به در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۴:۵۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۰:
آتشکده فارس همان آذرفرنبغ یا آتش کاریان که آتش موبدان و روحانیان زرتشتی است.
آذربرزین مهر برای طبقه کشاورزان در خوراسان و آذرگشنسپ برای شاه و ارتاشتاران در آذرآبادگان
احمد اسدی در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۹:۴۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۴:
دوایِ دَردِ عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند، در مانند
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند، ناز آرند
که با این دَرد اگر در بند در مانند، درمانند
پر واضح است که در بیت اول، واژه "درمانند" در تکرار اول در معنای در فکرِ درمان بودن و در تکرار دوم در معنای وامانده و درمانده شدن است.
در بیت دوم اما به نظر میرسد که این مفاهیم برای "درمانند" جابجا به کار برده شده است. بدین معنی که "درمانند" در تکرار اول در معنای "ماندن در بندِ درد" به کار رفته است و در تکرار دوم به معنای درمان شدن. بدیهی به نظر میرسد که حافظ در این غزل شاهکار یک واژه را دو بار در قافیه و با یک مفهوم به کار نمی برد. اما تکرار یک واژه در قافیه غزل با به کار بردن آن در مفاهیم متفاوت کاریست که حافظ بارها انجام داده است. بر این اساس در بیت
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند، ناز آرند
که با این دَرد اگر در بند در مانند، درمانند
واژه "بند" با سکون حرف دال خوانده میشود و بیت به مفهومی آشنا اشاره دارد که حافظ بارها استفاده کرده است. اگر مشتاقان با درد یار در بند بمانند، درمان می‌شوند. در واقع حافظ درد یار را سبب درمان مشتاقان میداند.
ای درد توام درمان در بستر ناکامی
وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی
سودی بسنوی نیز در کتاب شرح غزلیات حافظ واژه "بند" را با سکون حرف دال نوشته است.
محمد ح در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۶:۲۳ دربارهٔ جیحون یزدی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱:
بیت آخر، اشتباه تایپی داره که در یک شکل خواندن، یک هجا و در شکل دیگه‌ای، دو هجا در مصراع اول کم است و چون به کتاب جیحون یزدی دسترسی ندارم نمیدونم شکل درستش چیه. اگر دست‌اندرکاران سایت به نسخه دسترسی دارن لطفا تطبیق بدن.
مگر این که بنده اشتباه می‌خونم که به خاطر تفاوت زیاد در تعداد هجا فکر نمی‌کنم مشکل از خوندن من باشه.
مثلا مصراع چیزی شبیه به این باید باشه:
در چمن کرد چو خط رُخش از جیحون وصف
محمد ح در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۶:۰۵ دربارهٔ جیحون یزدی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱:
شاعری با اشراف بر گستره‌ی واژه‌ها و تصویرسازی‌هاست. ایهام‌ها و استعاره‌ها و صنایع معنوی و بیان در شعرش فراوان است.
مثلا به ایهام « پیوسته » در بیت دوم دقت کنید که صرف‌نظر معنای قیدی‌اش، پیوستگی ابرو که ویژگی نمایش زیبایی در عصر شاعر است.
ساره رحمتی در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۱۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۲:
سلام و عرض ادب
این غزل بی نظیره
دیوان حافظ را کمتر کسی پیدا میشود که شعرهای موزیک این بزرگ مرد را نشنیده باشد روحش شاد یادش گرامی.
داود شبان در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۰۱:۱۰ دربارهٔ ایرج میرزا » مثنوی‌ها » شمارهٔ ۵ - مکتوب منظوم:
عاشق تفسیرهای هوش مصنوعیم، مخصوصا بیت آخر چنان پاستوریزه تفسیر کرده که خود مرحوم ایرج میرزا هم اگر بخونش قش میکنه از خنده.
محمد شریف صادقی در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۱۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۱:
درود. مولانا این غزل را با تضمین دو بیت از اثیر الدین اخسیکتی سروده است؛ چه بهتر که متولیان سایت گنجور در قسمت غزل های مشابه غزل اثیر الدین را هم بیاورند. مولانا البته این تضمین مطلع غزل دیگران را بارها انجام داده است. مثلا «معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا» در اصل از سنایی است با این تفاوت که به جای «بادا» ، «باد» آورده است؛ البته کار مولانا ابدا اشکالی ندارد خصوصا اینکه این اشعار مشهور بوده اند و تضمین آن ها رایج بوده است.
