حرف آخر قافیه

شماره ۱: ایدل همه حاجتی روا باد ترا

شماره ۲: ای تازه تر از برگ سمن روی ترا

شماره ۳: آئینه جان تیره اگر نیست ترا

شماره ۴: از خرد و بزرگ هر که دیدست مرا

شماره ۵: ای حاصل عمرم از تو بدنامی‌ها

شماره ۶: ایزد بوجود از عدم آباد مرا

شماره ۷: آنخواجه که سروریست بر خلق او را

شماره ۸: ای ساقی گلرخ بیار آن آب آتش فام را

شماره ۹: گر کار بکام آرزو نیست مرا

شماره ۱۰: دل باز بسوداش در انداخت مرا

شماره ۱۱: خوش نیست دل خسته ریش از تو جدا

شماره ۱۲: گل را بسحر نظر ربا کرد صبا

شماره ۱۳: تا بر تن آزرده تب افتاد مرا

شماره ۱۴: یا رب ز خرد مدار محروم مرا

شماره ۱۵: در وی زده ایم دست او داند و ما

شماره ۱۶: نائی که جمال دلستانست او را

شماره ۱۷: گفتم صنما غم رهی نیست ترا

شماره ۱۸: حسنت که بر او روح نظر داشت مرا

شماره ۱۹: گل دید صفای آنرخ نیکو را

شماره ۲۰: دلدار همیگفت من محزون را

شماره ۲۱: خاتون جهان جهانملک خاتون را

شماره ۲۲: برخیز اگر دسترسی هست ترا

شماره ۲۳: در فتنه این و آن میفکن خود را

شماره ۲۴: دل شد سیه از سپیدی برف مرا

شماره ۲۵: گر قصد کند بصد ضرر روی مرا

شماره ۲۶: من بنده نکو شناسم احوال ترا

شماره ۲۷: دارم هوس لعل تو ایدر خوشاب

شماره ۲۸: کردی دلم ایماه دل افروز کباب

شماره ۲۹: بر خاک فتاده رند کی مست و خراب

شماره ۳۰: معشوقه چو بامداد برخاست ز خواب

شماره ۳۱: گر میطلبی گوهر اسرار طلب

شماره ۳۲: دی ترک پری پیکر من مست خراب

شماره ۳۳: دل ز آتش هجرانت کبابست کباب

شماره ۳۴: هر گه که ببینیم رخ سیراب شهاب

شماره ۳۵: ما از می نابیم چنین گشته خراب

شماره ۳۶: ای باد سحر گهی بصد جهد و شتاب

شماره ۳۷: ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب

شماره ۳۸: ای ز آتش سودات دل اندر تب و تاب

شماره ۳۹: ای طاهر اسحق بیا و در یاب

شماره ۴۰: ای دل ز جهان بجز حقایق مطلب

شماره ۴۱: اسبی که قضا در پی او وقت شتاب

شماره ۴۲: آمد ز خرابات بتم مست و خراب

شماره ۴۳: جان برخی آنروز که آن در خوشاب

شماره ۴۴: بگذار که تا بوسمت ای جانان لب

شماره ۴۵: سیمین ز نخست آن تویا شیرین سیب

شماره ۴۶: گفتم که شنیدم که ترا زحمت تب

شماره ۴۷: در هجر بسی مکوش ای در خوشاب

شماره ۴۸: ای بس که دلم در پی تحقیق شتافت

شماره ۴۹: افسوس که عمر من ز هفتاد گذشت

شماره ۵۰: ایدل اگر اعتقاد تو هست درست

شماره ۵۱: افسوس که موسم جوانی بگذشت

شماره ۵۲: ای کرده هوای مال نا پروایت

شماره ۵۳: ایدل غم این عالم فانی هیچست

شماره ۵۴: ای دل چو نعیم این جهانی شدنی است

شماره ۵۵: ایدل همه عمرت این تبهکاری چیست

شماره ۵۶: ایدل اگر آسایش جانت هوس است

شماره ۵۷: افسوس که رفت عمر و حاصل هیچ است

شماره ۵۸: آنکس که دلم بدو تولا کردست

شماره ۵۹: ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت

شماره ۶۰: از حکم ازل بهیچ رو مهرب نیست

شماره ۶۱: ایدل بدو نیک اینجهانی هیچست

شماره ۶۲: از تاب جگر دوش روانم میسوخت

شماره ۶۳: امروز کسی که شهره در شیر دلیست

شماره ۶۴: آن سرو سهی که جاش در چشم منست

شماره ۶۵: از کوی تو با دل حزین باید رفت

شماره ۶۶: انسبزه که گرد چشمه نوش تو خاست

شماره ۶۷: آن بت که حدیث دلبری قصه اوست

شماره ۶۸: آن زخم که بر چهره جانان منست

شماره ۶۹: ایمظهر الطاف لطیفیت خوشست

شماره ۷۰: ان روی چو افتاب در چشم منست

شماره ۷۱: ای سرور عهد هرکه شمشیر تو بست

شماره ۷۲: از راحت روزگار جز نامی نیست

شماره ۷۳: این برشده دولاب که گردد پیوست

شماره ۷۴: از روی تو با برگ سمن فرقی نیست

شماره ۷۵: ای آمده از جهان گزینم رویت

شماره ۷۶: ای کرده در آفاق روان جود توصیت

شماره ۷۷: آویختم ایجان دلکی در کویت

شماره ۷۸: انسان نه بدینصورت و شکل انسانست

شماره ۷۹: آن بت که سروردل و نور بصرست

