رضا سعدی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۹:۴۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:

درود بر دوست فاضل، جناب گوهری عزیز و سپاس از لطفتون
در ابیاتی که شما ذکر کردید به نظر می رسد حسام الدین از مولانا می خواهد حقیقت را بی پرده بیان کند، و مولانای عزیز هم در جواب می گوید این سر،سر مگو است، اگر آشکار شود چیزی از تو باقی نخواهد ماند...
بیت یاد آور آیه زیر است:
((وَلَمَّا جَاء مُوسَی لِمِیقَاتِنَا وَکَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِی أَنظُرْ إِلَیْکَ قَالَ لَن تَرَانِی وَلَـکِنِ انظُرْ إِلَی الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِی)(اعراف 143)
نیز از حافظ است:
گفت آن یار کزو گشت سر دار بلند
جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
و اما میان، به نظر بنده میان و کنار در این مصراع (ضمن این که همان بر و کمر هستند) مجازا در معنای کل وجود به کار رفته است.(مجاز مرسل، جز به کل)

ناشناس در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۴۵ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » باب الفحص عن امر دمنة » بخش ۷:

در سطر نهم به جای واژهء مرضح باید از واژهء مرشح استفاده شود
به تصحیح مجتبی مینوی

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۳۷ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش:

باید افزود از گویش مردم اذربایجان متونی باقی مانده که تأکید می کند لهجه ایشان مانند بقیه مردم زاگرس نشین یعنی کردها و لرها است تغییر زبان بعدها صورت گرفته است و نیز در همین اذری امروز هم لغت فارسی باقی مانده از پیشینه اش بسیار است . داشتن زبان محلی هیچ ایرادی ندارد ولی انچه نمی شود نادیده گرفت این است که زبان خود امپراتوری عثمانی هم فارسی بوده است و متون به فارسی نوشته می شده اند .و خود بنده متون نوشته شده قرار داد های عثمانی در موزه را دیده ام . البته ترکی هم همزمان وجود داشته است مثلا من متنی از عارف اسپانیایی عرب تبار دیده ام که بوسیله یک نویسنده ترک عثمانی به فارسی برگردان شده است و این نشان می دهد که ایشان بدون کینه و به راحتی فارسی را دوست می داشته اند . ما هم همیشه از شنیدن ترکی لذت بردهایم و سراسر شعر های فارسی از زیبایی ترکان داستان ها دارد . ولی رویهمرفته مردم اذربایجان لهجه تغییر داده اند ولی سر پر افتخار ایران بوده و هستند .

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۱:۵۶ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش:

ع م ن عزیزم ما در خوزستان سربلندیم که همیشه بهترین ادیبان فارسی اذری بوده اند . از قطران تبریزی بگیر تا همین جناب سرکاراتی که چند ماه پیش جان به جان افرین سپرد اند. مگر نشنیدهای تبریز فخر چین است .

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۱:۴۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۸:

درود به هردویتان باشد بهم رسیدن و بهم روزگار گذراندن افشین و زهرای مهربان

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۴۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی اسکندر » بخش ۴:

به این بیت نگاه کنید
نبد جز بزرگی و اهستگی
خردمندی و شرم و شایستگی
این بیت اشاره دارد به اینکه فردوسی سدها سال پیش از اقازادگان انگلیسی معنی gentlemanship و ladylikeness را می دانسته اهستگی برای روشنک بجز لیدی بودن چه معنی ای می تواند داشته باشد .درود بر جان فردوسی درود بر جان پر خردش .

افشین و زهرا در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۲۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۸:

من و خانومم داریم همزمان این شعر و با فاصله 800 کیلومتر از هم و پشت کامپیوتر می خونیم. هردومون گنگ و سرشار موندیم که این شاید چندمین بار هست که اینو می خونیم ولی هنوز میخکوب میشیم و فریادمون لای استخونهای مغزمون جا میمونه و حواله به ناله سعدی می شود. راحت بخواب سعدی نازنین.

