آن دلبر شوخ

شماره ۳۶: از آنکه بجز توأم پناهی نبود

شماره ۳۷: ما را سر ملک و فکر شاهی نبود

شماره ۳۸: زین منزل جسم عاقبت نقل بود

شماره ۳۹: بر ما اگر ابلهی بناگاه زند

شماره ۴۰: گر کار جهان بوفق دلخواه نشد

شماره ۴۱: آنانکه بمعرفت مسلم بودند

شماره ۴۲: آنانکه براه عقل و برهان رفتند

شماره ۴۳: گر کار جهان بمیل ما ساز نشد

شماره ۴۴: یا‌رب غلطم فزون ز مقدار بود

شماره ۴۵: کس خاطر من بیارئی شد نکرد

شماره ۴۶: ا‌رب چو من ار گناهکاری باشد

شماره ۴۷: ای آنکه بجز تو هرگزم یار نبود

شماره ۴۸: ای آنکه بجز تو یار و همراز نبود

شماره ۴۹: یا‌رب همه عالم به پناهی نازند

شماره ۵۰: ای آنکه دل شکسته جای تو بود

شماره ۵۱: زاهد که مواعظش بجز نیش نبود

شماره ۵۲: ای برتر از آنکه برتو ادراک رسد

شماره ۵۳: هر کس که رهی گزید رهبر نشود

شماره ۵۴: درویش اگر فنای فی‌ الله شود

شماره ۵۵: رفتن بخرابات حسابی دارد

شماره ۵۶: میخانه ما گشاده با بی دارد

شماره ۵۷: خوش آنکه حدیث کفر و ایمان نشنید

شماره ۵۸: باری ز جنون و عقل ما بار نشد

شماره ۵۹: هر لحظه صفی حساب ره باید کرد

شماره ۶۰: چون بود ظهور لازم ذات وجود

شماره ۶۱: حاشا که کسی شراب را فاش خورد

شماره ۶۲: عاقل می پخته را به خامی نخورد

شماره ۶۳: امید مراست ز آفرینده خود

شماره ۶۴: گویند گناه چونکه پیوسته شود

شماره ۶۵: ای لطف تو ار حوادث دهر ملاذ

شماره ۶۶: نیکی کنی ار بخلق منت مگذار

شماره ۶۷: ای نار خدای پاک و بیمثل و نظیر

شماره ۶۸: گرباده خوری با صنمی زیبا خور

شماره ۶۹: می را بیقین بدست انجام مخور

شماره ۷۰: یارب نشود بلاکشی محرم هجر

شماره ۷۱: شد عمر و به طبع خواهشم هست هنوز

شماره ۷۲: ای باب هدایتت بخلقان همه باز

شماره ۷۳: ای آنکه بذات خود عظیمی و عزیز

شماره ۷۴: عمرت رود ارتمام برجرم و هوس

شماره ۷۵: گر سالک عارفی و بی‌عیب و عبوس

شماره ۷۶: ای آنکه مکمل عقولی و نفوس

شماره ۷۷: بر بنده رو سیاه یارب تو ببخش

شماره ۷۸: گویم سخنی ترا از الهام سروش

شماره ۷۹: مائیم قلندران وارسته ز خویش

شماره ۸۰: جز پوست خود صفی به تن خرقه مپوش

شماره ۸۱: در خانه و شهر و خلوت و انجمنش

شماره ۸۲: شئیی بنظر نمایدت تا ناقص

شماره ۸۳: ای ذات تو بر جمیع ذرات فیض

شماره ۸۴: یا‌رب من اگرچه رفت عمرم به غلط

شماره ۸۵: گر راه روی تجاوز از خط صراط

شماره ۸۶: لفظی که نباشد آگه از وی لافظ

شماره ۸۷: ای کون و مکان ز خوان جودت محفوظ

شماره ۸۸: گر میری و مرتراست اقلیم وسیع

شماره ۸۹: گر حق طلبی بحق خود شو قانع

شماره ۹۰: باشد گرت از وجود درویش سراغ

شماره ۹۱: یکرنگ بخم کن فکان زد صباغ

شماره ۹۲: صوفی نشود کسی به پوشیدن صوف

شماره ۹۳: ای خسرو ملک و دین شهنشاه نجف

شماره ۹۴: دیدیم در این جهان بچشم تحقیق

شماره ۹۵: تا بر نکنی با صطفای دل و دلق

شماره ۹۶: گر سردی و نیست پای اکرامت لنگ

شماره ۹۷: ای هستیت از تمیز خلقان همه پاک

شماره ۹۸: ای آنکه منزهی تو از شبه و شریک

شماره ۹۹: ای آنکه توئی بذات خود عین کمال

شماره ۱۰۰: گر طالب ره شدی ز مردان سبل

شماره ۱۰۱: ای آنکه بذات تست ذات تو دلیل

شماره ۱۰۲: یارب بتو عرض ناتوانی چکنم

شماره ۱۰۳: یارب ز گناه خویش شرمنده منم

شماره ۱۰۴: ای شیر خدا ولی حق مالک دین

شماره ۱۰۵: یارب تو ببخشای بناداری من

شماره ۱۰۶: ای شیر خدا ولی حق مالک دین

شماره ۱۰۷: یارب تو مرا بیار من مقرون کن

شماره ۱۰۸: ای آنکه تو خالقی و ما بنده تو

شماره ۱۰۹: با نیک و بد زمانه نزدیک مشو

شماره ۱۱۰: دام است جهان صفی پی‌دانه مرو

شماره ۱۱۱: عالم بمثال چون سرابست همه

شماره ۱۱۲: ای آنکه تو واقفی ز احوال صفی

شماره ۱۱۳: گر بگذری ای صفی ز هر دلخواهی

شماره ۱۱۴: گر جز بخدای حاجت خویش بری

شماره ۱۱۵: حاجت بخدا اگر بری خوانده شوی

شماره ۱۱۶: ای آنکه بروز محنتم یار توئی

شماره ۱۱۷: ای شیر خدا که سر ایجاد توئی

شماره ۱۱۸: ای آنکه عیان کننده روز و شبی

شماره ۱۱۹: ای آنکه نظر بجرم آدم نکنی

شماره ۱۲۰: حاشا که شراب پخته را خام خوری

شماره ۱۲۱: ای آنکه بیکتائی خود یکتائی

شماره ۱۲۲: روزی که نبود ساغر و صهبائی

شماره ۱۲۳: ای آنکه به ذات خویش فرد واحدی

شماره ۱۲۴: ای آنکه فروزنده خورشید و مهمی

شماره ۱۲۵: سبحان‌الله بذات پاینده توئی

شماره ۱۲۶: الله که کافی المهمات توئی

شماره ۱۲۷: ای آنکه به بنده بهترین دست توئی

شماره ۱۲۸: زنها صفی هزار زنهار صفی