گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳

ناشناس در ‫۱۶ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۲۹ فروردین ۱۳۸۷، ساعت ۱۴:۳۹ نوشته:

mey khor ke bezire khak basi bayad khoft
---
پاسخ: ضبط مورد نظر شما از نظر وزنی ایراد دارد و فکر می‌کنم در نسخه‌های چاپی رباعیات خیام ضبط متداول همینی باشد که اینجا هست. تغییری اعمال نشد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

deadshadow در ‫۱۴ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، ساعت ۲۲:۴۲ نوشته:

می خور که به زیر خاک بسی خواهی خفت

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سکرات در ‫۱۳ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ دی ۱۳۸۹، ساعت ۲۳:۳۷ نوشته:

در جواب هر دو دوستان (سعید و deadshadow ) میخواستم بگم که :
می خور که بزیر خاک می باید خفت
درست ترین است چه از لحاظ وزنی و چه از لحاظ سرچشمه شناسی .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

داریوش از تنگ طه در ‫۱۲ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱ آذر ۱۳۹۰، ساعت ۱۹:۴۸ نوشته:

خیام می گوید تا انسان زنده است بایئد در پی نوشیدن شراب عرفانی یا همان شناخت معشوق حقیقی باشد چرا که اگر در این دنیا معشوق را به راستی پیدا کردی می توانی در آن دنیابا خیال راحت به دیدارش نایل گردی .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ دی ۱۳۹۱، ساعت ۱۸:۰۷ نوشته:

واقعا نمیفهمم که خیام در کجای اشعارش به معشوق حقیقی مورد نظر آقای داریوش اشاره کرده و یا از کدام رباعی خیام بر میاد که اعتقادی به به معاد داشته باشه! این که همه ما اعتقاداتی داریم بسیار محترم ولی لزومی نداره که بزرگانی رو که دوست داریم به رنگ اعتقادات خودمون در بیاریم. شاعر رباعی زیر چه اعتقادی به معاد داره؟
گویند کسان بهشت با حور خوشست
من میگویم که آب انگور خوشست
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار
کاواز دهل شنیدن از دور خوشست
به نظر من می در اشعار خیام معنی کاملا اپیکوری داره و مقصود از می خوارگی بهره بردن از لذتهای مادیه و هیچ ربطی به عرفان نداره.خیام یک دانشمند و ریاضی دان بود نه یک صوفی و عارف و درویش و امثالهم

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ملیکا رضایی در ‫۳ سال قبل، سه‌شنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۱۶ پاسخ داده:

اگر میدانستید ریاضی یعنی چه و چه ارتباطی با جهان دارد این نمیگفتید

ریاضی با همه چیز ارتباط دارد

از فیزیک علمی تر و فهم ش سخت تر

فیزیک تجربی ست و درک ش ساده

ریاضی اما سخت چون فرمول است ؛

اما این طور نیست !

فرمول نیست

ریاضی با هر علمی و منطقی ارتباط دارد حتی با دین ؛

نمیگویم چه ارتباطی که اگر بگویم کسان بسیاری مخالفت میکنند ...

ولی همین که خیام ریاضی دان بوده و دانشمند مطمئن باشید که این جهان رو آن جهان را اعتقاد داشته و یک دید علمی فلسفی داشته ؛علمی چون دانشمند و ... بوده فلسفی چون شاعر و ریاضی دان بوده

حالا برخی میگویند که اشعار خیام فلسفی نیست ؛

ولی هست ...

هر شعری فلسفه ای دارد چون شاعر فلسفه ای دارد و هر انسانی فلسفه ای ست پس هر چیز به فلسفه متصل و با فلسفه معنی میشود ...اصلا اگر فلسفه نباشد که وجود آدمی زیر سوال میرود

با عرفان یا غیر عرفان بودن اشعار خیام ولی کاری ندارم فعلا مطالعات من کم و گستره افکار من تا آنجا نیست که در این مورد اظهار نظر کنم ...

سپاس

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمدحسین طبری در ‫۲ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۵۶ پاسخ داده:

خیام ریاضیدان محض نبوده بلکه فیلسوف بوده یا به قولی همه چیزدان که در علوم بسیاری از جمله ادبیات، ریاضیات، نجوم، فلسفه و غیره تخصص داشته به نظر در اشعارش بیشتر از فلسفه بهره میگیره تا ریاضیات، به طور مثال به چالش کشیدن چگونگی آفرینش و خلقت

گر بر فلکم دست بردی چو یزدان

من برداشتم این فلک را ز میان

از نو فلکی دگر چنان ساختمی

که آزاده به کام خود رسیدی آسان

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ملیکا رضایی در ‫۲ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۰۹ پاسخ داده:

درود ؛

آن زمان افرادی بسیار بودند که در علوم گوناگون تبحر داشتند و اصطلاحا حکیم بودند و خیام هم چون بسیاری دیگر از جمله آنان بود ؛

با این حرف شما موافق هستم ؛

طبیعتاً که از فلسفه خاص خود در شعر خویش استفاده برده است لیک هر چیزی زیرمجموعه ریاضی ست ...

