نه سیم، نه دل، نه یار داریم

پس ما به جهان چه کار داریم؟

غفلت‌زدگان پر غروریم

خجلت‌زدگان روزگاریم

ای دل! تو ز سیم و زر چه گویی؟

[...]

ما عاشق روی آن نگاریم

زان خسته و زار و دلفگاریم

همواره به بند او اسیریم

پیوسته به دام او شکاریم

او دلبر خوب خوب خوبست

[...]

گردنش به طوق زر درآریم

با طوق زرش به تو سپاریم

ما ننگ وجود روزگاریم

عمری به نفاق می‌گذاریم

محنت‌زدگان پر غروریم

شوریده‌دلان بیقراریم

در مصطبه عور پاکبازیم

[...]

گرچه ز جهان جوی نداریم

هم سر به جهان فرو نیاریم

زان جا که حساب همت ماست

عالم همه حبه‌ای شماریم

خود با دو جهان چکار ما را؟

[...]

گر گمشدگان روزگاریم

ره یافتگان کوی یاریم

گم گردد روزگار چون ما

گر آتش دل بر او گماریم

نی سر ماند نه عقل او را

[...]

ما دلشدگان بیقراریم

ما سوختگان خام کاریم

آتش زدگان سوز عشقیم

رسوا شدگان کوی یاریم

بودیم خراب ساقیی دوش

[...]

چون هست چنین امیدواریم

کامید خود از درت براریم

با این همه دوستدار و یاریم

با یار تو نیز دوستداریم

ما هیچ کسان کوی یاریم

ما سوختگان خام کاریم

آن دست که از جهان بداریم

در گردن یکدگر در آریم

هر چند که ما گناهکاریم

امید شفاعت تو داریم

سلطان سریر افتخاریم

درویش در سرای یاریم

هرچند فزون ز صد هزاریم

ما چارصد و چل و چهاریم

جز حق طمعی ز حق نداریم

حاجت به در کسی نیاریم

جانا، بجز از تو کس نداریم

وز لطف تو بس امیدواریم

ما بوی تو از ازل شنیدیم

تا روز ابد در انتظاریم

گویند بما: شما چه قومید؟

[...]

از کعبه و دیر برکناریم

جز میکده منزلی نداریم

چون غمزه دوست نیم مستیم

چون طره یار بیقراریم

پوینده نه از پی بهشتیم

[...]

نقد دل و جان به او سپاریم

خود در دو جهان جز او که داریم

ما هر دو غریب این دیاریم

بیگانگیی ز هم نداریم

پیش آ که به هم دمی برآریم

با یکدیگر غمی گذاریم