زهی فرخنده فرخ جبینی
همایون طلعتی دولت قرینی
سعادت یاوری کز بخت مسعود
نبرده رنج یابد گنج مقصود
به تاریکی چو بردارد سر از جیب
چراغی ایزدش بنماید از غیب
چو شمع افروخت صحن گلشن از نور
یکی پروانه دید آن آتش از دور
مگو پروانه زین مجنون مستی
عجب دیوانه آتش پرستی
بصورت بینوایی پاکبازی
بمعنی گرم مهری جانگدازی
مشقت دیده زحمت کشیده
محبت پیشه محنت رسیده
به لاف مهر همچون صبح صادق
چو شمع او را زبان با دل موافق
چنان ز افتادگی مسکین و عاجز
که نشنیدی کسش آواز هرگز
چو شمع از سوختن پروا نبودش
از این معنی لقب پروانه بودش
چو دید آن روشنی پروانه مست
ز شوق او سبک از جای برجست
چنان کرد از فرح آهنگ مجلس
که یابد شبچراغی مرد مفلس
چو آن آتش که موسی را نمودند
دل پروانه زان آتش ربودند
نمود آن آتشین رخ در شب تار
چو از زلف بتان روی چو گلنار
گمان بودش مگر قندیل مهر است
فروهشته ازین طاق سپهرست
رسیدش جذبه یی زان ماه طلعت
کشید او را بقلاب محبت
تن پروانه گاهی زرد و بیمار
رخ شمعش کشیدی کهربا وار
سوی خورشید روی شمع گلچهر
کشیدی ذره وش پروانه را مهر
ازو دور و بدو نزدیک کز دور
بسوزد پنبه وش آیینه از نور
به پیش شمع چون یبخویش رفتی
چو مجنونان دلش از پیش رفتی
ز شوقش رشته جان در کشاکش
کشیدی موکشان شمعش بر آتش
چو آمد پیش و آن شمع چگل دید
ز شوقش آتشی در جان و دل دید
چنان زان شعله در افروختن بود
که از وی یکقدم تا سوختن بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و شور و شوقی است که به پروانه و شمع تشبیه شده است. پروانهای که به سمت شمع میرود، به دلیل نور و زیباییاش جذب میشود، حتی اگر خطر سوختن وجود داشته باشد. پروانه از عشق و شیفتگی خود غافل است و نشانهای از پاکی و وفاداری در عشق به شمع دارد. شاعر به زیبایی احساسات پروانه را به تصویر میکشد و نشان میدهد که چگونه عشق میتواند انسان را به سمت خطر بکشاند و در عین حال سعادتی عمیق به همراه داشته باشد. این اثر به تمثیل عشق و فدای بزرگ عاشقانه اشاره دارد.
هوش مصنوعی: شخصی با چهرهی خوشبخت و خوش آب و رنگ، که سرشار از نعمت و شادکامی است.
هوش مصنوعی: سعادت و خوشحالی به فردی کمک میکند که از سرنوشت خود رنجی نکشیده و به هدفی که میخواهد برسد.
هوش مصنوعی: زمانی که فردی از تاریکی خارج میشود و چراغی در دست دارد، خداوند از غیب و ناشناختهها برای او روشنایی و راه را نمایان میکند.
هوش مصنوعی: وقتی که شمع در باغ روشن شد و نور آن فضا را پر کرد، پروانهای از دور آن شعله را مشاهده کرد.
هوش مصنوعی: نگو که پروانه به خاطر مجنون در شور و شوقش دیوانه شده و از آتش عشق میسوزد.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به توصیف دو حالت انسانی میپردازد. اول به اشاره به کسانی که به صورت ظاهری و بیرونی خود را در مظلومیت و بیچارگی نشان میدهند، در حالی که در واقع درونشان پُر از محبت و صفا است. دوم اینکه این محبت و مهربانی، میتواند عواطف و احساسات دیگران را تحت تأثیر قرار دهد و باعث ایجاد درد و آسیب در دلها شود. به بیان دیگر، ظاهر کسی ممکن است نشاندهندهی ضعف باشد، اما باطن او میتواند مملو از عشق و انرژی مثبت باشد که بر روی دیگران تأثیر میگذارد.
هوش مصنوعی: کسی که در زندگی سختیها را تجربه کرده و زحمات زیادی کشیده، به محبت و دوستی رو میآورد و در عین حال، با مشکلات نیز روبهرو شده است.
هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که محبت و صداقت همچون صبح روشنی است که به وضوح قابل مشاهده است. همچنین، مانند شمعی که در تاریکی میسوزد و زبانش با دلش هماهنگ است، عشق واقعی نیز با تمام وجود ابراز میشود.
هوش مصنوعی: گویی به قدری ذلیل و ناتوان است که هیچکس صدای او را هرگز نشنیده است.
هوش مصنوعی: مانند شمع که از سوختن خود ترسی ندارد، او نیز به همین خاطر به "پروانه" شناخته میشود.
هوش مصنوعی: زمانی که پروانه آن نور را دید، از شوق او به شدت مست شده و با شوق و بیپروا از جایش برخاست.
هوش مصنوعی: او به قدری خوشحال و پرانرژی بود که فضایی شاداب و دلنشین را در مجلس به وجود آورد، به طوری که حتی یک فرد بیپول هم میتواند در تاریکی شب نور و امیدی پیدا کند.
هوش مصنوعی: مانند آتشی که به موسی نشان دادند، دل پروانه نیز به سمت آن آتش کشیده شد.
هوش مصنوعی: چهره آتشین تو در شب تار مثل این است که از زلف معشوقهها، رویی مانند گل انار پیدا شود.
هوش مصنوعی: او گمان میکرد که الگوی نور و روشنی، نشانهای از عشق و محبت است که از آسمان بر زمین افتاده است.
هوش مصنوعی: او از جذبه و جذابیت چهره آن ماه غمناک به فرودگاه محبت کشیده شد.
هوش مصنوعی: پروانه گاهی زرد و بیمار میشود، ولی وقتی به سمت شمع میرود، مثل کهربا میدرخشد و زیباییاش را به نمایش میگذارد.
هوش مصنوعی: به سمتی که تابش خورشید است، تو یکی از گلهای زیبا را درخشانی و زیبایی آن را به پروانهای که در حال پرواز است، نشان دادی.
هوش مصنوعی: از او دور باش و به او نزدیک شو، زیرا که از دور، آتش در پنبه و آینه به وجود میآید.
هوش مصنوعی: زمانی که به سمت شمع میروی، اگر همانند مجنونان باشی، دل و روحت قبل از بدنت حرکت میکند.
هوش مصنوعی: از شوق او، جانم در تلاش و کشمکش است، مانند شمعی که بر آتش میسوزد و به جلو میآید.
هوش مصنوعی: وقتی او را دید و آن شمعی را که در دست داشت، از شوق در دلش آتش و هیجان پیدا شد.
هوش مصنوعی: این شعله به قدری داغ و آتشین بود که از آن فاصلهای تا سوختن وجود نداشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.