گنجور

 
جویای تبریزی

گویند خواجه را چو رسد قاشقی به لب

تا چند ساعتش مکد از حرص بی شمار

یا چون ندیده قاشق او روی گوشت را

چسبد ز شوق گوشت به لب همچو کفچه مار

 
sunny dark_mode