ز مادر هر که دولتمند زاید

فروغ دولتش ظلمت زداید

به خارستان رود گلزار گردد

گل از وی نافه تاتار گردد

چو ابر ار بگذرد بر تشنه کشتی

[...]

چو باشد خوشه خشک و گاو لاغر

بود از سال تنگت قصه آور

نخستین سال های هفتگانه

بود باران و آب و کشت و دانه

همه عالم ز نعمت پر برآید

[...]

درین دیر کهن رسمیست دیرین

که بی تلخی نباشد عیش شیرین

خورد نه ماه طفلی در رحم خون

که آید با رخی چون ماه بیرون

بسا سختی که بیند لعل در سنگ

[...]

دلی کز دلبری ناشاد باشد

ز هر شادی و غم آزاد باشد

غم دیگر نگیرد دامن او

نگردد شادیی پیرامن او

اگر گردد جهان دریای اندوه

[...]

زلیخا را ز تنهایی چو جان کاست

به راه یوسف از نی خانه ای خواست

بدو کردند نی بستی حواله

چو موسیقار پر فریاد و ناله

چو کردی از جدایی ناله آغاز

[...]

نداند عاشق بیدل قناعت

فزاید حرص وی ساعت به ساعت

دو دم نبود به یک مطلوبش آرام

به هر دم در طلب برتر نهد گام

چو یابد بوی گل خواهد که بیند

[...]

ازان خوشتر چه باشد پیش عاشق

که گردد یار نیک اندیش عاشق

به خلوتگاه رازش بار یابد

ز بارش سینه بی آزار یابد

به پیش او نشیند راز گوید

[...]

چو فرمان یافت یوسف از خداوند

که بندد با زلیخا عقد پیوند

اساس انداخت جشنی خسروانه

نهاد اسباب جشن اندر میانه

شه مصر و سران ملک را خواند

[...]

به صدق آن کس که زد در عاشقی گام

به معشوقی برآید آخرش نام

که آمد در طریق عشق صادق

که نامد بر سرش معشوق عاشق

زلیخا را چه صدقی بود در عشق

[...]

زهی حسرت که ناگه نیکبختی

کشد تا پیشگاه وصل رختی

کشیده شاهد دولت در آغوش

کند اندوه هجران را فراموش

ندیده خاطرش از غم غباری

[...]

به دیگر روز یوسف بامدادان

که شد دلها ز فیض صبح شادان

به بر کرده لباس شهریاری

برون آمد به آهنگ سواری

چو پا در یک رکاب آورد جبریل

[...]

فلک بر خویش پیچان اژدهاییست

پی آزار ما زور آزماییست

گرفتاریم در پیچ و خم او

رهیدن چون توانیم از دم او

نبینی کس کزو زخمی نخورده

[...]

تولاک الله ای فرزانه فرزند

نگهدار تو باد از بد خداوند

ز هر پندت دهاد آن بهره مندی

که وقت حاجت آن را کار بندی

مرا هفتاد شد سال و تو را هفت

[...]

به کار پختگان رو آر جامی

مکن زین بیشتر در کار خامی

چه باشد پختگی آزاده بودن

به خاک نیستی افتاده بودن

نبینی زیر این زنگارگون کاخ

[...]

بحمدالله که بر رغم زمانه

به پایان آمد این دلکش فسانه

دلم کز نظم سنجی در عنا بود

ز فکر قافیه در تنگنا بود

بیفکند از کف فکرت ترازو

[...]

اگر هر دم زنی صد تیغ بر ما

بریدن از تو نتوانیم قطعا

پزم با آه دل زان لب خیالی

بلی بی دود نتوان پخت حلوا

جفاها خواهمت فرمود گفتی

[...]

جدایی می کند بنیاد ما را

خدا بستاند از وی داد ما را

مقام ماه ما عالی ست ای هجر

بلند آهنگ کن فریاد ما را

به ما جز عشق آن بدخو نیاموخت

[...]

صلای باده زد پیر خرابات

بیا ساقی که فی التاخیر آفات

من و مستی و ذوق می پرستی

چه کار آید مرا کشف و کرامات

می و نقل است ورد من شب و روز

[...]

خطت گرد لب آن مشکین نبات است

که رسته بر لب آب حیات است

به هر کس دارد آن چشم التفاتی

به حال ما چرا بی التفات است

به راه کعبه وصلت دو چشمم

[...]

مرا کار از غم عشق تو زار است

دلم رفته ست و جان نزدیک کار است

اگر از سینه پرسی دردناک است

وگر از دیده گویم اشکبار است

تو گشتی از قرار خویشتن لیک

[...]