گنجور

حاشیه‌ها

مهربان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۲۱:۰۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۴:

با سلام خدمت بزرگان شعر و ادب
لطفا در مورد این دو مصراع بنده را راهنمایی فرمایید که چرا حافظ در یک مصراع می فرماید: میان عاشق و معشوق فرق بسیار است
و در مصراع دیگر در غزلی دیگر میفرماید: میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست
اگر به گفته حضرت حافظ عاشق و معشوق یکیست پس چرا فرق بسیار است؟
پیشاپیش کم خردی بنده را به بزرگواری خودتان ببخشید.

نادر.. در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۲۰:۴۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:

مهربان عزیز.. بسیار زیبا نگاشته اید!
کاش می شد از شما بپرسم، آیا اینها فرضیاتی منطقی است، و یا برداشتی است از نوشته ها و متون و حالات دیگران، و یا تجربه شخصی خودتان است..
گویا به هر حال پرسیده ام!..
ای کاش امکان پاسخگویی باشد برایتان و ما را بهره مند نمائید دوست گرامی..

مهربان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۵۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:

عشق الهی بی‌‌کران است
با رفتن به فرا‌‌سوی ذهنِ منفرد، عشق آگاهانه در هستی و بیان، بی‌‌کران می‌‌شود. چنین عشقی به درستی الهی نامیده می‌‌شود، زیرا از مشخصه‌‌ی حالت الهی است که در آن تمامی دوگانگی سرانجام از پای در آمده است. در عشق الهی، شهوت به طور کامل از بین رفته و حتی به طور نهفته نیز وجود ندارد. عشق الهی در ذات و ابراز، نامحدود است، زیرا به وسیله‌‌ی روح و از طریق خود روح تجربه می‌شود. در عالم خاکی، لطیف و ذهنی، عاشق از جدایی خود از معشوق الهی آگاه است اما با رفتن به فراسوی تمامی این عوالم، عاشق از یگانگی خود با معشوق الهی آگاه می‌گردد. عاشق خود را در وجود معشوق گم می‌‌کند و درمی‌یابد که با معشوق الهی یکی است. عشق الهی از بندگیِ امیال یا خودی محدود کننده کاملاً آزاد است. در این حالتِ لایتناهی، عاشق نه تنها هستی مجزا از معشوق الهی ندارد، بلکه او خود معشوق الهی است.

Ben Omar در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۲۰ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱:

جناب maskhaz
درست نوشته اند. مصرع اول بیت دوم - باران اسم نیست. اسم فعل است - یعنی ابر باران است - دارد مببارد از فعل باریدن
همایون خان شجریان هم اشتباه خوانده و یک واو بین ابر و باران گذاشته.
ابر باران - جوی روان - باران و روان صفت نیستند - اسم فعل اند.
ابر باران - که با - جدا گریه کنان هم آهنگی پیدا میکنند.
اگر به اشتباه - ابرو باران و من و یار بگوئیم - 4 عامل داریم
ابر - باران - من - یار
در مصرع دوم شاعر فقط از 3 عامل یاد میکند:من - ابر - یار

نادر.. در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۴۴ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹۰:

محمود عزیز..
گویا رسم بر این بوده که در اینگونه موارد چنانچه حرف مجاور دو کلمه مشترک باشد، یکی از آنها خوانده نشده و بر این اساس وزن شعر رعایت شده تلقی شود!؛
خوانش: اندر حرم معنی از کس نخرندعوی
مشابه آن در اشعار مولوی:
گر تو "نباشی یار" من، گشت خراب کار من
خوانش: گر تو نباشیار من، گشت خراب کار من
البته به راحتی با تغییر شکل جزئی میتوان با کمی تغییر و جابجایی همان معنا را رساند.. به هر حال سلیقه شاعر و مدت زمانی که به سرودن یا تصحیح ظاهری شعر اختصاص داده نیز ملاک است..
اندر حرم معنی، دعوی نخرند از کس (که قافیه داخلی مصرع را به هم می ریزد)
اندر حرم معنی، نخرند ز کس دعوی (هجای بلند به دو هجای کوتاه تبدیل می شود)
گر نشوی تو یار من، ....

محمدحسین در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۰۸ دربارهٔ انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۳۲۳ - در مطایبه:

در بیت پنجم « دَدَدَه گز درست است و نیز
در مصراع دوم این بیت « نی » درست است نه « نه » چون آن زن حصیری را می خواهد که از نی لُخ و کنف و توخالی و باریک باشد .
لخ یا لوخ = نوعی نی با گلهای پرزدار
کنب = کنف
نال = نی میان تهی و باریک

ملکشاهی در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۱۶ دربارهٔ ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲:

سلام
بیت دوم مصراع اول .... قمر پوشید درست نیست و قمر پوشت درست است.

نادر.. در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۳:

بسیار زیبا شیرین عزیز!
هر بخش از مجموعه حاضر (گنجور) گلگشتی است، همانگونه که هر گوشه ای از هستی..
و از گردش ها و گشتن ها، هر کسی را منظور و بهره ای است، متناسب حال خویش..
اما شاید کنجکاوی در جستجوی زیبایی هایی چون قافیه و ردیف و .. خود دریچه ای باشد برای راه یافتن و درک عمیق ترین شگفتی ها و زیبایی های بی پایان هستی...