شماره ۸۰: آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوست

شماره ۸۱: انکس که ازوست نیش نوشم هم ازوست

شماره ۸۲: ایدل طلب دوست گرت عادت و خوست

شماره ۸۳: ایدل طلب کار جهان چیزی نیست

شماره ۸۴: آنم که فلک بنده مطواع منست

شماره ۸۵: ایخواجه اگر سپهر دون برکشدت

شماره ۸۶: آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت

شماره ۸۷: ای لعل لبت مایه‌ده آب حیات

شماره ۸۸: از لاله تر روی تو خوش رنگترست

شماره ۸۹: ایدوست سر و پای فلک پیدا نیست

شماره ۹۰: آنرا که دل از عشق تو کور و کر نیست

شماره ۹۱: ایگل خجل از عارض چون نسترنت

شماره ۹۲: ای رنگرز این خوی بدت ننگی نیست

شماره ۹۳: ای سرمه چشم بنده خاک کویت

شماره ۹۴: از بس که دلم با سر زلف تو نشست

شماره ۹۵: رخسار تو آئینه دیرینه ماست

شماره ۹۶: بیروی تو دل صبور گردد هیهات

شماره ۹۷: بر عارض آن بت که توان تن ازوست

شماره ۹۸: بر اوج فلک دوش چو خورشید بگشت

شماره ۹۹: بیزحمت مشاطه رخت همچو مهست

شماره ۱۰۰: بیوصل تو کار دل قوی با خلل است

شماره ۱۰۱: بی خنده آن پسته شکر شکنت

شماره ۱۰۲: با روی چو روزت بقمر حاجت نیست

شماره ۱۰۳: بر من صنما جور تو امروزی نیست

شماره ۱۰۴: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست

شماره ۱۰۵: دردا که گل و موسم گلزار گذشت

شماره ۱۰۶: بیچاره دلم چو محرم راز نیافت

شماره ۱۰۷: بگذشت حیات آنکه دلشاد بزیست

شماره ۱۰۸: باشه که بخوبی رخش افزون ز مهست

شماره ۱۰۹: بر چشم و دلم زغم نمی نیست که نیست

شماره ۱۱۰: تا از چمن آن سرو خرامان بگذشت

شماره ۱۱۱: تا سقف سپهر نیل پیکر بر پاست

شماره ۱۱۲: تا یار بحج رفت ز ما ببریدست

شماره ۱۱۳: تا بر مه تابانش ز عنبر قوس است

شماره ۱۱۴: تن در غمش از هلال باریکترست

شماره ۱۱۵: تا دیده من دید زهر خوبترت

شماره ۱۱۶: تا آبله رخ بر رخ دلدار ز دست

شماره ۱۱۷: تا چند کشم صد ضرر از چشم خوشت

شماره ۱۱۸: تا رست بگرد شکرت شاخ نبات

شماره ۱۱۹: تا روی ترا بدیدم ایعشوه پرست

شماره ۱۲۰: تا بسته نگردد بکل ابواب حیات

شماره ۱۲۱: برخیز سحرگه ای صبا چابک و چست

شماره ۱۲۲: چون آکهیی نبینم از توحیدت

شماره ۱۲۳: چون تعبیه جهانیان بسیارست

شماره ۱۲۴: پیوسته نشان عاشقان بد نامیست

شماره ۱۲۵: در روضه توحید اگر بارت نیست

شماره ۱۲۶: گر دور فلک تابع فرمان تو نیست

شماره ۱۲۷: سردار جهان خواجه که آئینش سخاست

شماره ۱۲۸: شاها ز تو کار عالمی سامان یافت

شماره ۱۲۹: دل شد ز پی وصل دلارام ز دست

شماره ۱۳۰: رنگ تو بتازگی ز گلنار بهست

شماره ۱۳۱: شیرین پسرا عزم حجازت ز چه خاست

شماره ۱۳۲: نقش عیادت ار چه بصورت عبادتست

شماره ۱۳۳: در کارگه وجود هر نقش که هست

شماره ۱۳۴: گفتم نخورم باده که کاری نه نکوست

شماره ۱۳۵: در وحدت کاینات آنرا که شکیست

شماره ۱۳۶: هر کو بسعادتی رسد روزی بیست

شماره ۱۳۷: گر هر چه کند بنده بتقدیر خداست

شماره ۱۳۸: در راه یقین مرد درنگی هیچست

شماره ۱۳۹: مائیم و می ناب و بتی خوب سرشت

شماره ۱۴۰: هر کو دهنت ای بت جانی دیدست

شماره ۱۴۱: حاصل چه از این که صورت خواجه نکوست

شماره ۱۴۲: می از شر و شور و عربده خالی نیست

شماره ۱۴۳: سید پسرا روی تو ماه ختن است

شماره ۱۴۴: دیوانه دلم که میل طبعش بهواست

شماره ۱۴۵: چون باد صبا غنچه گلرا بشکافت

شماره ۱۴۶: در خاطرم این لطیف مصراع گذشت

شماره ۱۴۷: صاحب نظری خوش سخنی فرمودست

شماره ۱۴۸: هر چیز که در ازل بدان فرمان نیست

شماره ۱۴۹: دی گفت یکی که داشت با من دل راست

شماره ۱۵۰: گردون که سوی سفله و دونش نظرست

شماره ۱۵۱: هر روز ترا بمن گمانی دگرست

شماره ۱۵۲: گفتم دل من گرچه که غرق خونست

شماره ۱۵۳: در عهد تو گلزار ثنا مدروس است

شماره ۱۵۴: سلطان گل ار چه با بسی برگ و نواست

شماره ۱۵۵: گیرم که بصد رسید عمریکه تر است

شماره ۱۵۶: خوش باش دمی که زندگانی باقیست

