صبا به کوی دل آشفتگان عشق گذر

زمین ببوس اگر آسمان دهد دستور

بگو به مردمک دیده هنر شانی

که ای ضمیر تو چون چشم عقل چشمه نور

تو آن مسیح مقالی که ملک معنی راست

[...]

ای زبده دودمان دولت

جان زنده به تو چو مغز از هوش

تو نشئه‌ی خانه‌زاد قدسی

ای از تو شراب فیض در جوش

اینک صف قدسیان به گردت

[...]

مرحبا ای مهین نشیمن قدس

کز تو این خلد گشت منزل عیش

یاریت نوبهار فراش‌ست

که ز تو پر گل‌ست محفل عیش

رنگ گلهای غصه بشکستی

[...]

دی کوفته نام طعمه‌ای ساخت

زیبا و لطیف شکل و مطبوع

آورد که ما گرسنگان را

آب افشاند بر آتش جوع

خوردیم ولیک برنخوردیم

[...]

منت ایزد را که مصر از جامعی زینت گرفت

کز شرافت مرجع خلد است چون بیت‌الحرام

در زمان خان گردون قدر خورشید اقتدار

صدر اعظم میر قلبابا نمود این اهتمام

سر فروبردم پی تاریخ او در جیب فکر

[...]

ای نقش کف پای تو پیرایه امید

کی از تو پس زانوی حرمان ننشستم

کی بود که در سایه دامان وصالت

آشفته‌تر از چاک گریبان ننشستم

کی بود که از فیض تماشای جمالت

[...]

گفتم که بیاض دوستان را

طغرای سواد جان نویسم

در مدحت هر رقم که بینم

ز اعجاز جهان جهان نویسم

خاکی که بر آن رقم فشانم

[...]

واله جلوه مستانه حسرت نادم

یا‌رب از خلد تو مردود چو کوثر نشوم

خاک پای طلبی می‌رسدم گر گویم

گر توام سر ندهی لایق افسر نشوم

شمع بزم ادبی ور نبود پرتو تو

[...]

داد از این چرخ حشوپرور دون

آه ازین دهر سفله‌طبع لئیم

برکشید از نیام کین تیغی

که به تب لرزه رفت خود از بیم

هر که همچون الف قد افرازد

[...]

منت خدای را که سپهر کمال شد

گازرگه آن طراوت فردوس را ضمان

در عهد شاه عادل عباس پادشاه

از سعی افتخار سلاطین حسین‌خان

گویی نسیم لطف مسیحا دمش سرشت

[...]

ای صبا رو به سوی صاحب ما

یک جهانش دعا ز ما برسان

آیت سجده‌ای به خاک درش

از جبین نیاز ما برسان

ذره ذره غبار آن کو را

[...]

چشمه‌ساری کرده جاری در قهستان دماغ

فیض ابداع خرد کردش لقب سحر آفرین

چشمه‌ساری لای آن گلگونه رخسار مهر

صاف آن آب حیات و درد آن در ثمین

چشمه‌ساری کرده از موج هنر مشاطه‌وار

[...]

در زمان مظفر لطف اله

آنکه آب عدل ازو آمد به جو

شاه عباس آنکه از عدلش بریخت

ابر رحمت پیش کوثر آبرو

این بنا حاجی جلال‌الدین نهاد

[...]

به دور شاه عادل شاه عباس جهانگیری

که هفت اقلیم شد از صیت فتحش دولت‌آبادی

به امر خان عالی‌ شأن حسین‌ این قصر عشرت شد

تمام و گشت تاریخش «چه زیبا عشرت‌آبادی»

گل باغ وفاداری عرب آن

کزین گلشن بجز خاری نچیدی

ز بس کو بود مست جان‌فشانی

ز مژگان جای خونش جان چکیدی

شهید تیغ دشمن گشت و نوشید

[...]

نتیجه خلف دهر میرزا قاسم

زهی به ذات تو زیبنده نغز کرداری

در آن دیار که خلقت صلای مرهم زد

به خون طپد دل رنجش ز زخم پیکاری

شراب ناب وفا جوشد از دلت به مثل

[...]

مقدم شاهد نوروز مبارک بادا

راست چون غره سال شهی و خاقانی

بر که؟ بر شاه دگر بر که؟ بر آن بنده شاه

کش بود فخر بدین پایه و ننگ از خانی

خان جم جاه فلک رتبه حسین آنکه گرفت

[...]

ای صبا در شمیم سنبل و گل

غوطه زن چون بهار روحانی

پس از آن رو سوی دیار کرخ

آن به خوبی بهشت را ثانی

آسمان‌وار از طریق نیاز

[...]

ای نسخه کارگاه مانی

فهرست کتاب کامرانی

چون کعبه سرآمد زمینی

چون مهر چراغ آسمانی

نی شاهدی و چو شاهد شوخ

[...]

ای آن که ز نور صبح چراغت

افروخته شد چو از حیا روی

افروز چراغ عیش ما را

ز آن تازه گیای آشنا روی

زآن جوهر آشنا که آمیخت

[...]