چنین کافتاده دور از جان خویشم

چگونه زنده ام حیران خویشم

به وصلم گر نداری زنده این بس

که بینی کشته هجران خویشم

ندارد تاب مرهم سینه ریش

[...]

زهی قدت نهال گلشن چشم

مه رویت چراغ روشن چشم

خراب آباد دل مردم نشین نیست

فرود آی ای پری در مسکن چشم

ز خون دل چنان پر شد درونم

[...]

ز عشقت سینه بی غم نبینم

ز شوقت دیده بی نم نبینم

غم روی تو دارم جای آن هست

اگر من بعد روی غم نبینم

مگو از غیر من بگسل که من خود

[...]

تو در پرده نهان ای کعبه جان

ز شوقت عالمی رو در بیابان

تو گنجی و درین معموره هر دم

به جست و جوی تو صد خانه ویران

نه غنچه ست این که از شرم جمالت

[...]

بیا ای اهل دل را قرة العین

کمان ابروانت قاب قوسین

میان موی تا موی میانت

نمی بیند خرد یک موی مابین

لبت را گفتم ای جان این قلبی

[...]

بیا جانا دل پر درد من بین

سرشک گرم و آه سرد من بین

غم مهجوری و بار صبوری

همه بر جان غم پرورد من بین

چو جان ازگرد تن دامن فشاند

[...]

مرا تا کی ز کشتن بیم کردن

خوشا پیش تو جان تسلیم کردن

معلم چون تو شوخی را ندانست

به جز درس جفا تعلیم کردن

دهانت سر غیب آمد میان نیز

[...]

شدم بهر تو خاک راه خوبان

یکی زین سو خرام ای شاه خوبان

ز خورشید رخت جز پرتوی نیست

فروغ عارض چون ماه خوبان

نباشد جز دلی آیینه آیین

[...]

شبی چون مه نمودی روی نیکو

برآمد نعره از انجم که ما هو

رمد آهو ز مردم با تک تیز

درین شیوه تو بگذشتی ز آهو

برت هست آیتی در لطف و رخ نیز

[...]

دلا کام از لبش با چشم تر جو

والا لم تجد ما کنت ترجو

پر است این چشم تر زان عارض و لب

کسی کم دیده زین پر آبتر جو

کشد یکبارگی پیش توام دل

[...]

زهی چشم جهان بین روشن از تو

به چشم ما جهان چون گلشن از تو

مکن گو خانه ام روشن مه پر

که پر ماه است بام و روزن از تو

ز بس در دلیری استاد گشتی

[...]

به لطف قد ره دلها زد آن مه

زهی لطف قد اعلی الله قدره

به هر وجهی سخن زان روی گویم

که خوش باشد سخن های موجه

مرا با آن دهان سریست پنهان

[...]

رمید آن آهوی مشکین ز من آه

نای عنی غزال کنت اهواه

خدا را ای صبا آگاهیم ده

که آن آهو کجا دارد چراگاه

ز ما بگریخت چون مشکین غزالی

[...]

دلم شبها کشد زان دام زلف آه

بهذا نال زلفی دام زلفاه

به فکر زلف تو عمرم سر آمد

زهی فکر دراز و عمر کوتاه

تویی دلخواه من تا رخ نمودی

[...]

زهی رویت ز هر رویی نموده

به جز روی تو خود رویی نبوده

نموده روی خویش از حسن خوبان

دل عشاق بی سامان ربوده

فروغ روی تو عالم بگیرد

[...]

سلام الله ما ناحت حمامه

لفقد الالف او جادت غمامه

علی اکناف واد فیه حلت

سعاد بالسعادة والسلامه

اگر در نامه درد دل نویسم

[...]

تعالی الله زهی شاه یگانه

زهی حسن و جمال جاودانه

درین بتخانه هر نقشی که بینم

تویی مقصود ما دیگر بهانه

نبیند چشم عارف عارض و خال

[...]

منم امروز و اشک دانه دانه

که رفت از چشمم آن در یگانه

نجوید دل به جز آن عارض و خال

ندارد چاره مرغ از آب و دانه

ز بس افسانه عشق تو خواندم

[...]

به شهر نیکوان مسکین غریبی

که جز خون خوردنش نبود نصیبی

عجب بیماریی دارم ز عشقت

که عاجز شد ز درمان هر طبیبی

چو من عاشق بسی یابی ولیکن

[...]

هوای نیکوان عیش است و شادی

مراد عشقبازان نامرادی

فداک یا غراب البین روحی

فان سعاد قد هویت بعادی

به وصل دوست لطفش رهنمون گشت

[...]