حرف آخر قافیه

شماره ۱ - قطعه: انبار دار صاحب دیوان کشیده تیغ - خون ریزد از خلایق وباکش نه از خدا

شماره ۲ - قطعه: خدا به ظلم نه راضی و بنده ظلم کند - رضای بنده چرا برده از رضای خدا

شماره ۳ - قطعه: نصیر الملک چون از این جهان رفت - نصیر الملک دیگر گشت پیدا

شماره ۴ - قطعه: تو ببین کآسمان کج گردش - به که محتاج می کندما را

شماره ۵ - قطعه: صاحب دیوان وحکمرانی در فارس - شاه غضب کرده است کشورجم را

شماره ۶ - قطعه: دور کن از خویشتن حرص و طمع - گر بخواهی آبروی خویش را

شماره ۷ - درجواب جناح حاج «شوریده شیرازی» فصیح الملک: ای صبا رو ز من اندر برمجد الشعرا - گوکه ای ازهمه صاحب نظران بهترکا

شماره ۸ - قطعه: ز اقربا ومالها ای دل مشو شادان که هست - اقربایت عقربان ومالهایت مارها

شماره ۹ - قطعه: به خداوند آسمان وزمین - که دلم سیر گشته از دنیا

شماره ۱۰ - قطعه: مرده ای را به راه می بردند - یادم آمد که مردنی هم هست

شماره ۱۱ - قطعه: یکی مور برد از ملخ تحفه رانی - به پیش سلیمان به آن جاه و حشمت

شماره ۱۲ - قطعه: قوام هیچ ندارد به دلمروت ورحم - گمانش اینکه خداوندگار درخواب است

شماره ۱۳ - قطعه: آن یکی گیرد زنی از بهر مال - و آن دگر کس زآنکه صاحب عزت است

شماره ۱۴ - قطعه: درحیرتم زحال قوام وز کار چرخ - روباه لنگ بین که چه سان شیر گشته است

شماره ۱۵ - قطعه: دید روباهی که روباهی دگر - می دود گفت ای برادر حال چیست

شماره ۱۶ - قطعه: حقایق نگار آمد از کربلا - به کوری چشم هر آنکس عدوست

شماره ۱۷ - قطعه: تا نبینم تا به من ثابت نگردد چیزها - با کسم ز اقرار و وزانکار صلح وجنگ نیست

شماره ۱۸ - قطعه: سینه باشد صد در لفظ عرب - صدر دیوانخانه ماهست پشت

شماره ۱۹ - قطعه: نه کسی رحم دیده در دل تو - نه زدست تو بخشش وبرکت

شماره ۲۰ - قطعه: تا بهدست دوست دادم اختیار خویش ار - دل مراغمگین نه از هجر است ونه از وصل شاد

شماره ۲۱ - قطعه: بگو به صاحب دیوان که صاحب ایمان شو - گمان مکن که برد گندم آنکه جوکارد

شماره ۲۲ - قطعه: خدای داده ولی بنده سد راه شده - که آنچه داده خداوند ما به ما نرسد

شماره ۲۳ - قطعه: آنکه منکر گشت در حق علی منگر بدو - منکر ومنگر چو در تجنیس تام افتاده اند

شماره ۲۴ - قطعه: کومشیر الملک تا بیندچه سان - مردمان از ارث او عشرت کنند

شماره ۲۵ - معما: چار حرف است نام دلبر من - کاول و سیمش چهار بود

شماره ۲۶ - قطعه: آخر کار چون بود مردن - این چنینت چرا غرور بود

شماره ۲۷ - قطعه: ببین که معتمدالدوله میرود از فارس - به فارس صاحب دیوان به جای او آید

شماره ۲۸ - قطعه: مشورت کردم از خرد که نهم - با دل خسته گام در گلزار

شماره ۲۹ - قطعه: ای امیری که چون تو در بخشش - نیست در زیر گنبد دوار

شماره ۳۰ - قطعه: آنچنان تنگ گشته دل به برم - که اگر یابد آگهی دلدار

شماره ۳۱ - قطعه: سه رسدکرده پریشانی عالم را چرخ - دو به من داده یکی را به خم طره یار

شماره ۳۲ - قطعه: رفیق خوب به است از برادر وفرزند - اگر به دست تو آید چوجان عزیزش دار

شماره ۳۳ - قطعه: ای برادر مجوی از دونان - غیر بخل و طمع صفات دگر

شماره ۳۴ - معما: نام دلبر چهار حرف بود - که سه حرفش یکی بود به نظر

شماره ۳۵ - قطعه: اسم اعظم که خلق می گویند - کس نمیداند و بودمستور

شماره ۳۶ - قطعه: رحم وانصاف درمیانه خلق - گشته چون پای مار و دیده مور

شماره ۳۷ - قطعه: صاحب دیوان به فارس آمده حاکم - نام نباید برد ز فارس دگر کس

شماره ۳۸ - قطعه: هر که را روزی فراخ آید به دهر - هیچ باکش نیست اندر تنگ سال

شماره ۳۹ - قطعه: سیم خالص عیار هم گاهی - می نهندش به امتحان در قال

شماره ۴۰ - قطعه: خونین جگرم ز گردش چرخ - افسرده دلم ز دور ایام

شماره ۴۱ - قطعه: دلکی دارم وزهر طرفش - می برد دلبری و دلشادم

شماره ۴۲ - قطعه: آوخ آوخ که قدردانی نیست - تا هنرهای خویش بشمارم

شماره ۴۳ - قطعه: گرچه به ملک سخنوری شهم اما - غیر طلبکارها سپاه ندارم

شماره ۴۴ - قطعه: نبود درهمه رویزمین چو کشورفارس - به ملک فارس نبودند گر مشیر وقوام

شماره ۴۵ - قطعه: کاش با تو آسمان میکرد یک کار از دو صورت - چار روزی بلکه من آسوده در کنجی نشینم

شماره ۴۶ - قطعه: هر صفاتی که هست ایزد را - همه اندر علی بود پنهان

شماره ۴۷ - قطعه: نیست ازجان ودل عزیزتری - خواستم پیشکش کنم دل وجان

شماره ۴۸ - قطعه: ای رخت چون گل از لطافت ولون - آرزوی دلم توئی به دوکون

شماره ۴۹ - قطعه: پی سواری خود مردمان خرندخری - برای صرفه که جونیم من دهند به او

شماره ۵۰ - قطعه: خری با خری گفت منت ز کس - نباید کشیدن پی کاه وجو

شماره ۵۱ - قطعه: مباش از این سپس در بندتحصیل کمال ای دل - که کافش کاف تشبیه است یعنی مثل مال استی