واجب صدقه‌ام به زیر دستان

گو خواه بدزد و خواه بستان

محراب نماز بت‌پرستان

قندیل سرای و سرو بستان

از برگ و نوا به باغ و بستان

با برگ و نوا هزار دستان

گامی دو سه تاختی چو مستان

نالنده‌تر از هزار دستان

رفتند کیان و دین‌پرستان

ماندند جهان به زیردستان

تا نگریزد شبی چو مستان

در رخنهٔ دیر بت‌پرستان

ای روی تو شمع بت‌پرستان

یاقوت تو قوت تنگدستان

زلف تو و صد هزار حلقه

چشم تو و صد هزار دستان

خورشید نهاده چشم بر در

[...]

ای ساقی و دستگیر مستان

دل را ز وفای مست مستان

ای ساقی تشنگان مخمور

بس تشنه شدند می پرستان

از دست به دست می روان کن

[...]

ای رشک بتان و بت پرستان

آرام دل خراب مستان

سر مست رود چو در گلستان

پامال کند جمال بستان

من ناله کنان ز غم همه شب

او خفته به ناز در شبستان

یارب که از آن خدای ناترس

[...]

نی بت که چراغ بت پرستان

طاوس بهشت و کبک بستان

دریافت حریف را چو مستان

با زمزمهٔ هزار دستان

دیباچه گشای باغ و بستان

گویا کن بلبلان به دستان

ای چشم تو چشم بند مستان

روی تو چراغ بت پرستان

بادام تو نقل میگساران

عناب تو کام تنگدستان

مرجان تو پرده دار لؤلؤ

[...]

رندانه بیا به بزم مستان

می نوش ز جام می‌ پرستان

دانست که شد درین دبستان

سیلی خور دست خودپرستان

شیر از تو شنید مکر و دستان

از بیم خزید در نیستان

چون ابر بهار میر بستان

معمار خرابی گلستان

ساقی، به صفای می پرستان

کز شرم برآ، به بزم مستان

هم ساحت سینه اش گلستان

هم مرغ دلش هزار دستان