|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر نشان‌دهنده عشق و دلبستگی عمیق یک شخص به معشوق است. او از زیبایی معشوق خود، که مانند ماه است، سخن می‌گوید و همچنین به زلف‌های تار او اشاره می‌کند. در انتها، وقتی از معشوق می‌پرسد که آیا دلش را دارد، معشوق با کلامی مبهم پاسخ می‌دهد که نه، او نیست که دل را نگه دارد. این شعر به تضاد میان عشق و ناامیدی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: من به زیبایی چهره‌ات عاشق‌ام و دل‌باخته‌ی آن موهای سیاهت هستم.
هوش مصنوعی: در اینجا گویا شخصی به معشوق خود می‌گوید که قلبش را در اختیار او قرار داده است. اما معشوق در پاسخ می‌گوید که این مسئولیت را به عهده ندارد و نه تنها قلب وی را نگه نمی‌دارد، بلکه به نوعی تاکید می‌کند که او کسی نیست که بخواهد یا بتواند قلبش را محافظت کند. این گفتگو نشان‌دهنده نوعی فاصله عاطفی یا عدم ارتباط عمیق در احساسات آنهاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.