شماره ۱۵۷: در روضه جان تاره نباتی خضرست

شماره ۱۵۸: دی ابن یمین صبحدمی جام بدست

شماره ۱۵۹: دل شاد بروی دلستان خضرست

شماره ۱۶۰: زلف تو که سرگشته بکردار منست

شماره ۱۶۱: رفتی و شکیب از دل عشاق برفت

شماره ۱۶۲: هر حادثه ئی که آمد از نرم و درشت

شماره ۱۶۳: یک غم نبود کز تو نصیب ما نیست

شماره ۱۶۴: عشاق ترا امید بهر وزی نیست

شماره ۱۶۵: نیلوفر تر بر سر آبت چه خوشست

شماره ۱۶۶: گل کز زرسا و خرده ئی چند اندوخت

شماره ۱۶۷: روی تو و ماه آسمان هر دو یکیست

شماره ۱۶۸: عشق لب و دندان چو لعل و گهرت

شماره ۱۶۹: گر کار تو نیکست بتدبیر تو نیست

شماره ۱۷۰: چون چشم خوشت نرگس اگر رنجورست

شماره ۱۷۱: لعلت صدفی پر گهر مخزونست

شماره ۱۷۲: در باغ جمالت ای بت عشوه پرست

شماره ۱۷۳: جانا لب میگون تو روح ما نیست

شماره ۱۷۴: راحت ز طبیعت جهان مهجورست

شماره ۱۷۵: هر کس که ره و رسم جهان نیک شناخت

شماره ۱۷۶: جانرا بزر ارنگه توانستی داشت

شماره ۱۷۷: کس تیغ چو پهلوان ایران نزدست

شماره ۱۷۸: معنیت چو آنجا بگذارد صورت

شماره ۱۷۹: در پای دلت گر ز هوس خاری نیست

شماره ۱۸۰: هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوست

شماره ۱۸۱: وقت طرب و مستی هشیارانست

شماره ۱۸۲: هر کس که از این عالم فانی بگذشت

شماره ۱۸۳: خرم دل آنک بر صبوحی آموخت

شماره ۱۸۴: چون از نظرم سرو سمنبر بگذشت

شماره ۱۸۵: جانا رخ تو ماه زر افشان منست

شماره ۱۸۶: چشم تو بساحری ز هاروت بهست

شماره ۱۸۷: در عشق تو گر سر بنهم باکی نیست

شماره ۱۸۸: زلفت صنما مایه ده مشک خطاست

شماره ۱۸۹: من رفتم و یادگار جانم بر تست

شماره ۱۹۰: هستم صنما ز مهر روی چو مهت

شماره ۱۹۱: جان برخی آن پسته شکر شکنت

شماره ۱۹۲: وصف قدوخد گر طلبد کس ز منت

شماره ۱۹۳: دل بسته آن طره عنبر شکنست

شماره ۱۹۴: ما انفس و افاق بدیدیم و گذشت

شماره ۱۹۵: دل در سر زلفین بتان نتوان بست

شماره ۱۹۶: دی خسرو سیاره چو با شام نشست

شماره ۱۹۷: گفتم صنما گرچه رخت همچو مهست

شماره ۱۹۸: با ما غضب حیدری از حد بگذشت

شماره ۱۹۹: قدت ز صنوبری که برخاست بهست

شماره ۲۰۰: خطی که ز رویت ای پریوش برخاست

شماره ۲۰۱: گفتم که چرا از شکرت رست نبات

شماره ۲۰۲: زلف تو که بس تعبیه ساز افتادست

شماره ۲۰۳: من کز سر جان بسوی تو خواهم خاست

شماره ۲۰۴: نی دیده به از تو هیچ یاری دیدست

شماره ۲۰۵: خطی که ز روی آن سمنبر برخاست

شماره ۲۰۶: کس همچو من ار گهر توانستی سفت

شماره ۲۰۷: شاه عادل چون بکام دل ببزم می نشست

شماره ۲۰۸: ای بخت جوان بیاو در ساغر پیچ

شماره ۲۰۹: ای دیده دلم از تو زیان‌ها بر هیچ

شماره ۲۱۰: هر زن که ز عشقبازی آری بنکاح

شماره ۲۱۱: ای شکر گفتار تو سرمایه روح

شماره ۲۱۲: جان تازه کند لعل در افشان ز قدح

شماره ۲۱۳: ای گشته خجل ز انرخ گلگون گل سرخ

شماره ۲۱۴: ای بنده بالای تو سرو آزاد

شماره ۲۱۵: این چرخ سراسیمه بیفایده گرد

شماره ۲۱۶: آن بت که بر او غیرت مه می باشد

شماره ۲۱۷: آن بت که دمی جفا فراموش نکرد

شماره ۲۱۸: آنرا که دماغ و عقل باهش باشد

شماره ۲۱۹: اسباب سعادات مرا مجتمع اند

شماره ۲۲۰: آنها که چو شانه بر سران میتازند

شماره ۲۲۱: آن سبزه که گرد لعل کانی گردد

شماره ۲۲۲: آن دل که بر او مهر تو تابان باشد

شماره ۲۲۳: اسبی که مرا میر شرفشه بخشید

شماره ۲۲۴: اجرام فلک دور بکام تو کنند

شماره ۲۲۵: از بهر جهان غم مخور ای نادان مرد

شماره ۲۲۶: الچی ز من ار نرد پیاپی ببرد

شماره ۲۲۷: آنرا که زر و سیم بد ار زیز نماند

شماره ۲۲۸: ایدل چه کنی طرب که فانی باشد

شماره ۲۲۹: آنکس که همای همتش پر دارد

شماره ۲۳۰: ایدل ز کست گرچه نوائی نرسید

شماره ۲۳۱: آن بت که بحسن بیمثالش گفتند

شماره ۲۳۲: آنها که درین رباط بی بنیادند

شماره ۲۳۳: از سبزه چو گل خورد گکی چند نمود

شماره ۲۳۴: آورد خط آن نگار تا بنماید

