ترا بهتر ز هر کس برگزیدم

چو اندر کارها شایسته دیدم

نه دیدم آن که گفتم نه شنیدم

کجا افزونتر از خواجه ندیدم

که مهمانی به چشم خویش دیدم

ولیکن زان نه خوردم نه چشیدم

بدو گفت این پایم بد شنیدم

وزو زهر گزاینده چشیدم

چو از تو این نوازشها شنیدم

تو دادی بند شادی را کلیدم

مرا این پند بس باشد که دیدم

ز بد نامان و بد کاران بریدم

بدین گوشی که آوازت شنیدم

بدین چشمی که دیدارت بدیدم

هنرهای ترا هر گز ندیدم

نه نیز از دوست وز دشمن شنیدم

به جان من که تا ایدر رسیدم

مگر او را سه بار افزون ندیدم

بهشتی را گیتی بر گزیدم

که با هجران او دوزخ بدیدم

بسی شوخان بی شرمان بدیدم

یکی چون تو نه دیدم نه شنیدم

من از مهرت بسی سختی بدیدم

ز هجرانت بسی تلخی چشیدم

چنان چون من ز تو شادی ندیدم

ز دیدارت همه تلخی چشیدم

ولیکن من ترا زان بر گزیدم

کجا از زیر کان ایدون شنیدم

شنیدم پند خوبت را شنیدم

بریدم زین دل نادان بریدم

ز بس بیغاره کز مردم شنیدم

قیامت را درین گیتی بدیدم

کدامین روز دیدار تو دیدم

که نه صد گونه درد دل کشیدم

چه مایه سختی و خواری کشیدم

به فرجام از تو آن دیدم که دیدم

من از تو بد کنش آن رنج دیدم

که درد مرگ را صد ره چشیدم

بماندم تا چنین روزی بدیدم

وزان پایه بدین پایه رسیدم