یک نفر با روحیات خاص و عواطف و احساسات لطیف خود دنیا را مینگرد یک نفر با منطق و بینش خود و یک نفر با ریاضیات ... آنکسی که با ریاضیات دنیا را نگریسته طبیعتاً علاوه بر دانش زیاد خود با فلسفه بزرگترین دنیا را نگاه میکند ...ریاضیات سررشته فلسفه است وجود عدم و عدم وجود است در هست نیست بودن و در نیست هست بودن است ریاضیات رسیدن به مبدأ در عین پایان یافتن است و چون آینه ای هست که تو تصویر خود در آن میبینی به آینه نزدیک میشوی و نزدیک و نزدیک تر و در نهایت در آینه فرومیروی ...ریاضیات رفتن به خود و محو شدن است رفتن به خود و شروع دوباره و نیست شدن است ...

البته بهره گرفتن از ریاضیات در اشعار خیام چندان زیاد نیست ولیکن در برخی از اشعار که تعدادشان هم چندان کم نیست چنان اندیشه ریاضیات ذهن خیام در آغاز به چشم میخورد که حرفی باقی نیست ... البته این اشعار حتما نباید عددی و چیزی که در ریاضی کاربد دارد به کار رود گاهی بدون اشاره ای به واژه ای که مربوط به شاخه ای ست آن شاخه نمایان است .

درود دوباره ...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

گرشا در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۲۹ پاسخ داده:

با شما همسو و موافق هستم ولی به نقل از یکی دوستان اشعار خیام این خاصیت و ویژگی رو داره که هر کسی باب میل خودش ازش برداشت کنه اما در این رباعی واقعاً نمیشه مفهوم شراب عرفانی رو برداشت کرد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمدرضا در ‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۳۷ نوشته:

کسی که می میخورد (می عرفان یا می انگور)هوشیار میشود.خیام پند میدهد که هوشیار باشید که مردن و فنا هم هست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حاجیکلایی در ‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۳:۱۸ نوشته:

با سلام
به زیبایی به این نکته مهم اشاره کرده است و ان اینکه وقت برای خواب زیاد داریم و دنیا جای خوابیدن نیست!.باید خود را بسازیم و آماده شویم برای مرحله دیگری از زندگی!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

عبدالمعروف کوشا صمدی در ‫۱۰ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲ فروردین ۱۳۹۳، ساعت ۱۸:۲۳ نوشته:

در خواب بدم مرا خردمندی گفت
شرح: من بیخبر از لذتهای دنیا بودم در بیخبری شادی میکردم
کز خواب کسی را گل شادی نشکفت
شرح: خردمندی مراگفت در بیخبری نمیتوان از زیبائی ها لذت برد
کاری چکنی که با اجل باشد جفت
شرح: بیخری ویا خواب مانند مرگ است
می خور که بزیر خاک میباید خفت
شرح: قبل از اینکه از جهان روی شادی کن از دینا لذت ببر باز مرگ خواه مخواه است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فرهاد در ‫۱۰ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۵۵ نوشته:

"در خواب بودم که خردمندی گفت: چرا به کاری مشغولی (خواب) که شبیه مرگ است؟ بیدار شو و شادی کن که مرگ خواه ناخواه تو را به خواب ابدی خواهد برد"

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۳۲ نوشته:

«فوق العاده
است»

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حمید سامانی در ‫۸ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۳ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۲۸ نوشته:

بسیاری از اشعار مندرج در گنجور دچار اشکالهای املایی هستند
در مصراع دوم بیت اول کز صحیح است نه کاز
کز مخفف که از است
استفاده از علامت سؤال در شعر مناسب و جایز نیست و اضافه است
سؤالی نیست که احتیاج به جواب داشته باشد، جمله (مصراع) ادراکی است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ستار در ‫۷ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۷ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۱۴ نوشته:

دیگه حضرت خیام با چه زبونی باید بفهمونه آقا جان من می میخورم تو رو سنه نه ؟؟؟بحث عرفان و فلان سر جاش به قول یکی از دوستان جز به حال مستی این اشعار رو نمیشه گفت

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

کویر در ‫۵ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۷، ساعت ۰۳:۵۴ نوشته:

