بود قربت فنا باری ز کونین

هم آن باشد مقام قاب قوسین

مجرد جوهری نورانی و زین

بجمع روح و نفس او حد مابین

بود اینجا مقام قاب قوسین

که مجمع خوانیش ما بین بحرین

بود آن مجمع البحرین مابین

دو عالم را و هست آن قاب قوسین

گره بگوشد از گیسوی پرچین

بهرچین حلقه‌ها بست از مجانین

به بیند روی خوبش را در آئین

چو روی آب صاف اندر ریاحین

و گر نسبت بسوی جمع ما بین

اشدستش ز انسان باشد آن عین

مناسب آنکه ذاتیه است بالعین

میان حق و عبد آنراست وجهین

بود او کامل المقصود بالعین

حجابی عبد و حق را نیست مابین

رود در جبر و تفویض او به مابین

که در فعل است امر بین مرین

دهد باقی بایتام و مساکین

نخواد هیچ هم پاداش و تحسین

مگر ذمش بدل گردد بتحسین

کند هر سو طلب یاری سخن چین

در این حالت عدو نبود بکونین

بود اعداد عدویت بین جنبین

تو دانی حال محتاجان مسکین

اغثنی یا غیاب‌المستغیثین

سیم آزادی از تقیید ضدین

چهارم رتبها دیدن بیک عین

بغیر آن حقیقت کو معین

وجودش زاید است این نیز بین

رساند از تولایش بتعیین

مگر حق بر کمال قرب و تمکین

چنین فرمود آن شاهنشه دین

شفیع‌المذنبین ختم‌النبیین

رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین

بر است آن یاسمن یا سرو سیمین

یدو بیضاء نگوئی لعل و دندان

شب یلدا نگوئی زلف پرچین

عروسی چون ترا شاید که باشد

[...]

منزه ذات او از وضع و از این

نباشد درمیان ما و او بین