مظفر محمدی الموتی خشکچالی 🌐
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲۶ روز قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۲۷ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۶۱ - رجوع به حکایت عارف خانه نشین با زن خود:
﷽
بیت شماره‌ی «5»، بایستی به صورت ذیل، اصلاح شود:
• «قَرْنَ» فرمان شد زنان را در کتاب / مرد را «سِیرُوا» همی آمد خطاب
✍ قرآن کریم: وَ «قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ…»: سوره 33: آیه 33.
✍ کلمه‌ی «سِیرُوا»، در قرآن کریم، زیاد تکرار شده است.
✍ به دنبال ابیات قبل، در این بیت، بانو، به همسرش می‌گوید: در کتاب الهی (قرآن کریم)، آمده است که «و در خانه‌هایتان قرار و آرام گیرید»؛ ولی به مردان دستور داده شده که (برای تهیه‌ی مخارج زندگی)، سیر و سفر کنید.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲۶ روز قبل، یکشنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۰۱ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۶۰ - حکایت سمنون محب که بلا طلبید و طاقت نیاورد و از پا درآمد:
﷽
در بیت شماره‌ی «25»، به احتمال زیاد، به علت «غلط تایپی» آمده است:
• ای خدا من از تو بگریزم «ز» تو / هم پناه از تو همی آرم به تو
که معنای درستی ندارد. که صحیح آن، چنین است:
• ای خدا! من، از تو، بگریزم «به» تو / هم پناه از تو همی آرم به تو
✍ که معنای آن، می‌شود: خدایا، از تو، به سوی خودت می‌گریزم.
البته، مفهوم فوق، از قرآن کریم گرفته شده است؛ آنجا که می‌فرماید: فَفِرُّوا اِلَی اللَّهِ: پس به سوی خدا بگریزید.
در نهج البلاغه‌ی مولا (ع) هم آمده است: وَ فِرُّوا اِلَی اللَّهِ مِنَ اللَّهِ: و از خدا به‌سوی خدا فرار کنید.
✍ الله اعلم.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ ماه قبل، دوشنبه ۶ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۲۱ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۵۹ - حکایت عارفی که شب به گدایی و دریوزه رفت:
﷽
بیت شماره‌ی «11» به صورت ذیل آمده است که وزن بیت هم به هم ریخته است:
• آنکه او بشناخت «باز و کلند» / بایدش با صد تعب کاریز کند
✍ که به احتمال زیاد، اشکال تایپی دارد؛ واحتمالاً، به شکل ذیل صحیح باشد:
• آنکه او، بشناخت «بازو و کلند» / بایدش با صد تعب، کاریز کند
✍ کلَند: کُلنک
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ ماه قبل، شنبه ۴ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۰۷ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۵۸ - در بیان اشاره به حدیث نیة المؤمن خیر من عمله:
﷽
در بیت شماره‌ی 5 آمده است:
جز یکی از «کال دل» آگاه نیست / این و آن را در دل کس راه نیست
که به احتمال زیاد به صورت ذیل، صحیح است:
جز یکی از «کار دل»، آگاه نیست / این و آن را در دل کس، راه نیست
در بیت بعدی هم «کار دین» آمده است.ویرایش بیت و تصحیح غلط تایپی، امکان نداشت. لذا اینجا اشاره کردم.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۵۶ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۵ - به جزیره فرستادن شاه طوطی را:
◊ سوی آن پیله، فرستد مرغ خود / تا بیاموزد زبان نیک و بد
این بیت، اشاره دارد به آیه‌ی مبارکه‌ی «7» سوره‌ی اعراف: «یَا بَنِی آدَمَ اِمَّا یَاْتِیَنَّکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِی ۙ فَمَنِ اتَّقَی وَ اَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لَا هُمْ یَحْزَنُونَ (35)».
خداوند، به حضرت آدم (و در حقیقت، به آدمیان)، می‌فرماید: از بهشت، بیرون می‌شوید؛ ولی شما را چه غم! که «مرغ خوش‌خوان و خوش‌نوای» خود، یعنی پیامبر رحمت (ص) را به سوی‌تان می‌فرستم؛ که اگر به دل به نغمه‌هایش بسپرید، غم و غصه‌ای نخواهید داشت؛ و اندوهی، سراغ‌تان را نخواهد گرفت!
