ملایک سجدهٔ آدم نمودند

ز ذات ما یقین واقف نبودند

در عین الیقین جمله نمودند

حقیقت در جهان برتو گشودند

بگفتند ونه اندیشه نمودند

که اندر وصل او اعیان بودند

چو هر سه در یکی موجود بودند

در آخر هر سه در یکی نمودند

نظرها محرم رویت نبودند

به مشتاقان نموداری نمودند

چو بر آب و گل آمد عکس رویت

دری از حسن بر عالم گشودند

زگل گل‌های گوناگون برآمد

[...]

کلاه از فرق فرقد در ربودند

نطاق از برج جوزا برگشودند

بنات النعش و پروین لب گشودند

به نثر و نظم خود او را ستودند

به چشمان پدر تا می نمودند

ز یکدیگر به مهرش می ربودند

حسودان هم در آن نزدیک بودند

ز حال او تفحص می نمودند

بدین قانون ترقی می نمودند

ز انواع نفایس می فزودند

گهی گفتند و گاهی می شنودند

به هر غم زان نشاطی می فزودند

پس از حالش تفحص ها نمودند

به بهتر مدحتی او را ستودند

چو گو از صحن میدان در ربودند

محبان گنج گوهر برگشودند

نه هم گفتند مرغان نی شنودند

مگر کان شب به خواب مرگ بودند

کجا رفتند یارانی که بودند

چنان رفتند پنداری نبودند

چو خورشید و قمر در روز و در شب

جمال خویشتن را می ستودند

ز چشم ما نهان گشتند و رفتند

[...]

دری از غیب بر رویم گشودند

به شمع معنی ام راهی نمودند

چو آن آتش که موسی را نمودند

دل پروانه زان آتش ربودند

بسا یاران که همدم می‌نمودند

وفادارانه خود را می‌ستودند

به یک جا بار بگشودند بودند

به حرف آشنایی لب گشودند

چنین تا شام صید انداز بودند

به قصد صید شیری می‌نمودند