چندانکه قرار عهد یابم

از عهد تو روی برنتابم

نه زهره که سر ز خط بتابم

نه دیده که ره به گنج یابم

جادو چشم تو بست خوابم

تا گشت چنین جگر کبابم

نه صبر بود نه خورد و خوابم

تا آنچه طلب کنم بیابم

گر من جگر توام متابم

چون بی نمکان مکن کبابم

چشمه منما چو آفتابم

مفریب ز دور چون سرابم

ای برده به آب‌روی آبم

وز نرگس نیم خواب خوابم

تا روی چو ماه تو بدیدم

افتاده چو ماهیی ز آبم

چون شد خط سبز تو پدیدار

[...]

ساقی، چو نمی‌دهی شرابم

خونابه بده بجای آبم

خون شد جگرم، شراب در ده

تا کی دهی از جگر کبابم؟

دردی غمم مده، که من خود

[...]

بی سایه تو مباد فرقم

بی خاک درت مباد خوابم

بی یار شدم زبنده مگسل

بیهوده مبر ز چهره آبم

سلمان توام چو من نیابی

[...]

ز آسایش دل ربود خوابم

ناگه به سر آمد آفتابم

بی روی تو نیست خورد و خوابم

پیوسته ز هجر در عذابم

بر خاک نشسته ام ز جورت

وز دیده ز سرگذشت آبم

بگذشت فغان من ز گردون

[...]

هر چند دهند پیچ و تابم

خود را به تو بسته چون طنابم

آن را ز کسی دگر نیابم

زانست کزو نظر نتابم

از گرسنگی نماند تابم

گفتم که بزن بر آتش آبم

داد از قدح سراب آبم

وز رشحه خون دل شرابم

در فکر دگر نماند تابم

تاریخ نگفته برد خوابم

این نکته نمود ناصوابم

چون گم شوم آنگهی چه یابم

می‌سوزم و بر لب از تو آبم

می‌نوشم و زان به سینه تابم

ای روی مه تو آفتابم

پیچ و خم زلف تو طنابم

هر قطره شبنمت گلابم

در آتش عشق تو کبابم!