✍در فصل پانزدهم انجیل یوحنا هم آمده است.
•اما اکنون پیش کسی که مرا فرستاد، می‌روم و هیچ‌یک از شما نمی‌پرسد: کجا می‌روی؟ ‹6› ولی چون این چیزها را به شما گفتم، دل‌های شما، پر از غم شد. ‹7› با وجود این، این حقیقت را به شما می‌گویم که رفتن من، برای شما به‌تر است؛ زیرا اگر من نروم، پشتیبانتان، پیش شما نمی‌آید […] و وقتی او [(ص)] می‌آید، جهان را در مورد گناه و عدالت و مکافات، متقاعد می‌سازد. ‹9› گناه را نشان خواهد داد […] عدالت را مکشوف خواهد ساخت […] و واقعیت مکافات، به آن‌ها ثابت می‌شود […] چیزهای بسیاری هست که باید به شما بگویم ولی شما فعلاً طاقت شنیدن آن‌ها را ندارید. ‹13› در هر حال، وقتی او که روح راستی [(ص)] است، بیاید، شما را به تمام حقیقت رهبری خواهد کرد؛ زیرا از خود سخن نخواهد گفت بلکه فقط درباره‌ی آن‌چه بشنود، سخن می‌گوید و شما را از امور آینده با خبر می‌سازد.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ دی ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۳۵ دربارهٔ ملا احمد نراقی » مثنوی طاقدیس » بخش ۵ - به جزیره فرستادن شاه طوطی را:
مصراع دومِ بیت شماره‌ی «9»، احتمالاً به صورت ذیل باید باشد. اصلاً وزن هم درست می‌آید:
«کاو، فرستد سوی خود، نزدیک پیر»
بنابراین، بیت، این‌گونه خواهد شد:
شد قرار پادشاه بی‌نظیر / کاو، فرستد سوی خود، نزدیک پیر
الله اعلم.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۰ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۷ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۵۹:
مصراع دوم بیت شماره‌ی «6»، «هیچ جوش» به احتمال زیاد «هیچ جوشی» باید صحیح باشد. با وزن هم سازگار نمی‌افتد.
• برنیاید صبر با مژگان خواب‌آلود او / هیچ جوشی، مانع این تیغ لنگردار نیست
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۰۸ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۵۲:
درِ چشم بامدادان به بهشت برگشودن / نه چنان لطیف باشد که به دوست برگشایی
درودها بر دوست تازه‌یافته‌ام جناب «رضا کرمان» عزیز
به عرض حضرت‌عالی می‌رسانم که آن مفهوم «خوبی به دیگران، در حقیقت خوبی به خود» و عکس آن، بسیار در قرآن کریم، آمده است.
به عنوان نمونه: آیه‌ی 15 سوره‌ی جاثیه: مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ اَسَاءَ فَعَلَیْهَا
در هر صورتکمتر به تو گُل گفتن، الحق که جفا باشد / جز گُل به تو گل گفتن، بی‌عشق و صفا باشد: مسلم خزایی «ژاکاو».
موفق باشید.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۴۳ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۵۲:
﷽
حیفم آمد بیت سوم را که بسیار (بسیار، بسیار) عالی است، کمی شرح نکنم؛
و به تبَع آن، باید بگویم که چه ترجمه‌ی گویایی برای آیه‌ی قرآنی است:• می‌کند گوینده را، دشنام، اول کام تلخ / هر که تندی می‌کند با خلق، با خود خوب نیست
✍ کسی که به دیگری، دشنام می‌دهد (یا هر صفت پستی را حواله‌ی دیگری می‌کند «البته اگر آدم باشد»)، اول، کام و ذائقه‌ی خودش را، تلخ و ناخواستنی و منفور می‌کند. هر که با دیگران ترُش‌رویی و بدخُلقی می‌کند، باید بداند که نه تنها با خودش خوب نیست، بلکه با اول کسی که دشمن است، خودِ خودش است؛ البته اگر بفهمد.
