'گلدان آبی در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۱۴ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴:

خیام عزیز این بیت شعر در حال حاضر بسیار کاربرد دارد ممنونم از تو 

مهدی صالحی در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۲۱ در پاسخ به رهگذر دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸:

سلام شغب است کاملا درست هست سبعیت وزن شعر رو هم غلط میکنه سبعیت است ۵ تا ست شغبست ۳ تا لطفا قبل از اظهار نظر تو اوزان شعری مطالعه بفرمائید سعدی چنان بلیغ است اشعارش که تو نمی تونی براحتی واژه ای از اون رو عوض کنی ممنون

مهدی صالحی در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۱۷ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸:

سلام. شغب کاملا درست هست سبعیت وزن شعر رو هم غلط میکنه.سبعیت است ۵ تا ست شغبست ۳ تا لطفا قبل از اظهار نظر تو اوزان شعری مطالعه بفرمائید سعدی چنان بلیغ است اشعارش که تو نمی تونی براحتی واژه ای از اون رو عوض کنی.ممنون

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۴۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۷ - حکایت پدر بخیل و پسر لاابالی:

لطفا دوستان بیت زیر را معنی کرده و ارتباط معنایی با داستان را تبیین کنید:

کز این کم زنی بود ناپاک رو / کلاهش به بازار و میزر گِرو

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۳۲ در پاسخ به مهدی دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۷ - حکایت پدر بخیل و پسر لاابالی:

حمیدرضا محمدی, بنیانگذار وب گاه گنجور است.

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۲۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۶ - حکایت:

درِ معرفت بر کسانی است باز / که درهاست بر رویِ ایشان فراز

اهل دل و عرفان معمولا اوضاع مالی خوبی ندارند, دنیا رویِ خوش به ایشان نشان نمی دهد و ظاهرا به درهایِ بسته خورده اند

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۴۴ در پاسخ به محسن دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۶ - حکایت:

به نظر هم انار و هم آتش می تواند باشد و می توان برداشت درست و زیبایی داشت

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۸ در پاسخ به محسن دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۵ - حکایت:

استعاره از فرزند

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۷ در پاسخ به محسن دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۵ - حکایت:

ممنونم

کاملا درست است

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۰۰ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۴ - حکایت:

۱. شنیدش یکی مردِ پوشیده چشم(نابینا, کور)

۲. بگفت ایزَدَت روشنایی دهاد: گفت: الهی که خدا چشمات رو شفا بده و بتونی دوباره ببینی!

۳. شب از نرگسش(چشم هایِ او) قطره(اشک) چندی چکید/ سحر دیده بَر کرد(بینا شد) و دنیا بدید

۴. که آن بی بَصَر(بی چشم, نابینا) دیده بَرکَرد(بینا شد) دوش(دیشب)

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۵ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۲ - حکایت حاتم طائی:

دلآرامِ حَی: ای دلبرِ سرشار از زندگیِ من

رضا ش در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۳۵ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳:

احتمالا منظور از بیت دوم همون ماندورلا باشد که اقای کار گوستاو یونگ هم در موردش چیزهایی گفته از این قرار که وقتی خوداگاه و ناخودآگاه رو مثل دو دایره جداگانه در نظر بگیرید و وقتی قسمتی از این دایره ها روی هم قرار بگیرند یک بخش میانی بوجود میاید که حاصل برخورد هر دو دایره میباشد چون دهان باز مثل دایره هست و همچنین دهان پیاله که وقتی از ان بخواهید بنوشید لب بالایی ادم و لب پایین پیاله بر هم منطبق میشن و تشکیل ماندورلا  رو میدن.

