سوزنی از ابلهی درید بسی مرز

کفت بسی مغز . . . ون بخرزه چون گرز

ای ملک او را چو رفتنی شد ازین دهر

با این مشتی دریده مرز، بیامرز

خر خمخانه لگد میزند از دور مرا

تا بنزد یکی تا . . . ایه به . . . ون در برمش

من بحمدان هجا هستم خر . . . ای همی

تا لگد میزند او بر من، ون میدرمش

بهجا گفتن سرد از دهنی چون . . . س خر

[...]

دید حنائی به . . . یلر میل زن خویش

وانچه کلان . . . ایر شهر خیل زن خویش

برد زنش را به . . . ایر خوردن مهمان

رفت بهر خانه ای طفیل زن خویش

داد به . . . ادن بزن سبیل و ز کنجی

[...]

چو هاروت مرغی نگونسار چیست

دماوند گردن بزیر اندرش

وی اندر میان تشنه و گرسنه

همه آب و نان از فرو دو برش

ز فربهی بکمالی که گر فریش کنی

[...]

من یکی شاعرم مبارک هجو

نیست حاجت مرا بدین تعریف

هرکه را من هجا کنم گردد

گر بود دون دون، شریف شریف

گر کلاخ را هجا کردم

[...]

هست از سفال جامه سیکی برآمده

اندر سفال جامه سیکی بود حلال

نی نی نه نه نه نی نه نی نی به هیچ وقت

لا لا لا لا لل لا لا لا لا به هیچ حال

زن کردم ای ولی نعم از برای آن

تا کدخدای گردم و مردی نکو شوم

آگه شدم که گر بمثل روی و انهم

در دست زن چو کاغذ تزویر گو شوم

لیکن نه باز گردم از شرم مردمان

[...]

ای نجم دین به خط تو عثمان نداد سیم

نه جمله بی میخم باوی چه فن زنم

دل برکنم ز سیم تو تا از برای سیم

آلات روی عثمان چون سیم برکنم

تو بشکنی برای آنچه دهی خط نجم را

[...]

از خرتر تا جرس گشاده زبانم

ناصر مغ را بتاج خرقان بانم

تاج و مرا با دو خر مباشرت افتاد

وی بغم این و من بحسرت آنم

تاج بمن گفت من مفلسف عصرم

[...]

به میزبانی نزدیک آن جگر بندم

نوید دادم و آوازه ای درافکندم

حرام خواهد بودن کنون نوید مرا

هنوز ساختنی مانده کارکی چندم

خدو . . . وایه و . . . ایر چو سنگ و جامه خواب

[...]

غلام طلعت نجم کلاهدوز منم

حکیمِ ابله و پیرِ جوان‌سپوز منم

جهان جدم و هستم جهان‌فروز به هزل

مرا ببین که جهان جان‌فروز منم

بلند و روشن چو نان به نور خاطر خویش

[...]

سیر اولاد بوالفرج مسعود

در مدح تو باز میدارم

بهر تازی که کار پای کند

بتو روی نیاز میدارم

بهر اندازه ای که هست فرست

[...]

اگر آبی رحم در چشم دشمن

بچشم دوست گلنار ملیسم

سپیدی روی من نور الهی

که در دین مرد یکرنگم نه پیسم

وگر پیرم چو شهوتراند باید

[...]

مرا تلخی نباید دادن جان

چو انگشت شهادت شهد لیسم

بزیر تخته خواهد بود جایم

اگر سلطان ملک طاقدیسم

ز خشت و خاک را هم غیسه روید

[...]

بورک هندی بشد پشمینه پوش

پشم او را سگ نبوید اینست پشم

بر رییس شهر شادان شد به خشم

وی رضای او بخوید اینست خشم

تاج خرقان به بخارا به لب جوی بشیر

خر مغ . . . اد و بترسید ز تاوان دادن

به سمرقند کنون هم خر مغ می‌طلبد

تا به . . . اید که ز حرفت نتوان استادن

خر خمخانه ز من چون خر بر یخ مانده است

[...]

خاک خراسان و خاک مملکت چین

همچو دو پله است آب جیحون شاهین

تا ز خراسان نظامی آمد اینجا

این به ثری رفت و آن رسید به پروین

هیچ گران‌تر ز سنگ سنگ نظامی

[...]

راحتی دارم بر منتخب الدین بثنا

صلت فاخر چونانکه بود از بر من

زانکه از نظم ثنای وی و امثال ویست

نان و آب و زر و سیم و خز و برد و بز من

هرکه در من کند از دیده اعزار نظر

[...]

دمل درآمد آن سره یار مرا به . . . ون

من بودمش بداروی آندرد رهنمون

جائی گرفت با خطر آن بی خطر سکن

سکنی فکند و کرد در آن جایگه سکون

بیمار گشت یار نگارین من ز درد

[...]

ممدوح نمایند بسی بار خدایان

زین تنگ دلان؟ اینک درایان

همچون رده مور نگرشان از حرص

وز تنگی دست این گره شعر سرایان

خورد را ز ره مدحت منحول مغرور

[...]