رسول در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۲۹ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » فی التوحید باری تعالی جل و علا » حکایت عیاری که اسیر نان و نمک خورده را نکشت:
در بیت ۱۹۲، وزن مصرع دوم چیزی کم دارد:
ذرّه‌ای‌ام لا شده در سایه‌ای/ نیست از هستی مرا سایه‌ای
شاید: نیست از هستی مرا (جز) سایه‌ای
یا: نیست از هستی من جز سایه‌ای
یا: نیست از هستی مرا سرمایه‌ای
البته این ها حدس من است، و گرنه نسخه‌ای که اکنون پیش رو دارم (که احتمالاً خیلی نسخۀ دقیقی نیست) مصرع اول این بیت را خیلی ثقیل و غریب ذکر کرده است: ذره‌ام گم شده‌ای در سایه‌ای/ نیست غیر از تو کسی سرمایه‌ای. اگر همین مصراع اخیر مورد نظر باشد، شاید به این شکل روان‌تر شود: ذره‌ام، گم گشته‌ای در سایه‌ای/ ...
مهرزاد شایان در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۳۰ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » باب برزویه الطبیب » بخش ۱۳ - حکایت مرد غافل:
با سلام و تشکر.
مواردی که باید اصلاح شوند:
سطر سوم
«خوردن و بوییدن و پسودن و شنودن»
بین بوئیدن و پسودن، «دیدن» جا افتاده است.
سطر هفتم
«نظر بقعر چاه افکند».
«افگند» صحیح است.
سطر یازدهم
«فتوری بدان راه نمی یفات».
«نمی‌یافت» صحیح است.
سطر دوازدهم
«حجاب تارطک برابر نور عقل او بداشت».
«تاریک» صحیح است.
سطر سیزدهم
«بیچاره حرطص در دهان اژدها افتاد».
«حریص» صحیح است.
سطر چهاردهم
«شاخها بر شب و روز»
«به» شب و روز
سطر پانزدهم
«فانی گردانیدن جاونران».
«جانوران»
«تقریب آجال ایشان مقصور است ب؛»
«ب» زاید است.
سطر شانزدهم
«یکی ازان در حرکت آژد»
«آید»
«مرگ حاضر باشد ب؛»
«ب» زاید است.
سطر هفدهم
«اژدها را برجعی»
«بمرجعی»
سطر هجدهم
«ازان چاه نتواند بود»
«چاره»
سطر بیستم
«و بطان مناجات ایشان»
«بیان»
( منبع: کلیله و دمنه، انشای ابوالمعانی نصرالله منشی به تصحیح و توضیح مجتبی مینوی طهرانی، چاپ هشتم 1367، باب چهارم، حکایت پنجم، صفحه 56 و 57)
کمال در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۱۱ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۱۳۲:
سلام به دوستان شعروهنرباوجودتلخیص & جمع رباعیهای شاعر مذبورتابحال جمع چندرباعی رودرسایت فوق ردکردم که جمع این رباعی : 3724 میباشد،روزگاربه کامتان.
عیسی سده در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۲۵ دربارهٔ شاه نعمت‌الله ولی » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۷:
بنظرم نمیتونه دوبیتی باشه
ناشناس در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۱۱ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۶۴:
شاعر معاصر ، آقای سید حمید برقعی غزلی در استقبال از این شعر بیدل سروده اند ؛ با این مطلع :
تویی بهانه ام امّا بهانه ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه ای که ندارم
سیاوش بابکان در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۳۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۴ - گفتار اَندر آفرینشِ مَردُم:
ترا از دو گیتی برآورده اند
به چندین میانجی بپرورده اند!!
چندین میانجی؟؟ از زنجیر تکامل سخن میگوید استاد توس ؟؟؟ و این از حکیم توس شگفت نیست..
خسرو ا در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۳۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
با دورود فروان خدمت تمامی عزیزان،
حضرت حافظ در ابیات مختلف که برخی از اونها بیشتر در کتابهای قدیم دیده شده بارها چه مستقیما و چه غیر مستقیم برای بزرگان دین اسلام اشعاری سروده،بطور مثال؛
حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق /
بدرقی رهت شود همت شهنهء نجف،
مردی زکنندهء در خیبر پرس /اسرار ازل ز خواجة قنبر پرس/
گر طالب فیض حقّ به صِدقی حافظ/
سرچشمة آن زساقی کوثر پرس/وغیره....
در جواب کسانی که حقایق را منکرند به این شعر زیبای حضرتش اشاره میکنم،
با مدعی نگویید اسرار عشقو مستی/ تا بی خبر بمیرند(بمانند)در عین خود پرستی
یا حقّ
اصغر افشاری در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۱۱ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب پنجم در رضا » بخش ۱۲ - مثل:
با سلام
حامد جان از نظر معنی و وزن ایراد دارد.
