گه گِرد گُلت بنفشه کارم

گاهی ز بنفشه گل برآرم

دم بی نفس تو بر نیارم

در خدمت تو نفس شمارم

آراسته کن عروس‌وارم

بسپار به خاک‌ِ پرده‌دار‌م

کاری بگزاف می گذارم

عمری به امید می سپارم

نی زهره آنکه دل به جویم

نی طاقت آنکه دم بر آرم

اندیشه به سوخت عقل و روحم

[...]

پشتا پشت است با تو کارم

تو فارغ و من در انتظارم

ای موی میان بیا و یکدم

سر نه چو سرشک در کنارم

دیری است که با توام قراری است

[...]

ساقی، سرِ دردِسر ندارم

بشکن به نسیمِ مَی، خمارم

یک جرعه ز جام مَی به من ده

تا دُرد کشم، که خاکسارم

از جام تو قانعم به دُردی

[...]

گر ناز تو را به گفت نارم

مهر تو درون سینه دارم

بی‌مهر تو گر گلی ببویم

در حال بسوز همچو خارم

ماننده ماهی ار خموشم

[...]

من اشتر مست شهریارم

آن خایم کز گلو برآرم

چون گلبن روی اوست خویم

اشکوفه من بود نثارم

چون بحر اگر ترش کنم رو

[...]

تا جان بودم امیدوارم

کز شکر تو دل تهی ندارم

ز آنجا که رسید بر چهارم

شد خواجهٔ آن خجسته طارم

گفت: ار سبب دگر ندارم

این هر دو، نه بس کلید کارم؟

آن یار که دوست داشت یارم

دشمن بُوَم ار نه، دوست دارم

بر خاک در تو سنگسارم

ور سنگ طلب کنی، ندارم

در دشت چنان خوشست خارم

کز باغ کسان خبر ندارم

دست من و آستین یارم

گر خلق کنند سنگسارم

هر چند بد آمد این شمارم

چشم از تو، به جز بهی ندارم

در حسرت روی آن نگارم

خون جگر از دو دیده بارم

پایم به غم زمانه در بند

از دست برفت کار و بارم

از دست جفای چرخ باری

[...]

ای راحت جان بیقرارم

امید دل امید دارم

شادم بغمت که در همه

سوز غم توست سازگارم

تا رفته ی از کنارم ایدوست

[...]

دریاب که زار و بی‌قرارم

آشفته چو زلف اوست کارم

تا عمر بود امیدوارم

جان در ره عشق می‌سپارم