تا در غم آن غزال رعنا

با دیده ی تر مراست سودا

آن دایره از خروش و غوغا

چون چنبر دف به چشم دانا

وان جمع فزون به چشم بینا

از بار ز کوه و حشر و صحرا

باشد به رخش نشان لب ها

دنیای من خراب و عقبی

گشتست از آن رخ مصفّا

سر کوچه ی او مکان دل ها

دید است چو دفتر دل ما

برداشته از میان ورق ها

خشخاش صفت به باغ دنیا

یک سر دارد هزار سودا

گفتیم سخن نهان و پیدا

از جسم و ز صورت و هیولی

آنشاهسوار دشت پیما

از شهر چو خیمه زد بصحرا

در خانه زین نزول فرمود

در خیمه و گشت مسندآرا

من داده عنان طاقت از کف

[...]

از عشق کسیکه گشت شیدا

آسوده ز فکر دین و دنیا

زنهار مکن بعقل و دانش

در مکتب عشق تکیه بیجا

باشند یکی در این دبستان

[...]

ساقی، بده آن می دلارا

کش طور خم است، رشک سینا

در دایرهٔ سپهر مینا

باشد مَهِ نو، رکاب آسا

تمکینی ازو کنم تمنّا

تا پای سخن نلغزد از جا

چون موج خطر، گرفت بالا

افشاند سر آستین به دریا

سیلی خور هجر جان گزایم

دریاب چه شد که تا برآیم کذا

ای فرش ره تو عرش والا

عرش از تو بفرش آشکارا

نه واجبی و نه ممکن آمد

در دهر ترا نظیر و همتا

فتنه بعدوی تست مفتون

[...]

ای شام نشاط طره بگشا

ای صبح مراد چهره بنما

ای روز بروی دوست بگذر

ای شب با زلف یار باز آ

ای دوست بخستگان نظر کن

[...]

ای ذات تو افتخار دنیا

نازان به تو امهات و آبا

عنوان کتاب آفرینش

از نام تو یافته است طغرا

با جوهر اولین وجودت

[...]

ای قطره تو غافلی ز دریا

در جوی تو می‌رود هویدا

در کعبه و سومنات نبود

جز روی تو در مقابل ما