پادشاه زمانه شاه جهان
شد بعهدش شکفته گلشن عیش
نذر صاحبقران ثانی کرد
دهر کشت مراد خرمن عیش
پای در راه بندگیش نهد
هر که خواهد بدست دامن عیش
هر کجا بود دست کوتاهی
شد بدورانش طوق گردن عیش
طبع از انبساط ایامش
همچو می عاجز از نهفتن عیش
طرح در صیدگاه بازی کرد؟
این بنا را که شد نشیمن عیش
گشت تاریخ سال اتمامش
(صیدگاه نشاط و مسکن عیش)
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره پادشاهی به نام شاه جهان است که دوران او به عنوان زمان خوشی و شادی شناخته می‌شود. شاعر به وصف زیبایی‌ها و شادی‌های آن دوران پرداخته و بیان می‌کند که مردم در این عصر به دنبال خوشگذرانی و لذت هستند. همچنین، اشاره به وضعیت زندگی و خوشی‌هایی دارد که در این زمان برای مردم فراهم شده است. به طور کلی، شعر به تقدیر از دوران پادشاهی شاه جهان و تاثیر مثبت آن بر زندگی مردم پرداخته است.
هوش مصنوعی: در زمان سلطنت او، شادی و خوشبختی در جامعه رواج یافت و گل‌های خوشبویی به بار نشستند.
هوش مصنوعی: زمان با کمال افتخار، نذری برای صاحبقران دوم به جا آورد و آرزوی خوشبختی و لذت از زندگی را به بار آورد.
هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد از خوشی و لذت زندگی بهره‌مند شود، باید در مسیر بندگی و خدمت پیش رود.
هوش مصنوعی: هر جا که دست ما به چیزی نمی‌رسد، سرنوشت و زمانه، ما را از لذت‌ها و خوشی‌ها محروم می‌کند.
هوش مصنوعی: طبع انسان به خاطر خوشی‌های زندگی نمی‌تواند مانند می، که در خود نهفته است، احساسات را پنهان کند.
هوش مصنوعی: آیا در جایی که در دام شکار است طرحی برای بازی وجود دارد؟ این مکان که اکنون به مکانی برای لذت و شادی تبدیل شده، چگونه به این وضعیت رسیده است؟
هوش مصنوعی: زمانی که به پایان سال نزدیک می‌شویم، مکان‌هایی که شادی و خوشی در آنها جریان دارد، به یادمان می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.