◀️ آیه‌ی قرآنی که برای همیشه‌ی تاریخ، بر تارک انسانیت خواهد درخشید:
🔹 اِنْ اَحْسَنْتُمْ اَحْسَنْتُمْ لِاَنْفُسِکُمْ وَ اِنْ اَسَاْتُمْ فَلَهَا
🔹 اگر خوبی (و هر زیبایی) کنید، به شخص خودتان کرده‌اید؛ و اگر بدی (و زشتی) کنید، آن هم، بر علیه خودتان است.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۷:۵۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در ستایش امیر انکیانو:
«مرو» در مصراع دوم بیت 34 صحیح نیست؛ به صورت ذیل درست است:
دادست مر ورا همه حسن و شمایلی
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۳۶ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۴۸:
مصراع دومِ بیت «10»، کلمه‌ی «باید»، درست نیست؛ بلکه صحیح آن:
با «یدِ» بیضای ساقی، حاجت مهتاب نیست
درست می‌باشد. البته، مطمئناً اشکال تایپی است.
.
«یدِ بیضاء»، که به دست موسای کلیم الله (ع) اشاره دارد، پنج بار در قرآن کریم آمده است. مثل:
وَ نَزَعَ یَدَهُ فَاِذَا هِیَ بَیْضَاءُ لِلنَّاظِرِینَ: و دست خود را (از گریبان) بیرون آورد، سفید (و درخشان) برای بینندگان بود!
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۱ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۱۱ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۳۵:
بیت شماره (5)، به احتمال زیاد مشکل تایپی دارد و کلمه‌ی «بتوان»، باید «بتواند» باشد؛ با وزن هم سازگار نیست:
• کو چنان چشمی که «بتْوانَد» جمال یار دید؟ / من، گرفتم در قیامت، رخصت دیدار هست
.
از طریق «ویرایش»، عملیات اصلاح را انجام دادم؛ ولی موفق نشدم و بیت همچنان، به صورت قبلی باقی مانده است.
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال قبل، جمعه ۲۰ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۱۰:۴۸ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۱۹:
مصرع دومِ بیتِ «15»، به صورت ذیل، درست است:
در بساط من، «نباشد» غیر پیمانی درست
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۱۲ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۳۵ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۴۷:
بیت چهارم: «ز نار»، اشتباه تایپی است: «زنار» صحیح است:
ز آن‌دم که عشق او بست از نیستی میانم / «زنّار» تازه‌ای شد احرام هر چه بستم
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۰ آذر ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۱۴ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۰۵:
بیت هفتم، مصرع دوم، درست است؛ فقط با ویرگول گذاری، راحت‌تر خوانده می‌شود:
خجلتی دارم که خواهد پرده‌پوش من شدن
گر چه از سجاده‌ی تقوی، بَر و دوشم، تهی‌ست
«بَر»: به معنی: تَن و اندام: مصرع دوم یعنی: اگرچه وجودم از تقوا، خالی است. (توشه‌ی تقوایی، نیندوخته‌ام).
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۱۹ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۵۷ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۰۰:
بیت «6» و بیت «8» احتمالاً غلط تایپی دارد و به صورت ذیل بایستی درست باشد:
6. حُسن، هیهات است نادم گردد از خون‌خوارگی / می‌پرَد چشم و دل خورشید هر جا شبنمی‌ست
.
8. نقطه‌ی موهوم، کز خُردی، نمی‌آید به چشم / پیش چشم خرده‌بین ما، سواد اعظمی‌ست
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۰:۲۰ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۸۹:
در بیت شماره‌ی «5»، مصرع دوم «جالب»: باید به صورت دو کلمه نوشته شود:
تلخ‌کامی‌های ما، از لب گشودن‌های ماست / ورنه، پُر شکّر بود هر جا «لبِ» نگشوده‌ای‌ست
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۳۹ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۸۲:
در مصرع اول، «سوی» باید صحیح باشد:
نیست از «سوی» محبت، بلبلان را بهره‌ای / این شراب آتشین، در ساغر پروانه است
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۲ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۱۰:۵۵ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۷۷:
فکر کنم در بیت اول، «کار» صحیح است:
بحث با جاهل نه «کار» مردم فرزانه است / هر که با اطفال می‌گردد، طرف، دیوانه است
مظفر محمدی الموتی
مظفر محمدی الموتی خشکچالی در ۲ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۱۵ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۵۱:
﷽
بیت ششم، احتمالاً به صورت ذیل، درست باشد:
از شکوفه، هر خیابان، کهکشانی گشته است / صد هزاران اختر مسعود، سیار آمده‌ست