nabavar در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۰۹ در پاسخ به عباسی-فسا @abbasi2153 دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۳:
در جایی می فرماید:
پرتوِ نیکان نگیرد هر که بنیادش بد است
تربیت نااهل را چون گِردِکان بر گنبد است
nabavar در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۲ دربارهٔ امیر معزی » قصاید » شمارهٔ ۸:
گویی نفس باد صبا باده گسار است
قمری بسرایید ن و بلبل سرِ دار است
آن شاخه ی بادام که صد گل زده بر سر
فر یا د بر آورده که بر خیز بهار است
صحن چمن از مریم و نسرین و شقایق
تا چشم کند کار پر از نقش و نگار است
گویی که پرستار چمن خا دم گلزار
در پیرهن رنگرزان دست به کار است
آن دا یه ی ا بر ست که بر دامن صحرا
یک لحظه فرو بار د و گاهی به کنار استآهو ز سر شوق دگر طاقت نظّاره ندارد
در دشت تو گویی به سر موج سوار است
بیدار کند باد دل آو یز بهاران
آنرا که خبر نیست ، که آلاله به بار است
دستی زن و رقصی کن و از خانه برون شو
اکنون نه مجال غم و نه جای قرار است
بشنو ز ” نیا “ غم زدل خویش برون کن
بر سبزه و گل جا یگه ، دیدن یار است
+
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۳۴ در پاسخ به Koroush دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در وصف بهار:
نظر دبیرتان درست است
و نیز حرف «ت» در فکرت، ضمیر نیست بلکه فکرت به معنی فکر است
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۳۳ در پاسخ به محمد حنیفه نژاد دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در وصف بهار:
درود بر شما
همان «بامدادی» درست است به دلایل مختلف
بلافاصله در ابیات بعد، سخن از شکفتن گل و گلزار است: بلبلان وقت گل آمد که بنالند از شوق
وقت گل، همان بهار است
و نیز مستقیما و صراحتا به اول بهار اشارت دارد:
این هنوز اول آذار جهان افروز است.
آذار، فروردین است.
فرمودید زیبایی در روزهای بعد هم بیشتر خواهد شد.
سعدی به همه اشاره دارد تا اردیبهشت و خرداد
این هنوز اول آذار جهان‌افروزست
باش تا خیمه زند دولت نیسان و اَیار
نیسان، اردیبهشت و ایار، خرداد است و می‌دانیم شکوفایی شیراز در اردیبهشت است.
با این صراحتی که سعدی در اشاره به اول بهار دارد چگونه می‌توان از کلمۀ بامدادان استفاده کرد و گفت هر روز منظور است و موقع گرگ و میش؟
کجا هر روز فصل گل است و نالش بلبل؟ کجا هر روز، اول آذار جهان افروز است؟
حتی معتبرترین اساتید هم بنوسیند «بامدادان» دلیل بر درستی آن نیست. وقتی می خواهیم در باره بیتی نظر بدهیم کل غزل یا قصیده را در نظر بگیریم.
مثلا برخی تصور می‌کنند «قدر» در این بیت، منظور شب قدر رمضان است! اما باید کل غزل را دید که صراحتا به شب وصال یک دوست اشارت دارد.
دهل‌زن گو دو نوبت زن بشارت
که دوشم قدر بود؛ امروز، نوروز
Hafez Khallizadeh در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۵۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶۸:
بی‌نظیره این غزل..
کوروش در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۱۷ دربارهٔ عطار » تذکرة الأولیاء » بخش ۱۹ - ذکر امام احمد حنبل قدس الله روحه:
قسمت آخر رو لطفا تفسیر کنید
سیدمحمد جهانشاهی در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۱۸ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴:
هر دلی ، کو طالب این کیمیاست
Benyamin Ghorbani در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۴۱ در پاسخ به آرشام دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۷:
معنی شعر تغییر میکنه
majidshah در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۳۸ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۱:
طبق نظر دوستان خوانش با آنچه شاعر عنوان کرده بصلاح میدونم که شهریار به شهر .یار تبدیل کنیم این تغییرات باعث نشده که در طول سوالها از یک شعر چند تا با ابیات متفاوت داشته باشیم یا کلمات متفاوت .منم نوروز 1404بر همه مردم پارسی گو و خطه ایران بزرگ تبریک و تهنیت میگم نوروز بر همگی مبارک .مجید یکم فروردین 1404
پرویز شیخی در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۲۹ در پاسخ به مسلم فلاح دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۴۷ - تشبیه کردن قرآن مجید را به عصای موسی و وفات مصطفی را علیه السلام نمودن بخواب موسی و قاصدان تغییر قرآن را با آن دو ساحر بچه کی قصد بردن عصا کردند چو موسی را خفته یافتند:
دوست محترم
به موسی گفته شده تو را برای انسانها برگزیدم
موسی در آیه قبل زمانی که کلمه خدا رو میبینه کشته میشه ولی در نور زنده میشه و به حیات جاودانه میرسه و منبعد بشر نبوده بلکه روح و پادشاه خوانده شده
دیانا حسینی در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۲۹ در پاسخ به امیر محمد حیدری دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:
عزیز جان، منظور ایشون اینه که از شعر لذت بردن و این دو بیت روحشون رو نوازش کرده. مقابل چی ایستادی شما..
پیروز در ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۰۱:۱۸ در پاسخ به داود دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۲ - مناجات:
بیت آخر واقعا ستودنی بود👌🏻
شاگرد خانم دل سبک خیام دوست در ۳ ماه قبل، جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴، ساعت ۱۶:۲۸ در پاسخ به فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۱: