هر آوازی بداند چون سلیمان

هزاران دیو را دارد به فرمان

همیشه باشی از کرده پشیمان

نیابی درد خود را هیچ درمان

بسا روزا که تو باشی پشیمان

نیابی درد خود را هیچ درمان

چو شاهنشه زمانی بود دژمان

به خشم اندر خرد را برد فرمان

کنون برگشت و بازآمد پشیمان

بجز دیدارت او را نیست درمان

همی شد باز پس کور و پشیمان

گسسته جان پر دردش ز درمان

مکن راما که خود گردی پشیمان

نیابی درد را جز ویس درمان

کسی کان دیو را باشد به فرمان

به دل چون من بود کور و پشیمان

گهی گویم چو خواهم از تو درمان

پشیمانم پشیمانم پشیمان

اگر بشکستم اندر مهر پیمان

بجز پوزش نمودن نیست درمان

کنون گردیدم از کرده پشیمان

ز من طاعت ازین پس وز تو فرمان

شهاب الدین، سپهر فضل ، صابر

فضایل هست ذاتت را بفرمان

خرد با جان تو جستست وصلت

هنر با طبع تو بستست پیمان

شعار تست عز اهل دانش

[...]

مسلمانید و من هستم مسلمان

بر ایمانید ومن هستم برایمان

مرا اماره خوانند اهل ایمان

مگر شیطان من گردد مسلمان

اگر شیطان تو گردد مسلمان

شود سحر تو فقه و کفر ایمان

مبین مشنو مگو الّا بفرمان

که تا کافر نمیری ای مسلمان

ز خوف ره میان کفر و ایمان

نه کافر خواند خود را نه مسلمان

چنین گفت او که من شوریده ایمان

نخواهم در بر جمعی مسلمان

مده جان د رغم مُهر سلیمان

چو مُردی چه کنی ملک ای مُسلمان

چنین دارم من از درگاه فرمان

که چون دل را نگه دارد سلیمان