تفنگ بیخطای شاه جهان

نقطه از روی حرف بردارد

راست رو، موشکاف و صیدافکن

در یک انگشت صد هنر دارد

بیقرینه تفنگ شاه جهان

که عدو سوزیش زیاده شود

چون کشد دشمن شهنشه را

گرهی از دلش گشاده شود

تفنگ شاه جهان دلبریست تنگ دهان

که کس دریغ ازو جان و سر نمی دارد

بلب فزا دل زیباش دلنشین خالیست

که دیده بانش ازو چشم برنمی دارد

صاحبقران ثانی شاه جهان که تیغش

تا دسته ابلق از خون در کارزار گردد

از قبضه خنجر او زان شکل اسب دارد

تا روز جنگ نصرت بروی سوار گردد

شاه جهان و ثانی صاحبقران که چرخ

در دستش اختیار بهر باب می دهد

از شکل قبضه خنجر او اسب ابلقیست

این اسب را ز خون عدو آب می دهد

شاه آفاق گیر، شاه جهان

که بود خاک راهش افسر فتح

لشگرش در ذخیره اقبال

می گذارند فتح بر سر فتح

از خط زخمها به پیکر خصم

[...]

عرش سیرا شاهباز دولتت

آورد در زیر پر فتح دکن

منهی غیب از همایون نهضتت

آورد هر دم خبر فتح دکن

اینهم از بسیاری کوچک دلیست

[...]

ازین دلگشا جشن وافر سرور

همه عید شد سربسر ماه و سال

زمان را گرفت امتداد فرح

چو رشته که پنهان شود در لئال

می شادمانی و بزم و طرب

[...]

گوهری ارجمند از کف شاه

رفته کز دیده، خون نمی بندد

حاصل هر دو کون شاه جهان

بدهد گر بسلک پیوندد

رخت گلگون شفق نمی پوشد

[...]

نواب سپهر رتبه کش هست

آصفجاهی کمین کرامت

دامان قبای دولت او

بستست بدامن قیامت

پیش طبعش الف ندارد

[...]

ملک آن پادشاه ملک معنی

که نامش سکه نقد سخن بود

چنان آفاق گیر از اهل معنی

که حد ملکش از قم تا دکن بود

زدی از سوز دل در خانه آتش

[...]

طالب ز هوای پرستی هند

برگشت سوی مطالب آمد

تاریخ توجه عراقش

(توفیق رفیق طالب) آمد

شاه جهان ثانی صاحبقران که چرخ

از خاک درگهش بجهان آبروی داد

آمد بسیر گلشن لاهور چون بهار

گلهای خاطر همه را رنگ و بوی داد

ابر کفش که نایب دریای رحمتست

[...]

رفته شمعی ز بزم دهر کز او

عالمی بود روشنی اندوز

خان قدسی سرشت صادق خان

شه بفردوس انجمن افروز

جان پاکش بعالم علوی

[...]

مرغ روح خواجه آزادگان

چون شد آزاد از قفس مسرور باد

تربتش ز انوار رحمت تا بحشر

همچو چشم مهر و مه پرنور باد

نیکنامی همچو او عالم نداشت

[...]

یکی نیر از برج شاهی دمیده

که نورش گرفته ز مه تا بماهی

ز شاه جهان باد شه تا بآدم

پدر بر پدر صاحب تاج شاهی

زشاهان کسی این نسب را ندارد

[...]

پادشاه زمانه شاه جهان

شد بعهدش شکفته گلشن عیش

نذر صاحبقران ثانی کرد

دهر کشت مراد خرمن عیش

پای در راه بندگیش نهد

[...]

مردم دیده اقبال هنر، جعفرخان

که مدامش بکف بخت می کام بود

کرم ایزدیش داده گرامی پسری

که بماند بجهان تا زجهان نام بود

هاتفی از پی تاریخ بگوش دل گفت

[...]

بچشم هوش درین پادشاه نامه نگر

که بزم و رزمش سرمشق پادشاهانست

بپیش روی خرد صفحه هایش آیت هاست

که عکس صدق از آن همچو مهر تابانست

زسرو سطرش در گلشن بیان وقوع

[...]

پادشاها پایه تختت بود تاج سپهر

دولت گردون نگر کش یکسر و چار افسرست

تخت نه، خرم گلستانی زمرد سبزه اش

آتش الماسست و گل املست و خاکش گوهرست

آتش خورشید در تا بست از یاقوت آن

[...]