مرحبا ای مهین نشیمن قدس
کز تو این خلد گشت منزل عیش
یاریت نوبهار فراش‌ست
که ز تو پر گل‌ست محفل عیش
رنگ گلهای غصه بشکستی
بس که آراستی شمایل عیش
حیرتم سوخت کز چه آب و گلی
کاین قدر نشئه نیست با گل عیش
یک جهان نوبهار اگر آید
نشکفد بی تو غنچه دل عیش
در تاریخ تو گشوده شود
چون مکرر شود منازل عیش
رقم نام بانی تو کنند
سر ابیات از انامل عیش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل اشاره به زیبایی و شکوه مکان مقدسی دارد که از آن بوی عیش و شادی به مشام می‌رسد. شاعر از مهین نشیمن، یعنی یک مکان خاص و با ارزش، سخن می‌گوید که به بهشت و بهار شباهت دارد. او می‌گوید که حتی با وجود بهار و گلهای زیاد، شادی و عیش بدون حضور این مکان کامل نخواهد بود. زیبایی‌های آن مکان به قدری است که دل‌های غم‌زده را شاد می‌کند و دیدن آنجا می‌تواند تاریخ را دگرگون کند. شاعر آرزو دارد که نام این مکان در تاریخ ثبت شود و از آن به نیکی یاد شود.
هوش مصنوعی: سلام بر تو ای سرزمین مقدس که به واسطه تو، این بهشت تبدیل به محلی برای لذت و شادی شده است.
هوش مصنوعی: دوستی و همراهی تو بهار زندگیست، چرا که حضور تو مانند گلهای زیباست که جشن و سرور را در دل جمع می‌افزاید.
هوش مصنوعی: رنگ گلهای غم را به‌قدری زیبا کردی که شمایل شادی را زینت بخشیدی.
هوش مصنوعی: من در تعجب هستم که چگونه از این آب و گل، این قدر سرخوشی و شادی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: اگر یک جهان تازه و پرشکوفه بیاید، دل شادابی و خوشی در absence تو شکوفا نخواهد شد.
هوش مصنوعی: زمانی که زندگی خوشی‌ها و لذت‌ها بار دیگر تکرار شود، تاریخ تو به یاد آورد که این خوشی‌ها در گذشته نیز وجود داشته‌اند.
هوش مصنوعی: نام تو را در آغاز شعرها با خوشنویسی زیبا و لذت بخش برمی‌نگارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.