در اینجا دوزخ و عین بهشتست

همه در عین ذات تو سرشتست

در این چنبر نمودار بهشتست

که در او طینت آدم سرشتست

کسی هرگز وجود خویش گشتست

چگویم چونکه این سرّی درشتست

بسی سالست تا بسیار گشتست

که مردم زادگان بسیار کشتست

همه طبعت حواس ناخوش تست

همه کِبرت بدوزخ آتش تست

درون جان تو باغ بهشتست

که عین طینت تو حق سرشتست

حقیقت آن جهان دید بهشتست

که اینجامسکن ابلیس زشتست

ز جان بگذر که جان از تو گذشتست

حقیقت سیر اشیا در نوشتست

ترا اینجا اگر رازت بهشتست

بنزد عاشقان دانم که زشتست

بهشت و بوستان بی‌دوست زشتست

به روی دوستان زندان بهشتست

مرا تا خار دامن گیر گشتست

گل اندر خاطرم کمتر گذشتست

صراطت گرچه ره سوی بهشتست

ولی دوزخ به زیرش سخت زشتست

مرا گویی که عشقت سر نبشتست

که خاکم را به مهر تو سرشتست

نروید در دلم جز بیخ مهرت

که تخم مهر رویت زود کشتست

چو روی او ندیدم هیچ چهری

[...]

زلال عشق کز کوثر گذشتست

زماتر دامنان آلوده گشتست

بتشویشی که با من هم سرشتست

باندوهی که از من در بهشتست

مرا جوش خریدارانش کشتست

به بالای خمیرش جنگ مشتست

همه مرگ تو خوی ناخوشِ تست

همه خشمت به دوزخ آتش تست

گرفتم من که این دنیا بهشتست

بهشتی حور در لفّافه زشتست

بهشتش کی‌توان ‌خواندن که‌ زشتست‌

که هرکویش یکی خرّم بهشتست