شماره ۲۳۵: ایخواجه علی توئی جهان همه جود

شماره ۲۳۶: از دست تو گر زهر خورم نوش شود

شماره ۲۳۷: ایدل اگرت کار موافق نبود

شماره ۲۳۸: ایدل فلکت گرچه زبون میدارد

شماره ۲۳۹: بر آتش غم بکام دل روزی چند

شماره ۲۴۰: باد از رخ گل چو برقع نازکشاد

شماره ۲۴۱: بودند جهاندار بسی خسرو و گرد

شماره ۲۴۲: بنگر که صبا باز چه نیرنگ آورد

شماره ۲۴۳: بر خوان خود ار زهر گیا باید خورد

شماره ۲۴۴: تا در دل من مهر تو مهوش باشد

شماره ۲۴۵: تا جیب تو بهر ماه مطلع کردند

شماره ۲۴۶: تا در سرم ای رشک پری چشم بود

شماره ۲۴۷: تا در تن من هیچ رگ و پی باشد

شماره ۲۴۸: تا مرغ روانت در قفس خواهد بود

شماره ۲۴۹: تا دست من از وصل تو کوتاه بود

شماره ۲۵۰: تا دل غم آنجان جهان خواهد خورد

شماره ۲۵۱: تا یوسف عهد را بچاه افکندند

شماره ۲۵۲: تا بسته صحبت کسی خواهی بود

شماره ۲۵۳: تا ماتم فرزند علی گشت پدید

شماره ۲۵۴: تا قدر بلند آسمان پست شود

شماره ۲۵۵: تا ابن یمین از این جهان می نرود

شماره ۲۵۶: تا خوی بد یار دگر سان نشود

شماره ۲۵۷: تا چرخ و فلک مدار بنیاد نهاد

شماره ۲۵۸: چون شب رقم از غالیه بر روز کشید

شماره ۲۵۹: انکس که ز عاشقان نشانی دارد

شماره ۲۶۰: چون اشکم ازینچشم چو جیحون بچکد

شماره ۲۶۱: چون نرکس تو غمزه جادو بگشود

شماره ۲۶۲: چون جیش حبش گرد رخش صف میزد

شماره ۲۶۳: چون گشت زمین از سپه برف سفید

شماره ۲۶۴: چون نرگست آغازه بدمستی کرد

شماره ۲۶۵: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود

شماره ۲۶۶: چشمم چو بر آن رسته دندان افتاد

شماره ۲۶۷: چون سرو سهی قد تو پیراسته شد

شماره ۲۶۸: خورشید نماز شام چون روی تو دید

شماره ۲۶۹: خوش باش که جز تو دگری نیست پدید

شماره ۲۷۰: خطش رقم غالیه بر ماه کشید

شماره ۲۷۱: خصمت که عناد با تو آغاز کند

شماره ۲۷۲: خوشتر ز لب آن بت چین نوش که دید

شماره ۲۷۳: دل خون شد و فریادرسی راست نکرد

شماره ۲۷۴: در هجر تو از من اثر وعین نماند

شماره ۲۷۵: در حال که جانان برم آید برود

شماره ۲۷۶: دلبر شب دوش چون ز رخ پرده گشود

شماره ۲۷۷: دلبر بجفا ممتحنم میدارد

شماره ۲۷۸: روشن شود آنرا که هدایت باشد

شماره ۲۷۹: پندم بشنو که هر که این پند شنود

شماره ۲۸۰: ز اندیشه هر چه وصف مالی دارد

شماره ۲۸۱: شاها ز منت گرچه نمیآید یاد

شماره ۲۸۲: گردون نفسی بکار من دور نکرد

شماره ۲۸۳: گر دلبر ما غمخور ما خواهد بود

شماره ۲۸۴: گر دوست بکام در کنارم باشد

شماره ۲۸۵: عاقل سخن ار چه پیش محرم گوید

شماره ۲۸۶: مردم نکند روزی خود بیش بجهد

شماره ۲۸۷: هر چند که فرزند بسامان باشد

شماره ۲۸۸: ما را فلک از دوست اگر دور افکند

شماره ۲۸۹: هر کو بجهان بجز خوشی نگزیند

شماره ۲۹۰: وقتیکه یلان برند بر کنده حسد

شماره ۲۹۱: در کان کرم فضه وارزیز نماند

شماره ۲۹۲: گفتند که خرمی در افاق نماند

شماره ۲۹۳: هرگز فلکم زیاد می نگذارد

شماره ۲۹۴: رویت که در او دیده صفای جان دید

شماره ۲۹۵: هرگز بمراد من فلک دور نکرد

شماره ۲۹۶: نفسیست مرا که تشنگیش ار بکشد

شماره ۲۹۷: یارم چو بباغ وصل خود بار نداد

شماره ۲۹۸: شب نیست که دور از تو دلم خون نشود

شماره ۲۹۹: هر کو ز هوا در آتش می افتاد

شماره ۳۰۰: محمود طبیب چون بطب دست گشود

شماره ۳۰۱: گفتند که از برگ گلش خار دمید

شماره ۳۰۲: در ابر فنا ماه چگل پنهان شد

شماره ۳۰۳: هر فتنه که بر سرم کنون می‌آید

شماره ۳۰۴: گفت آنکه مرا دید ز طاعات بعید

شماره ۳۰۵: ملهم چو نعیم این جهان فانی دید

شماره ۳۰۶: هر کس که نصیحت بر او خوار بود

شماره ۳۰۷: هر کو در جود و مکرمت بسته بود

شماره ۳۰۸: شادانکه دلش بغور کاری بیناد

شماره ۳۰۹: دانی بچه ماند ای بت حور نژاد

شماره ۳۱۰: گفتم بتو هیچ آگهی میاید

شماره ۳۱۱: زلفت که دلم بسته بموئی دارد

شماره ۳۱۲: گفتم بدل ار چه وقت گفتار نبود