برای اطلاع بیشتر در مورد ماندورلا کتاب  «سایه» در مورد شناخت نیمه تاریک روان، تحلیل عمقی شخصیت با استفاده از نظریه یونگ، اثر دکتر رابرت جانسون را میتوانید مطالعه کنید. با سپاس

مسعود سلاجقه در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۰۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۷:

برای گنجورزحمت بسیارکشیده شده امید که بهره ای باشد همگان را،اما دراین غزل منظور ازحدق چراغ است چنانکه حدیقه احقیقه سنایی نیز معنی چراغ حقیقت را دارد

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۲ - حکایت حاتم طائی:

بنگاه  >>  بُن گاه >> جایِ ریشه >> خانه (یعنی جایی که آدم اونجا ریشه دارد.)

چقدر این زبانِ پارسی شیرین است و ما چقدر باید شکرگزار باشیم از اینکه پارسی زبان به دنیا آمده ایم.

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد) در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۲ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب دوم در احسان » بخش ۲۲ - حکایت حاتم طائی:

گر او در خورِ حاجتِ خویش خواست

    جوانمردیِ   آلِ   حاتم   کجاست?

نمیگه حاتم, میگه آلِ حاتم, یعنی خانواده و طائفه یِ حاتم! در واقع حاتم طایی این بزرگی و اعتبار رو هم تنها برای خودش نمی خواسته و دوست داشته آن را  به اطرافیانش ببخشد که اونها هم لذت ببرند!

این ویژگی عاشقان و اهالیِ دل است که به فرموده خداوند همیشه زنده اند و نزدِ او روزی می گیرند!

حاتم طایی بیش از ۱۵ قرن پیش زندگی میکرده و شاید الان روزی هزاران بار به عنوان ضرب المثل بین عرب و عجم و یا حتی در همین اشعار سعدی نامش برده می شود, در حالیکه ما با اینکه زنده ایم نامی از ما نیست.

خدایا لذت عاشق شدن رو به همه یِ ما بچشان! آمین

مهدی . در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۵۲ در پاسخ به سعید قبله مرکید دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:

حرفتان درسته و لایک دارین

امیرمحسن در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۹:۱۲ دربارهٔ عارف قزوینی » تصنیف‌ها » شمارهٔ ۱۵:

در بیت اول `خاست` درست است نه `خواست` یعنی فتنه برخاست، بلند شد.

یوسف شیردلپور در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۵۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴:

اجرای خصوصی محمدرضا شجریان باهنرنمایی محمد موسوی 

 بزم خصوصی غرور گل

بی نهایت زیبا ورویایی تاسرحد جنون ادمی را عاشق خدا میکنه با صحبتهای پایانی استاد گرامی وخوش سخن استاد بهمن بوستان❤️

عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳ در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۲:۱۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۲۱:

دو نکته در این غزل به نظرم رسیده است که نیاز به اصلاح دارد

مورد دوم را به وسیله ویرایشگر اصلاح نکردم چون شاید نظر بنده، نظر صحیحی نباشد

مورد اول:

گویند سر بریم فلان را جو گندنا

جو معنا ندارد یا شاید بنده معنایش را ندانسته ام

باید «چو» باشد به معنی چون، مانندِ: گویند فلانی را مانند گندنا (سبزی تره) سر ببریم

 

نکه دوم در مصرع دوم این بیت:

آری چو دررسد مدد نصرت خدا

نمرود را برآید از پشه‌ای دمار

مصرع دوم علاوه بر این که مشکل وزن دارد، مشکل معنا هم دارد

به نظر می رسد صحیحش به این شکل باشد:

نمرود را برآرد از او پشّه ای دمار

یعنی پشه ای دمار از نمرود در می آورد. طبق افسانه نمرود که گفته شده پشه در بینی اش رفت و موجب هلاکتش شد

محمد طاها کوشان mkushantaha@yahoo.com در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۳۴ دربارهٔ بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۵:

بیت ۲ مصرع ۱ را آقای بیژن آزاد درست نوشته، نمی دانم چرا تصحیح نگردیده

بگو به شیخ که ازکفر تا به دین  فرق است

دیوان بیدل- چاپ کابل/ به تصحیح خال محمد خسته و استاد خلیل الله خلیلی./

محمد طاها کوشان کابلی