شاهدی علی آباد در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۱۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۷:

جالب است که در بیت دوم حافظ فعل بخفتیدی به کار برده است که ماضی ساده از مصدر خفتیدن است.
بن ماضی این مصدر خفتید و بن مضارعش خفت است در حالی که هم اکنون همه خفت را بن ماضی به حساب می آورند که بن مضارعش خواب است .

علی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۵۹ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۵ - اشک یتیم:

یاد کلاس پنجم و دوران کودکی به خیر

علی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۵۶ دربارهٔ حافظ » مثنوی (الا ای آهوی وحشی):

فکر نمی کردم این شعر مال جناب حافظ باشه چون حافظ بیشتر غزل های عرفانی می گفته.برام جالب بود

ع.م.ن. در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۱۹ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش:

با عرض سلام و تشکر,
جسارتا همان طور که مستحضر اید, استاد شهریار اشعار ترکی زیبایی در کارنامه خود دارند, لذا به عقیده بنده لفظ "شاعر پارسی گو" لفظ مناسبی نمی باشد.
همچنین زبانی به نام "زبان آذری" نداریم؛زبان ایشان "زبان ترکی آذربایجانی" می باشد.
با تشکر مجدد.

ناشناس در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۲۰:۵۸ دربارهٔ رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۱۰۴:

جغبوت صحیج است و آن به معنی پنبه و یا پشمی است که از لای لحاف کهنه در آمده باشد.

روزبه آتیه در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۹:۰۱ دربارهٔ باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۷:

چقدر شبیه اشعار خیام هست

آرش حیدری در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۵۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۰:

اشـــاره ی همیشگــــی خیام به ناپایداری هستی و فرصت شمــــردن عمــــر

رضا سعدی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۴۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۳:

3. معنای بیت واضح است، تنها نکته قابل اشاره تفاوت بین شمع و چراغ است، نور شمع بیشتر از نور چراغ بوده است:
اول چراغ بودی آهسته شمع گشتی
آسان فراگرفتم در خرمن اوفتادی

رضا سعدی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۵۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۰:

8. مجموع متضاد پریشان است، در ادب پارسی موی معشوق جایگاه و پایگاه دل عاشقان است و دل آویز و دلبند نیز صفت هایی برای موی معشوق بودند که در گذر زمان صفت خود معشوق شده اند:
من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را
وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را

رضا سعدی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۴۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸:

6. حال پراکنده‌ی گوی

رضا سعدی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۴۰ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷:

1. واژه «گل» صرفا به گیاهی که امروز آن را «گل محمدی» می نامیم گفته می شده است( و در شیراز در بسیاری از بوستان ها به صورت گسترده ای کاشته می شده است)
3. «کمر» همان چیزی است که امروز به آن «کمربند» گفته می شود(کمر را بر میان (کمر امروزی) می بسته اند)
5. از محاسن معشوق داشتن دهانی کوچک بوده است و مصراع دوم به همین موضوع اشاره دارد.
7. طره، موی پیشانی، زلف موی بنا گوش و گیسو موی پشت سر است.
8. پیراهن، جامه ای یکسره و جلو بسته بوده است، بر خلاف قبا که نیم تنه ای جلو باز بوده است، در خوشحالی و اندوه بسیار جامه ها را می دریدند و به اصطلاح جامه(یا پیرهن) قبا می کردند.

رضا سعدی در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۲۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۶:

بسیار دیده‌ایم درختان میوه دار
زین به ندیده‌ایم که در بوستان توست
1.درختان میوه‌‌‌‌دار بسیاری دیده‌ایم اما هیچکدام از میوه حسن تو که در بوستان جمالت حاصل آمده بهتر نبوده است
2. درختان میوه دار بسیاری دیده ایم، اما در هیچ کدام این میوه «به» را که بر صورت توست ندیده ایم

حسن جزائریان در ‫۱۱ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۰۹ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷:

با سلام:در غزل شماره 8 سطر دوم،(تشنهء روی توام باز مدار از من اب) اشتباه وصحیح آن(تسنهء روی توام باز مدارم زآب) میباشد ،موفق باشید