به عادت نیز رامین همچنین است

مرو را دوستدار راستین است

شهنشه گفت ای مادر چنین است

دلم گویی که هم با من به کین است

جهان را گوهرو آیین چنین است

که با هم گوهران خود به کین است

که او را دل ز ماهر سه به کین است

به کین ما چو شیر اندر کمین است

نظامی اکدشی خلوت نشین است

که نیمی سرکه نیمی انگبین است

ز ادراکش عطارد خوشه چین است

مگر خود نام خانش خوشه زین است

امیدم هست کاین سختی پسین است

دلم زین پس به شادی بر یقین است

هوای خانه خاکی چنین است

گهی زنبور و گاهی انگبین است

لبش بوسید و گفت این انگبین است

نشان دادش که جای بوسه این است

بهای در بزرگ از بهر این است

کز اول با بزرگان همنشین است

سمندش گرچه با هرکس به‌زین است

سنان دورباشش آهنین است

نه تنها خاک تو خاقان چین است

چنینت چند خاکی بر زمین است

در اندیش ار چه کبکت نازنین است

که شاهینی و شاهی در کمین است

شدی بدخو ندانم کاین چه کین است

مگر کایین معشوقان چنین است

ز بی کامی دلم تنها نشین است

بسازم گر ترا کام اینچنین است

بسا پیکر که گفتی آهنین است

به صد زاری کنون زیرزمین است

چو ملکم این چنین زیر نگین است

چه جای ملکت روی زمین است

حَسود سرکشت گر سرنشین است

چو مارش سر بکَف کان سرچنین است

که شرط مرد دانا این چنین است

به هر کاری که باشد پیشه این است

که از بهر چرا عالم چنین است

که آن یک آسمان این یک زمین است