فرخ مردان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۴۱ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۵ - در پند و اندرز:

@معین الدین
این دو بیت رو باید با هم خوند:
"امروزه غره‌ای به فصاحت که در حدیث ....هر نکته را هزار دلایل بیاوری
فردا فصیح باشی در موقف حساب ... گر علتی بگویی و عذری بگستری"
یعنی فصاحت و زبان آوری واقعی از آنِ کسی هست که در فردای قیامت بتونه جوابگوی اعمال خودش باشه.

سیاووش در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۳۱ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] » رباعی ۱۴۰:

این رباعی در مجموعه ی سرمستی با صدای آقای علیرضا قربانی و همراهی آقایان قمصری و پورناظری و خانم درصاف حمدانی (خواننده تونسی) به اجرا درآمده است.

بابک در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۲۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۵۵:

آقای حمیدرضا با عرض معذرت شما هم خیلی شلوغش کردید بگذارید هرکس برداشت خود را از اشعار زیبای پارسی داشته باشد و با یکدیگر به بحث بنشینند چرا که برداشت های هر ذهن با ذهن دیگری متفاوت است و زیبایی کار هم در همین است...جناب حمیدرضا قرار نیست همه ملت دیدگاه شما را داشته باشند و هرکسی را که دیدگاه دیگری دارد به سخره بگیرید!!! در پایان عرض میکنم بنده از عاشقان حضرت مولانا هستم و موسیقی جناب شجریان، ناظری و چاوشی ( البته در این دو سه سال اخیر) را بسیار می پسندم و عقیده دارم آوازها و ترانه های اجرا شده توسط این بزرگان باعث آشنایی جوانان اینترنت زده و جدا از کتاب این روزگار با ادبیات پارسی شده است.. با تشکر بابک کوچک شما

خرداد در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۲۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۱:

شاعر در پی تسکین سوز عشق، پا پی میشود به گفتگو و تا از زبانی درمانی فراهم کند
گفت...نگفت....گفتم...گفت...زبان. و آخر میرسد که باید کوتاه کرد این گفت و شنفت ( درس عشق در دفتر نباشد) که سوز غم عشق را نه میتوان نهفت نه میتوان گفت

سیاووش در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۱۸ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] » رباعی ۱۳۳:

در مجموعه ی رباعیات خیام این شعر توسط آقای محمدرضا شجریان خوانده شده است.

سیاووش در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۲۹ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸] » رباعی ۱۱۴:

این شعر در مجموعه ی رباعیات خیام توسط آقای محمدرضا شجریان خوانده شده است.

فرخ مردان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۱۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۱ - پند:

با سلام،
آخرین مصرع: "کُتّابی" هست نه "کتابی"( فروغی/ رهنما چاپ هرمس).

فرخ مردان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۵۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۶۰ - تنبیه و موعظت:

کسی میتونه راجع به معنی این سه بیت توضیحی بده؟
"نه آن جلیس انیس از کنار من رفتست .... که بعد ازو متصور شود شکیبایی
دریغ خلعت دیبای احسن‌التقویم .... بر آستین تنعم، طراز زیبایی
غبار خط معنبر نشسته بر گل روی ....چنانکه مشک به ماورد بر سمن سایی"

بابک بامداد مهر در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۲۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۳۶:

مصرع اول؛عشقست جلوه کردن صحیح ومطابق وزن‌شعرست

فرخ مردان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۰۴ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۴۷ - در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی:

دوستان، کسی میتونه راجع به این "بوالحصین" راهنمایی کنه؟
"پنجه بر شیران نیارد کرد تیز
ور هزاران مکر داند بوالحصین"

وفایی در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۴۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸۷:

آقا بهزاد
مصراع دوم بیت هفتم را به چند شکل مختلف می شود خواند که هم وزن و هم معنی شان درست است . اولین مورد را در بالا نوشتم . احتمال دوم اینکه " مسکین که " را " مسکین کاه" معنی کنیم . که در اینصورت معنی بیت می شود : آنجا که موسی زبون بشود کوه هم خود مثل کاه سبک و ناچیزی می شود .
یا احتمال سوم اینکه مسکین را صفت کوه قرار دهیم و " که " را هم کاه در نظر بگیریم . که به این صورت می شود :
خود ، کوه مسکین ، که بود آنجا که شد موسی زبون
یعنی کوه بیچاره خودش مثل پر کاهی است ، آنجا که موسی زبون بشود .
حالا آقا بهزاد شما هر کدام را که خودتان بهتر می دانید انتخاب کنید ولی به نظر من این مورد سوم که اصلا به نظر خوشایند نمی آید . مورد دوم باز بهتر است . ولی آنهم جالب نیست چون به نظر می رسد که " کاه " در این بیت کمی ناجور است . من قویا معتقدم همان مورد اول که در حاشیهء قبلی نوشته ام درست است یعنی " مسکین کوه " .

رامتین در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۵۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۴:

با سلام :
حافظ در بیت سوم یکی از آیات انجیل را به بیانی زیبا نقل کرده است آنچه که عیسی مسیح می فرماید : هر جا دو یا سه نفر به اسم من جمع شوند خدا در میان ایشان حاضر است.

۱
۳۴۴۱
۳۴۴۲
۳۴۴۳
۳۴۴۴
۳۴۴۵
۵۶۷۲