در باره نوشته آقای میثمی
رود کشتی آنجا که خواهد خدای
وگر جامه برتن درد ناخدای
فعل رود علاوه بر این که با سیاق بیت سعدی درست نیست و باید «برد» باشد از نظر معنی نیز فاقد بار حماسی است زیرا د رحماسه سخن از عمل و فعل توسط فاعل است. که این معنی در فعل «رود » به خوبی «برد » القا نمی شود .
الهام فغانی مهر در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۳۱ دربارهٔ صائب » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۹۳۵:
در مصراعِ اول، واژه ی "گریه" اشتباها "گربه" نوشته شده است.
به فرضِ صحیح بودنِ روایتِ موجود از مصراعِ آخر، با شاعر هم سلیقه نیستم، و به گوشِ من، این روایت بسیار زیباتر است:
رِنگِ شکسته را به زبان احتیاج نیست
صائب، عبث به دردِ خود اظهار می کنی!
مصراعْ سوالی نیست. (هرچند، بعید است که روایتِ اولْ روایتِ صائب بوده باشد.)
الهام فغانی مهر در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۱۷ دربارهٔ سلمان ساوجی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۸:
در چهار مصراعْ هجاهای اضافی ای نوشته شده که آشکارا وزنِ مصراع را خراب می کند. جایگزین های مناسب تر این ها هستند:
مصراعِ دوم، بیتِ اول: ما را به دامِ خویش گرفتار می کنی
مصراعِ دوم، بیتِ چهارم: هرچه غم است بر دلِ من بار می کنی
مصراعِ دوم، بیتِ پنجم: زنهار فتنه را به چه بیدار می کنی
مصراعِ دوم، بیتِ آخر: چون سایه سجده به دیوار می کنی (در یک خوانش، دیوار می شود مسجود. اما خوانشِ بهتری ممکن است که طبقِ آن، دیوار مسجِد--مکانِ سجده--است؛ شبیهِ تعبیرِ "به" در "سجده به خاک کردن".)
امین در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۰۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۴:
سعدی بدجوری اهل داستان بوده هاااا
که سر در پای او خوش تر که بر دوش
جمع در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۰:
انقدر تلاش شما ما را به ذوق اورد که پس از سالها هر شب به مجموعه شما سری میزنیم و فیض فراوان میبریم درود به شما عزیزان
مهسان در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۴۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۸:
در مورد این شعر اتفاق نظر وجود ندارد ولی نظریاتی هست که مصرع دوم بیت اول متفاوت و بدینگونه میباشد:
بر خیز و مخور غم جهان گذران
"خوش باش" و دمی به شادمانی گذران
در طـبع جـهان اگــر وفـایی بودی
نوبت بـه تو خود نیامدی از دگـران
honey در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۳۱ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۳ - ارزش گوهر:
لذت بردم.
جواد در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۲۱ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب » بخش ۴ - گفتار اَندر آفرینشِ مَردُم:
من فکر میکنم هم فکرت میتونه باشه هم فطرت
اگر فکرت باشه به معنی اینه که انسان اولین آفریده شده ای هست که قدرت تفکر داره ورلی در نوبت آفرینش آخرینه
و اگر فطرت باشه (که البته جهانبینی حاکم بر این تفکر فکر میکنم منطبق با جهانبینی اسلامی باشه ) به این معنیه که انسان اولین موجودیست که خداوند تصمیم به خلقتش گرفت و در واقع هدف آفرینشه ولی آخرین مخلوق به لحاظ زمان خلقته
هر دو مفهوم زیباست
حسین شیردل در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۲۵ دربارهٔ شاطر عباس صبوحی » غزلیات » شمارهٔ ۲۷ - بهانه:
در مصرع دوم بیت اول :
فکند سر به زیر، حیا را بهانه
به جای ویرگول « و » باید قرار بگیره
فکند سر به زیر و حیا را بهانه
Ari در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۰۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۷:
با سلام و تشکر بسیار.
به گمانم در بیت پنجم به جای (چو عقرب دشمنان داری...)" (چو عقرب دشمنم داری...) صحیح تر باشد. بدین معنا که به معشوق می گوید: با من دشمنی داری و من را دشمن خود فرض می کنی و مرا به دیده ی لطف نمی نگری.
عرفان در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۲۰ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی » سهندیم:
در مصرع دوم به جای حءیدر بابا ، حیدر بابا صحیح است
کسری در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۱۹ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۳ - گوهرفروش:
شهریاربالاترین احساس شور وعشق و جوانی را به حال وروز امروزی بیان نموده روحت شاد شهریار
طوری این حالات بیان نموده که من اشکم روان میشود از خواندن این ابیات
بسیار شیرین و متین و مظلوم سروده که البنه خود نیز همین است
افسوس که نه چون او شاعری دگر خواهد آمد ونه این زمانه پست چون او میخواهد
کسری
الهام فغانی مهر در ۱۰ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰۰: