|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به حس حرص و شوق اشاره میکند. او میگوید وقتی که خواجه (مردی ثروتمند) قاشقی به دهانش میرسد، به خاطر حرص و طمعش، نمیتواند از لذت آن سیر شود. همچنین، تشبیهاتی به کار میرود که نشاندهندهی اشتیاق زیاد او برای خوردن است، بهگونهای که گوشت به لبش میچسبد. این بیانگر طمع انسان و ناتوانی او در کنترل خواستههایش است.
هوش مصنوعی: میگویند وقتی که کسی به کامی میرسد، تا چه زمانی باید بر طمع و حرص بیپایان خود تسلط داشته باشد و به آن قانع نشود.
هوش مصنوعی: شاید به این معنی باشد که مانند قاشق که به گوشت میچسبد، عشق و علاقه به آن چیز باعث میشود که انسان به آن نزدیکتر شود. انگار که شوق و رغبت به چیزی، او را به سمت خود میکشد، شبیه به لگد زدن مار به طعمهاش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.