هجران تو ای پسر نگوید

تا از من خسته دل چه جوید

ترسم که دل فضول سرکش

دست از تو بخون دیده شوید

بس خار که در دلم خلد صبر

[...]

آن می که چو رویِ سنگ شوید

یاقوت ز رویِ سنگ روید

از باد صبا دم تو جوید

با خاک زمین غم تو گوید

بخت بد من مرا بجوید

بدبختی را ز خود که شوید

او را به کدام دیده جوید

با او غم دل چگونه گوید

هر ابر کزان دیار پوید

شعری چو شکر بدو بگوید

آن جفت که امشبش نجوید

از گم شدنش ترا چه گوید؟

اهلی نه که قصه باز گوید

یاری نه که چاره باز جوید

آن دل که رضای تو نجوید

به گر به قضای بد بموید

ای غرّه به رحمت خداوند

در رحمتِ او، کسی چه گوید؟

هرچند مؤثّر است باران

تا دانه نَیَفکَنی، نَرویَد

بیداد غم، ار دلم بگوید

در ماتم من فلک بموید

اشکم چو زند بر آسمان موج

در خرمن ماه خوشه روید

بل کز مدد سرشک خونین

[...]

در دل، همه صحبت تو جوید

وز شرم، بروی تو نگوید

ورنه به هوس، کس نجوید

کز جان عزیز دست شوید

هر گل که ز خاک من بروید

عاشق شود آنکه آن ببوید

در دامن دوست خواهد آویخت

خاری که ز تربتم بروید

معشوق شهید عشق خود را

[...]

من طالب او چگونه باشم

گر حضرت او مرا بجوید

از ذوق سخن کجا توان گفت

گر او با ما سخن بگوید

با مادر و با پدر چه گوید

بیرون ز رضایشان چه جوید

نه کس که رضای حق بجوید

درد دل او به شاه گوید

هرگل که ز خاک من بروید

عاشق شود ار کسی ببوید

آزار دل کسی نجوید

خاری کشد و گلی نبوید

نایافته را کسی چه جوید

گم گشته ز یافتن چه گوید