شماره ۳۱۳: گل از پی خرده ئی که از خرقه نمود

شماره ۳۱۴: رفتند و رویم و هر که آید برود

شماره ۳۱۵: نیک و بد این جهان فانی گذرد

شماره ۳۱۶: زان پیش که این گنبد دوار نبود

شماره ۳۱۷: شادانکه غم زمانه بر دل ننهاد

شماره ۳۱۸: آن دم که خم عشق بجوش آمده بود

شماره ۳۱۹: هر کو بخرد نیک ز بد بشناسند

شماره ۳۲۰: زیور همه بر سرو سمنبر زیبد

شماره ۳۲۱: شب نیست که اشک من بقلزم نرسد

شماره ۳۲۲: یا رب چو رهی در تو و خود مینگرد

شماره ۳۲۳: روزی که ز تن قطع کند جان پیوند

شماره ۳۲۴: هر نقش که از پرده فلک بنماید

شماره ۳۲۵: هر دل که هوای آشنائی دارد

شماره ۳۲۶: در خانه اگر متاع دنیا باشد

شماره ۳۲۷: روی چو مهت رشک پری میگردد

شماره ۳۲۸: زلف تو که بازی مجازی نکند

شماره ۳۲۹: دل باز هوای آشنائی دارد

شماره ۳۳۰: گویند هنر مایه اقبال بود

شماره ۳۳۱: یاری بگزین کز تو جدائی نکند

شماره ۳۳۲: صد ره دلم ار مهر از و برگیرد

شماره ۳۳۳: فریاد مرا ز خامه قیر اندود

شماره ۳۳۴: در عالم توحید کسی راه برد

شماره ۳۳۵: نو مذهبگان که بی یقینی چندند

شماره ۳۳۶: هر چند که دخت رز طرب افزاید

شماره ۳۳۷: هر شاه و گدا که رخ نماید برود

شماره ۳۳۸: ز آوردن خلق سوی صحرای وجود

شماره ۳۳۹: رویت که ازو ماه خجل سار شود

شماره ۳۴۰: هر کو ز طریقه ددی دور بود

شماره ۳۴۱: گر جان من اندر سر او خواهد شد

شماره ۳۴۲: هر تن که خدای را بجانی ارزد

شماره ۳۴۳: هرچ آن هنر جمله بزرگان باشد

شماره ۳۴۴: شبها دل من بسا که عیاری کرد

شماره ۳۴۵: هر چند که عمرم نه بسامان گذرد

شماره ۳۴۶: هم سهم سعادت بهدف باز رسید

شماره ۳۴۷: هر چیز کزو هستی تو پیدا شد

شماره ۳۴۸: غریب اگر چه وزیر شه جهان باشد

شماره ۳۴۹: خواهی که خدا کار نکو با تو کند

شماره ۳۵۰: ای از گل تر روی تو آراسته تر

شماره ۳۵۱: ای گردنم از ساعد تو طوق پذیر

شماره ۳۵۲: آمد سخنم بلطف چون جانش دار

شماره ۳۵۳: از بس که رسید از رخ و از غمزه یار

شماره ۳۵۴: از حق بود انچ هست بر مومن و گبر

شماره ۳۵۵: ایدل غم نا آمده زنهار مخور

شماره ۳۵۶: ای دل اگرت مال شد از دست بدر

شماره ۳۵۷: ای از فلکت سهم سعادت شده تیر

شماره ۳۵۸: از خنده رعد و گریه ابر بهار

شماره ۳۵۹: ایساقی شکر لب طوطی گفتار

شماره ۳۶۰: انکس که لبت کرد بشنگرف نگار

شماره ۳۶۱: بنگر بفروغ شمع وانطلعت و چهر

شماره ۳۶۲: من برکشم این پیرهن زهد ز سر

شماره ۳۶۳: چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار

شماره ۳۶۴: هنگام سپیده دم گل سیب نگر

شماره ۳۶۵: چون یافت تن از خلعت شه زینت و فر

شماره ۳۶۶: هنگام بهارست بتا باده بیار

شماره ۳۶۷: جز لعل لبت که در سخن سفت گهر

شماره ۳۶۸: هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار

شماره ۳۶۹: تدبیر تو چون باز ندارد تقدیر

شماره ۳۷۰: اینهم بشنو ای پسر نیک اختر

شماره ۳۷۱: ما تشنه لبانیم می ناب بیار

شماره ۳۷۲: در هجر تو از آه من و خون جگر

شماره ۳۷۳: گلدسته برخسار تو چون کرد نظر

شماره ۳۷۴: داود نبی چو برگشادی اسرار

شماره ۳۷۵: روزی بخوشی اگر توان برد بسر

شماره ۳۷۶: دلرا سر شعر و شاعری نیست دگر

شماره ۳۷۷: گفتتد مرا که بر ابوبکر و عمر

شماره ۳۷۸: سردار جهان امیر حاجی دلیر

شماره ۳۷۹: فرزند اعز محمد ای کان هنر

شماره ۳۸۰: فرزند اعز محمد ای جان پدر

شماره ۳۸۱: هر کو ز فریب اهرمن باشد دور

شماره ۳۸۲: هم بیخوشی خمر توان برد بسر

شماره ۳۸۳: از دل غم روزگار بر دارد زر

شماره ۳۸۴: ای زلف و رخت هر دو بهم چون شب و روز

شماره ۳۸۵: آن بت که نکرده ام غمش فاش هنوز

شماره ۳۸۶: در عشق من و تو هر دو ایمایه ناز

شماره ۳۸۷: تا کرد در جود کف راد تو باز

شماره ۳۸۸: گفتیم بدانماه کلهدوز امروز

شماره ۳۸۹: در جستن دوستی که باشد دمساز

شماره ۳۹۰: پروانه صفت در آتشم زاندم باز

شماره ۳۹۱: رفتند و ز رفتگان یکی نامد باز

