گنجور

 
جویای تبریزی

این آینه خانه از وفور لمعان

وز صافی و روشنی بود چشم جهان

نواب درو نشسته چون مردم چشم

خدام به دورش زده صف چون مژگان

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode