عطار » الهی نامه » بخش چهاردهم » (۲۱) حکایت سپهدار که قلعۀ کرد با دیوانه
بدو گفتا ببین کین قلعه چونست
ز رفعت جفت طاق سر نگونست

عطار » الهی نامه » بخش بیست و دوم » (۱) حکایت افلاطون و اسکندر
که نتوان گفت کان چندست و چونست
مرا ازعمر بیداری کنونست

عطار » بلبل نامه » بخش ۱۲ - پیغام فرستادن بلبل بدست بادصبا و اشتیاق او به گل
بگو با من ترا آرام چونست
مرا بی تو جگر یک قطره خونست

عطار » اسرارنامه » بخش اول » بخش ۱ - المقالة الاولی فی التوحید
خداوندی که اوداند که چونست
که او از هرچ من دانم برونست

عطار » اسرارنامه » بخش هشتم » بخش ۲ - الحکایه و التمثیل
خدا داند که خود اشیا چگونست
که در چشم تو باری با شکونست

عطار » اسرارنامه » بخش دوازدهم » بخش ۶ - الحکایه و التمثیل
چنین نطعی که بحر سرنگونست
چه دانی لعبهای او که چونست

عطار » اسرارنامه » بخش چهاردهم » بخش ۱ - المقاله الرابع عشر
گلاب و مشک عالم اشک و خونست
خوشی جستن ز اشک و خون جنونست

عطار » اسرارنامه » بخش هفدهم » بخش ۴ - الحکایه و التمثیل
همی پرسی که این چون و آن چگونست
چرا این راست دیگر پاشکونست

عطار » اسرارنامه » بخش نوزدهم » بخش ۶ - الحکایه و التمثیل
ترا مالت ز عمر و جان فزونست
ندانم کین چه سود او جنونست

عطار » خسرونامه » بخش ۱۷ - دیدن گل هرمز را در باغ و عاشق شدن
لبم را خود صفت نتوان که چونست
که وصف او ازین عالم برونست

عطار » خسرونامه » بخش ۲۱ - دگر بار رفتن دایه پیش هرمز
درین سودا چو دیوت رهنمونست
که این هم نیز نوعی از جنونست

عطار » خسرونامه » بخش ۲۵ - خواستگاری شاه اصفهان از گل
خدا داند که تااین کار چونست
که این کار از حساب ما برونست

عطار » خسرونامه » بخش ۲۷ - نامه نوشتن گل به خسرو در فراق و ناخوشی
چو بر ماهی تو در تو چاه چونست
عجب تر آنکه چاهی سرنگونست

عطار » خسرونامه » بخش ۳۱ - بیمار گشتن جهان افروز
نمیدانم که این احوال چونست
مگر در زیر این، مکر و فسونست

عطار » خسرونامه » بخش ۴۸ - نامه نوشتن قیصر بشاه سپاهان
خداوندی که دور از چند و چونست
دو عالم را بکلّی رهنمونست

عطار » خسرونامه » بخش ۵۰ - رزم خسرو با شاه سپاهان و كشته شدن شاه سپاهان
مرا در جوی بیتو آب خونست
ترا در جوی بی من آب چونست