شماره ۳۹۲: دادم بتو دل بوی تو نشنیده هنوز

شماره ۳۹۳: یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز

شماره ۳۹۴: با خوش پسری بحسن چونشمع طراز

شماره ۳۹۵: ای یاد تو مونس روان همه کس

شماره ۳۹۶: بگرفتمش آن زلف پر از تاب به ترس

شماره ۳۹۷: لعل تو که آفرینش گوید همه کس

شماره ۳۹۸: دارم هوس وصل تو چندانکه مپرس

شماره ۳۹۹: خواهی که شوی ای بصفت خیر الناس

شماره ۴۰۰: ما با رخ و زلفین تو بی ترس و هراس

شماره ۴۰۱: ناکس نشود بدون نوازی تو کس

شماره ۴۰۲: ای مونس غم قصه غمخواران پرس

شماره ۴۰۳: ای پیک چو نامه ام نهی در دستش

شماره ۴۰۴: خصم تو که بر سنان باد سرش

شماره ۴۰۵: ای پسته شیرینت شکر خائی خوش

شماره ۴۰۶: ای همچو شکر پسته شیرین تو خوش

شماره ۴۰۷: هان ابن یمین ز کار آگه میباش

شماره ۴۰۸: خواهی که ترا هیچ بدی ناید پیش

شماره ۴۰۹: ایدل اگرت هست سر دلبر خویش

شماره ۴۱۰: آن بت که رخی بود ز مه خوبترش

شماره ۴۱۱: زهریست فراقت که دلم میچشدش

شماره ۴۱۲: ای زلف دلاویز تو بر روی تو خوش

شماره ۴۱۳: پیوسته از آن مصحف قرآن در پیش

شماره ۴۱۴: دهقان بچه ئی داد می نابم دوش

شماره ۴۱۵: آن بت که دلم شیفته شد بر چشمش

شماره ۴۱۶: تا از گل سیراب تو بر رست حشیش

شماره ۴۱۷: بیا ای ساقی مهوش بیار آن آب چون آتش

شماره ۴۱۸: استاد حسین ای بصفا همچو سروش

شماره ۴۱۹: گر خوش گذرانی گذرد عمر تو خوش

شماره ۴۲۰: آنکس که مهیا بودش وجه معاش

شماره ۴۲۱: روزیکه بود صحت و اسباب معاش

شماره ۴۲۲: اینخطه اگر چه هست با نزهت و روض

شماره ۴۲۳: ایروی دلارای تو رخشنده چو شمع

شماره ۴۲۴: آنخواجه که دارد کف دربار چو میغ

شماره ۴۲۵: چون آتش و آب گر نشستی در میغ

شماره ۴۲۶: از کوی تو دلفکار رفتیم دریغ

شماره ۴۲۷: ای حکم ترا مطیع از قاف بقاف

شماره ۴۲۸: بگذر به چمن موسم گل جام به کف

شماره ۴۲۹: روی تو فروغ آفتابست بلطف

شماره ۴۳۰: کنجی ورفاغی و فراغی از خلق

شماره ۴۳۱: فریاد ز ناوک جگر دوز فراق

شماره ۴۳۲: شب تیره و صبح گشته روشن زافق

شماره ۴۳۳: ای در سر تو فتاده سودای عراق

شماره ۴۳۴: ای ریخته از شرم کفت ابر عرق

شماره ۴۳۵: این گنبد سبز از شفق مرجان رنگ

شماره ۴۳۶: با جمله هنروران بکین است فلک

شماره ۴۳۷: چون خواجه بشد چه نام باقی و چه ننگ

شماره ۴۳۸: دلدار من ار سر بفرازد چون چنگ

شماره ۴۳۹: مائیم و می روح فزا چون دم مشک

شماره ۴۴۰: ای پیکر تو گنج روان همه فضل

شماره ۴۴۱: دی شاه بتان سوار اسبی چون پیل

شماره ۴۴۲: با نیک و بد زمانه در ساز ایدل

شماره ۴۴۳: ز ابروی تو و روی تو در ملک جمال

شماره ۴۴۴: تا غالیه‌گون خال‌ مه‌ مهر گسل

شماره ۴۴۵: امروز به گرما به بت مهر گسل

شماره ۴۴۶: گفتم بجهم ز زلف جانانه به عقل

شماره ۴۴۷: کس خلد و حجیم را ندیده‌ست ای‌دل

شماره ۴۴۸: هر غم که گذشت شد به دل‌ها همه سهل

شماره ۴۴۹: خواهد شدن از تن نظر جان زایل

شماره ۴۵۰: افسوس که آفتاب عمرم به زوال

شماره ۴۵۱: تا مردم چشم پر نمم روز وصال

شماره ۴۵۲: هم عاشق آنروی چو مه دارم دل

شماره ۴۵۳: در حال حیاتم ای بت مشکین خال

شماره ۴۵۴: در پای گل از دست منه ساغر مل

شماره ۴۵۵: در حیرتم از روی تو ایماه چکل

شماره ۴۵۶: زیبا صنمی بناز کی آب زلال

شماره ۴۵۷: پیوسته ز رویت ایمه مهر گسل

شماره ۴۵۸: دریای وجود را یکی دان به مثال

شماره ۴۵۹: علمی که ترا می نرساند به کمال

شماره ۴۶۰: در چشم تو باشد سخنم سحر حلال

شماره ۴۶۱: دارد صنم ماهوش زهره جمال

شماره ۴۶۲: در خطه سبزوار دیدم امسال

شماره ۴۶۳: روزی که دلم شدی بخوبان مایل

شماره ۴۶۴: هر کو بحسد بسته همی دارد دل

شماره ۴۶۵: ما بر در شکریم و قناعت همه سال

شماره ۴۶۶: ایدل طلب گذشته امریست محال

شماره ۴۶۷: آن بت که بقد سرو روانش گفتیم

شماره ۴۶۸: آن سرو بلند کز غمش پست شدم

شماره ۴۶۹: ایدل اگرت کار جهان نیست بکام

