گنجور

عطار » جوهرالذات » دفتر اول » بخش ۷۸ - در حق بینی و آداب بجای آوردن فرماید

 

درون جان تو باغ بهشتست

که عین طینت تو حق سرشتست

عطار
 

عطار » جوهرالذات » دفتر دوم » بخش ۱۳ - در نشانی دادن جوهر حقیقت فرماید

 

ترا اینجا اگر رازت بهشتست

بنزد عاشقان دانم که زشتست

عطار
 

امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » خسرو و شیرین » بخش ۳۵ - غزل سرائی باربد از زبان خسرو

 

بهشت و بوستان بی‌دوست زشتست

به روی دوستان زندان بهشتست

امیرخسرو دهلوی
 

اوحدی » منطق‌العشاق » بخش ۳۳ - حکایت

 

مرا تا خار دامن گیر گشتست

گل اندر خاطرم کمتر گذشتست

اوحدی
 

شیخ محمود شبستری » کنز الحقایق » بخش ۳۲ - در تحقیق صراط

 

صراطت گرچه ره سوی بهشتست

ولی دوزخ به زیرش سخت زشتست

شیخ محمود شبستری
 

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۲

 

مرا گویی که عشقت سر نبشتست

که خاکم را به مهر تو سرشتست

نروید در دلم جز بیخ مهرت

که تخم مهر رویت زود کشتست

چو روی او ندیدم هیچ چهری

[...]

جهان ملک خاتون
 

اهلی شیرازی » شمع و پروانه » بخش ۴۳ - ماتمداری شمع برای پروانه و جان بجانان سپردن

 

زلال عشق کز کوثر گذشتست

زماتر دامنان آلوده گشتست

اهلی شیرازی
 

عرفی » مثنویات » شمارهٔ ۲۶ - بامداد شیرین

 

بتشویشی که با من هم سرشتست

باندوهی که از من در بهشتست

عرفی
 

سیدای نسفی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۱۴ - در بیان تعریف و توصیف نانوا

 

مرا جوش خریدارانش کشتست

به بالای خمیرش جنگ مشتست

سیدای نسفی
 

ایرج میرزا » مثنوی‌ها » عارف نامه » بخش ۶

 

گرفتم من که این دنیا بهشتست

بهشتی حور در لفّافه زشتست

ایرج میرزا
 

ملک‌الشعرا بهار » مثنویات » شمارهٔ ۲۰ - نامهٔ منظوم

 

بهشتش کی‌توان ‌خواندن که‌ زشتست‌

که هرکویش یکی خرّم بهشتست

ملک‌الشعرا بهار
 
 
۱
۲
sunny dark_mode