شماره ۱ - راجع بعباس نام: عباسی ما رواج شاهی دارد - در کشور حسن کج کلاهی دارد

شماره ۲ - در هجو استاد محمد دلاک: استاد محمد آنکه دلاک بود - همچون دم تیغ خویش ناپاک بود

شماره ۳ - در هجو استاد رضای نجار: از تیشه هجو جان او بتراشم - وز رنده فحش جلد او بخراشم

شماره ۴ - در هجو میرزا بابا طبیب خلخالی: طبیبی ز خلخال آمد به ری - کمر بسته و زرد رخ همچو نی

شماره ۵ - قصیده: بسی جستم نشان از اسم اعظم - که بد نقش نگین خاتم جم

شماره ۶: ما می و کو کنار را کرده فدای یک نظر - بی کمک پیاده ای یا مددسواره ای

شماره ۷: تاریک شد جهان ز ملال نظرعلی - دریا گریست خون ز خیال نظرعلی

شماره ۸: سی چهل سال از این پیش و یا برتر از این - مادرم بود به گیتی نه چو مادرتر از این

شماره ۹: فروزنده تخت و دیهیم و گاه - بتن یادگار منوچهر شاه

شماره ۱۰: من این نامه را نیک آراستم - کم و کاستش را به پیراستم

شماره ۱۱: باری اندر دین چو من حیران شدم - درهمه راه و رهی پویان شدم

شماره ۱۲ - راز تیموری: بشنو ای فرزند تا ازین دفتر - خانمت از بر راز تیموری

شماره ۱۳ - خبر دادن تیمور از انقلاب روس: سال سی و شش نهد شاه آزادی برخش - می دهد سالار قدرت هر کسی را بهر و بخش

شماره ۱۴ - راز تیموری: یک آشوب عظیمی اندرین گیتی به دست آید - ز سوزش خاک در شیون ز دودش مصر مست آید

شماره ۱۵ - آیین نصیری: ابتدا هست یار و آخر نیز - حکم خاوندگار حی عزیز

شماره ۱۶ - آیین غسل جنابت: از جنابت چو دامنت آلود - بایدت در زمان غسل سرود

شماره ۱۷ - آیین غسل و روزه حقیقت سه روزه: غسل روزه حقیقت این است - راه دین و طریقت این است

شماره ۱۸ - در زیارت خفتگان بستر خاک: چون گذارت فتد بگورستان - بر مزار گذشتگان بر خوان

شماره ۱۹ - در ضعف پیری و سبب منظوم ساختن آیین نصیری فرماید: روزگاری که از طلایه مرگ - شاخ عمر مرا خزان شد برگ

شماره ۲۰: روزی ز جور خصم ستمگر ظلامه - بردم بنزد قاضی صلحیه بلد

شماره ۲۱: خدا رحمت کند مرحوم حاجی میرزا آقاسی را - ببخشد جای آن برخلق احزاب سیاسی را

شماره ۲۲: فضا و ساحت عدلیه یارب از چپ و راست - تهی ز مردم دین دار و دین پرست چراست

شماره ۲۳ - رباعی: احزاب فتاده اند در خط جنون - هر لحظه برنگی شده چون بوقلمون

شماره ۲۴ - قصیده: فریاد از این مشاوره عالی - کز جاهلان پر از عقلا خالی

شماره ۲۵: طهماسب خداوند راستین - داردیم و کان در دو آستین

شماره ۲۶: چند کشی جور این سپهر کهن را - چند بکاهی روان و خواهی تن را

شماره ۲۷: دانا که بود بنزد مردم هشیار - آنکه به بیهوده هیچ می نکند کار

شماره ۲۸ - مدیح: در کاروان نواخت در آی آهنگ - شب بر کشید پرده نیلی رنگ

شماره ۲۹: هژیر و نغز و خوش ای باد نوبهار بوز - که دیرگاه به راه تو مانده چشم دختر رز

شماره ۳۰: تا ساقی میخوارگان در جام صهبا ریخته - خون دل خم در قدح از چشم مینا ریخته