شماره ۴۷۰: ای سرو روان بر چمن و باغ دلم

شماره ۴۷۱: ایشاه بتان در دل و جان جات کنیم

شماره ۴۷۲: ایدل چو نمی شکیبی از روی بتم

شماره ۴۷۳: ایقد تو سرو جویبار چشمم

شماره ۴۷۴: ایدوست بیا تا نفسی شاد شویم

شماره ۴۷۵: ای بس که درینمقام دمها زده ایم

شماره ۴۷۶: آنها که حلال زادگانند و کرام

شماره ۴۷۷: آن کز پی وصل او بجان میپویم

شماره ۴۷۸: ای سرو سهی قامت خوش رفتارم

شماره ۴۷۹: ای برده سر زلف تو از جای دلم

شماره ۴۸۰: آهو چشمی که میرباید هوشم

شماره ۴۸۱: افتاد گره بر تن مجروح سقیم

شماره ۴۸۲: گر عشق تو چون آب براند خونم

شماره ۴۸۳: دلدار بیامد دو سه گامی ز پیم

شماره ۴۸۴: هر دم غم جانان المی میدهدم

شماره ۴۸۵: هر چند بر نهال دانش رفتم

شماره ۴۸۶: در لهو و لعب عمر بسر برد دلم

شماره ۴۸۷: گر دل بهوای گوهر و در ندهم

شماره ۴۸۸: فرزند گرامی حسن ایجان و دلم

شماره ۴۸۹: منزلگه خویش و دوستان جمله بکام

شماره ۴۹۰: لقمان که حکیمان جهانراست امام

شماره ۴۹۱: در هر دو جهان عاشق آن رومائیم

شماره ۴۹۲: شطرنج هوس با صنم طنازم

شماره ۴۹۳: تا دست در آنزلف مشوش زده ام

شماره ۴۹۴: هر چند بود عارض تو در نظرم

شماره ۴۹۵: عمری بهوای جاه گمراه شدیم

شماره ۴۹۶: گر با تو بکام دل وصالی یابم

شماره ۴۹۷: یکجرعه ز جام لبش ار نوش کنیم

شماره ۴۹۸: فرزند اعز محمد ایجان و دلم

شماره ۴۹۹: گر من نظری کنم بدان ماه تمام

شماره ۵۰۰: گر سر طلبی ز من روانی بدهم

شماره ۵۰۱: سید بود آن تن چو سیمت بینم

شماره ۵۰۲: چندانکه درین کهنه رباطیم بهم

شماره ۵۰۳: پیوسته اگر با می و با معشوقیم

شماره ۵۰۴: من صحبت جانانه از ان میخواهم

شماره ۵۰۵: با دلبر خود همیشه همدم مائیم

شماره ۵۰۶: گفتم که من شیفته بیمار توام

شماره ۵۰۷: گفتم که شراب ارغوانی نخورم

شماره ۵۰۸: من سوخته دل نزد تو از خامانم

شماره ۵۰۹: رخسار ترا ماه ختن میگویم

شماره ۵۱۰: درد دل زار و زردی رخ دارم

شماره ۵۱۱: ما با همه کس بر در استیناسیم

شماره ۵۱۲: تا چند نهد برگ گلت خار دلم

شماره ۵۱۳: دارد هوس وصل دلارام دلم

شماره ۵۱۴: کردند بجای من بدی جمع لئام

شماره ۵۱۵: زین پیش که سودای جنون داشت سرم

شماره ۵۱۶: هر چند که در هستی خود مینگرم

شماره ۵۱۷: بربود مرا پسته تو خواب از چشم

شماره ۵۱۸: نه روح درین زمانه نی تن مائیم

شماره ۵۱۹: در صورت اگر چه غیر اغیار نه ایم

شماره ۵۲۰: از اهل زمانه مرد بیغم مائیم

شماره ۵۲۱: عاشق که باو دوست بنازد مائیم

شماره ۵۲۲: گه رنگ رخت ز عارض گل طلبیم

شماره ۵۲۳: شد دعوی دوستی در ایام حرام

شماره ۵۲۴: ایگل مشو از بلبل خوشگوی نهان

شماره ۵۲۵: ایدل طلب وصل دلارام مکن

شماره ۵۲۶: آنکس که بدو بود دلم نازستان

شماره ۵۲۷: ای از تو جهان برون تو بیرون ز جهان

شماره ۵۲۸: ای ابن یمین چند ز می پیمودن

شماره ۵۲۹: ای گشته جهان ز نور رایت روشن

شماره ۵۳۰: ای زاده خاطر من از تاب و توان

شماره ۵۳۱: از بهر نشاط و طرب ای ابن یمین

شماره ۵۳۲: ای عاجز از ادراک کمال تو گمان

شماره ۵۳۳: اسبی که بمن داد امیر میران

شماره ۵۳۴: ای گردش چرخ نیلگون تا کی ازین

شماره ۵۳۵: آورد بر من آن نگار من از بستان

شماره ۵۳۶: ای ترک بیار باده و در گردان

شماره ۵۳۷: آمد خبریکه جان برون رفت ز تن

شماره ۵۳۸: ای عادت من مهر رخت ورزیدن

شماره ۵۳۹: ای ابن یمین مشقت کلک ببین

شماره ۵۴۰: از عشق ویم منع نکو نیست مکن

شماره ۵۴۱: یک لحظه خیال رویت ایدلبر من

شماره ۵۴۲: باشد بتو دیده رهنمون دل من

شماره ۵۴۳: چون بهر نشاط و خرمی شاه جهان

شماره ۵۴۴: در حیرتم از قاضی احکام کهن

شماره ۵۴۵: خوشباش که روزی رسد ای ابن یمین

شماره ۵۴۶: هرگز دهنت ایصنم سیم سرین

شماره ۵۴۷: یا رب بچه موجب بمن بیسر و بن

شماره ۵۴۸: دی گفت مرا یکی که ای عهد شکن

شماره ۵۴۹: دوری ز من ای یار پسندیده من