چرا غلط املایی مصرع دوم اصلاح نمیشه ادمین محترم؟
دوستانی که بر سبیل انکار شاعر مطلب مینویسن،توجه داشته باشن که حکیم،این اشعار رو جهت انتشار ننوشته ن.
و به نظر بنده دقیقن به همین دلیل،من بر این گمانم که منظورات ایشون،همون معانی ظاهری کلامش هستن.
تصدیق بفرمایید خوانندگان محترم که همین ما،وقتی در تنهایی و با خودمون حرف میزنیم،نمادین حرف نمیزنیم.لخت و بی پیرایه و دقیق و بدور از هر مصلحتی حرفای دلمون رو میزنیم.
خیام یه شک گراست.چون یه دانشمند علوم طبیعیه.هر کسی به خودش جرئت تفکر مستقل رو بده،در همه چیز میتونه شک کنه.حتا به چشمهای خودش.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ماهی در ‫۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۲۳ نوشته:

در جواب ناشناس باید بگم اول برو مطالعه کن ببین اپیکور چی گفته و منظورش از لذت چی بوده و بعد اینکه انسان با کمی تعقل متوجه میشه که منظور خیام از شراب و خمر باده ، شراب عرفانی است. از آدم به اون بزرگی مشخص که به دنبال حق و وصال اهی است
اپیکور در وصف اخلاق مبتنی بر لذت چنین آورده است:
«آنچه زندگی را دل انگیز می‌کند، شرابخوارگی یا زنبارگی یا خوان رنگین توانگران نیست، بلکه فکری مقرون به قناعت است که علل هر شوق و هر نفرتی را با آن توان دریافت و آرایی را که موجب اضطراب نفوس باشد، از سر به در کرد.»

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ماهی در ‫۴ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۲۶ نوشته:

در جواب ناشناس باید بگم : شما چرا انقد اصرار داری تا ب دلیل سطحی نگری و عدم تفکر خیلم را باده خوار و انسانی بی قید وبند جلوه بدهی . در مورد اپیکور هم برو مطالعه کن
اپیکور در وصف اخلاق مبتنی بر لذت چنین آورده است:
«آنچه زندگی را دل انگیز می‌کند، شرابخوارگی یا زنبارگی یا خوان رنگین توانگران نیست، بلکه فکری مقرون به قناعت است که علل هر شوق و هر نفرتی را با آن توان دریافت و آرایی را که موجب اضطراب نفوس باشد، از سر به در کرد.»

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

میم-عین در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۱ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۳۰ نوشته:

با توجه به فضای اگزیستانسیالیستی که بر اشعار خیام حاکم هست به نظرم صحبت ایشون در این شعر بیش از هر چیز به سائق مرگ و مرگ آگاهی اشاره داره. با پذیرش اگزیستانسیال بودن خیام و با تکیه بر نظرات دیگر اگزیستانسیال های معاصر مرگ باید پایان زندگی آدمی در نظر گرفته شود این به معنی نفی معاد نیست صرفا به ای خاطر که اطمینان وجود نداره(خیام که گفت دوزخی خوهاد بود،،،که رفت بدوزخ و که آمد زبهشت) پس بهترین کار این است که جوری زندگی کنیم که انگار آخرین فرصت برای زیستن است.می نیز در اینجا نمی تواند به مستی اشاره مستقیم داشته باشد چرا که چنین زندگانی با دیدگاه اگزیستانسیال در تعارض است و از اصالت بی بهره.
برخی از ابیاتی که استدلالم حول آنهاست:
پر کن قدح باده و بردستم نه،،، نقدی ز هزار نسیه خوشتر
می خور که هزار بار بیشت گفتم ،،، باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی
کاین یکدم عاریت در این کنج فنا،،،بسیار بجوئی و نیابی دیگر
چون عاقبت کار جهان نیستی است،،،انگار که نیستی چو هستی خوش باش
تو زر نئی ای غافل نادان که ترا،،،در خاک نهند و باز بیرون آرند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

خیام شناس در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۴۹ نوشته:

گر رازت بود فاش این چرخ خوش حسابست
پس مهرخموشی می‌نهم وچیزی نمی‌گویم
همچی درسته منو سننه هروقت نیاز شد برملا میشه راز خدا رحمتت کنه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محدثه در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۵۰ نوشته:

سلام. لطفا این اشکلات را رفع کنید:
1. در مصراع دوم «کاز» اشتباه است؛ «کز» درست است.
2. در بیت سوم علامت سوال باید حذف شود.
3. به‌جای «می خور» باید « برخیز» نوشته شود.
با تشکر.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حمیدرضا در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۳۶ نوشته:

طبق نظر استاد میرافضلی در این نوشتهٔ تلگرامی مالکیت این رباعی مدعیان دیگری چون پوربهای جامی و نجیب گلپایگانی دارد. این نوشته و این نوشته را هم ببینید.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حمید رضا۴ در ‫۳ سال قبل، سه‌شنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۰۴:۰۰ نوشته:

بعید نیست توماس ادیسون، دانشمند و مخترع بزرگ، این رباعیِ خیام را خوانده و بکار گرفته بود!