شماره ۵۵۰: خواهی که شوی با طرب و عیش قرین

شماره ۵۵۱: هستم ز خیالت ای بت سیم سرین

شماره ۵۵۲: در وصف تو هر چند زبان گفت سخن

شماره ۵۵۳: باد سحری دوش من و یک دو سه تن

شماره ۵۵۴: دی بر سر خاک دوستی دلبر من

شماره ۵۵۵: نتوان سخن از دهان تنکت گفتن

شماره ۵۵۶: با نرگس جادوی تو گفت ابن یمین

شماره ۵۵۷: رفتم بشما هنوز مایل دل من

شماره ۵۵۸: گه آتش غم شعله زند در دل من

شماره ۵۵۹: شاها چو نمیتوان گرفتن کم نان

شماره ۵۶۰: چون زلف بنفشه را صبا داد شکن

شماره ۵۶۱: هر چند بود کعبه اسلام کنون

شماره ۵۶۲: گر هست کسیکه حکم او هست روان

شماره ۵۶۳: در دیده دریا وشم آنجان جهان

شماره ۵۶۴: خواهم در زهد را ازین پس بستن

شماره ۵۶۵: مائیم ز جور فلک آینه گون

شماره ۵۶۶: جان باید و نان و نان نباید بیجان

شماره ۵۶۷: لعلت بشکر خنده همیبارد جان

شماره ۵۶۸: چون عاقبت الامر بباید مردن

شماره ۵۶۹: تا رفت ببرج آتشی کوکب من

شماره ۵۷۰: یکچند چراغ آرزوها پف کن

شماره ۵۷۱: ای مونس چشم من خیال رخ تو

شماره ۵۷۲: ای قبله عشاق جهان ابروی تو

شماره ۵۷۳: هم کار دلم بجان رسید از غم تو

شماره ۵۷۴: ای صبح امید من چو شام از غم تو

شماره ۵۷۵: نائی که سخن بود روان از لب او

شماره ۵۷۶: ای گشته خجل زهره ز چنگ خوش تو

شماره ۵۷۷: از دولت مخدوم جهان و فر او

شماره ۵۷۸: دانی صنما که بر چه سانم بیتو

شماره ۵۷۹: ای زلف ترا حلقه و خم تو بر تو

شماره ۵۸۰: فرزند حسن ایدل و جانم با تو

شماره ۵۸۱: ای نور دو دیده آن سزد مذهب تو

شماره ۵۸۲: ای داده گلابرا خجالت خوی تو

شماره ۵۸۳: تا حسن رخ تو گشت پیرایه تو

شماره ۵۸۴: ایخنده زنان بر مه انور رخ تو

شماره ۵۸۵: تا بر در آرزو بود منزل تو

شماره ۵۸۶: ایدل کم این دیر کهن گیر و برو

شماره ۵۸۷: ای مفتی شرع مکرمت خامه تو

شماره ۵۸۸: روزیکه نبد هیچ نشان من و تو

شماره ۵۸۹: ایدل ز سخن آنچه مرادست آن گو

شماره ۵۹۰: ای چرخ فلک هزار فریاد از تو

شماره ۵۹۱: ای بس که جهان باشد و ما خاک شده

شماره ۵۹۲: ایدل تو مپندار بجانی زنده

شماره ۵۹۳: ایمهر رخ تو جای در دل کرده

شماره ۵۹۴: آمد بر من زلف مشوش کرده

شماره ۵۹۵: با عشق تو عقل را پریشانی به

شماره ۵۹۶: دائم سخن از صدق و صفا گفتن به

شماره ۵۹۷: ای ابروی چون کمان تو پیوسته

شماره ۵۹۸: دلدار من آنحوروش امروز بگاه

شماره ۵۹۹: از مال تو سائلان نکاهند بده

شماره ۶۰۰: دلدار مرا دید پریشان گشته

شماره ۶۰۱: هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه

شماره ۶۰۲: زنهار در سرای خود پیوسته

شماره ۶۰۳: او شاه منست و من مرا ورا بنده

شماره ۶۰۴: کو بخت که از جهان بیابم بهره

شماره ۶۰۵: شاهی که بود نرم دل و آهسته

شماره ۶۰۶: شاها علم عفو تو افراشته به

شماره ۶۰۷: تا داد بکدخدای دادار بچه

شماره ۶۰۸: در عالم تحقیق کسی یابد راه

شماره ۶۰۹: رویت که بر اوست مظهر لطف اله

شماره ۶۱۰: ای خجلت ماه ختنی جان منی

شماره ۶۱۱: ای دور شب فراق آخر بسر آی

شماره ۶۱۲: ایدل ز جهان جان بسلامت بردی

شماره ۶۱۳: ای بر چمن باغ هنر سرو سهی

شماره ۶۱۴: آمد بعیادت برم آن سرو سهی

شماره ۶۱۵: ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی

شماره ۶۱۶: ای جود ترا حاتم طی گشته رهی

شماره ۶۱۷: آن بت که بود رخش بهارو باغی

شماره ۶۱۸: ای جسته دوا از در هر بیماری

شماره ۶۱۹: ایدل ز پی حطام دنیای دنی

شماره ۶۲۰: از عمر ترا امید بر خور داری

شماره ۶۲۱: ایگوهر پاک از کدامین کانی

شماره ۶۲۲: در صورت ما جمال خود می‌بینی

شماره ۶۲۳: از حال من آگهی تو ای بار خدای

شماره ۶۲۴: آن نور که کونین بیاراست توئی

شماره ۶۲۵: از درد دلم اگر خبر داشته‌ای

شماره ۶۲۶: آمد ز چمن باد صبا مشکین بوی

شماره ۶۲۷: ایدل اگر آشفته یک یار شدی

شماره ۶۲۸: از آب حیات سبزه انگیخته‌ای

شماره ۶۲۹: ای بلبل گلشن فصاحت که توئی