به گفته خودش، او شبها یک پیمانه می مینوشیده تا بیشتر بیدار مانده و به کار و اختراعات بیشتری بپردازد.

درود بر او که در طول عمر هشتاد و چهار ساله اش، خدمات بیشماری به جامعه انسانی کرد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

هونام در ‫۱ سال قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۴۴ پاسخ داده:

با درود خدمت شما دوست مهربون

خواستم یه مطلبیو بگم خدمت شما،آقای ادیسون اختراع خاصی نداشتن که برای جامعه بشریت مفید باشه،ایشون اختراعات دیگران رو به نام خودشون ثبت میکردن،این موضوع 60 سالی هست که تو دنیا مشخص شده و برملا شده،ایشون سرمایه دار و کارخانه دار بزرگی بودن،بیزینس من موفق و بزرگی بودن در یک کلام و کلی کارگرو زیر دست داشتن که یکیشون دانشمند بززررررگ نیکولا تسلا بوده.

هرچی این دانشمندا اختراع میکردنو کشف میکردن،طی قرار دادی که با ادیسون بسته بودن (کار از دانشمندا و جا و ابزار از ادیسون) باید ادیسون به اسم خودش ثبت میکرده و این کارو میکرده.

یه دزد به تمام معنا بوده این آدم.

تسلا هرکاری میکرده ادیسون میزده به اسم خودش،مثلا مخترع لامپ رشته ای و برق ac کیه؟؟؟؟؟به نظر شما ادیسون،اما باید بدونید که آقای تسلامخترع لامپ رشته ای و این برقی که تو خونه های ماست هستن،در زمان تولید برق ac توسط تسلا،میدونید ادیسون چه کارهایی کرد که این کشف و اختراع تسلا رو از بین ببره؟؟؟چون شرکتش داشت به خونه های مردم برق dc میفروخت ،یه فیل میاره وسط شهر نیوورک و بهش برق متناوب (ac) وصل میکنه و فیل رو میکشه تا ثابت کنه برق متناوب خطرناکه و نباید ازش استفاده بشه(بی شرف دزد ،حیوان آزار هم بوده).حالا شما میگی یه پیک می میزده تا اختراع کنه و نخوابه؟پس چرا انقدر فربه و خوش گذران و دزد بوده؟؟

از اونطرف تسلا،چه خدمات بی شماری به بشریت کرده که میشه گفت بزرگترین مخترح تاریخ بشریت هست ایشون ( به انتخاب خیلی از مجامع علمی واشخاص بزرگ ) با اندام نحیفو شکستنیش،کمترین میزان خواب در بین انسانهایی که من میشناسم و خوندم دربارشون رو داشته و 84 ساعت بدون خواب مشغول کار بوده و درشبانه روز نمیخوابیده و در اکثر روزهای زندگیش فقط 5 الا 10 دقیقه میخوابیده و خواب بیشتر از 2 ساعت رو تجربه نکرده بوده تو زندگیش.

بگذریم

ببخشید

یکم بیشتر مطالعه کنیم

چیزای که تو مدارسمون بهمون یاد دادن اکثرا اشتباه و غلط هستن مثل همین بزرگو با شرف بودن ادیسون و ....

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حمید رضا۴ در ‫۱ سال قبل، چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۵۰ پاسخ داده:

سلام هونام عزیز،

ممنونم از اینکه وقت گذاشتید و این اطلاعات مفید رو درج کردید. حتما پیشنهادتون رو عمل میکنم و در این مورد بیشتر مطالعه خواهم کرد.

این حاشیه من دنباله یک گفتگوی طولانی با یکی از عزیزانِ حاشیه نویس زیر رباعی شماره ۶۰ خیام بود. اگر دوست داشتید نگاهی به اون گفتگو بکنید، شاید این مثالِ من درباره ادیسون، هرچند اشتباه، منطقی به نظر برسه.

با سپاس دوباره

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ملیکا رضایی در ‫۳ سال قبل، سه‌شنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۰۹:۰۹ نوشته:

واقعا ... درود بر او ...

سپاس

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حبیب شاکر در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۵ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۳۸ نوشته:

سلام بریاران عزیز

در خواب مرا عاقل بیداری گفت

بیدار شو و کم به اجل می شو جفت

بنشان به لبی خنده ،دلی آر بدست

طرحی دگر انداز بغیر از خور و خفت

تشکر

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حمید آ در ‫۱ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۴۸ نوشته:

باده عام از برون باده عارف از درون

بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن

بدون شرح ،،،

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

احمد نیکو در ‫۱ سال و ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۲۱ نوشته:

رباعی بدین متن صحیح است:

در خواب بدم مرا خردمندی گفت

کز خواب کسی را گل شادی نشکفت

کاری چه کنی که با اجل باشد جفت

می نوش که عمرهات می باید خُفت

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۳۳