نمایم راز اگر اینجا زبانم

برون آرم بیک ره ازدهانم

من این دعوی به دانا کی توانم

از آنکو گفت باشد در زبانم

امیرالمؤمنین روح روانم

بمعنی نطق گشته در زبانم

حقیقت غیر او من غیر دانم

چو منصور این معانی من بخوانم

عجائب جوهری جانا ندانم

که چون شرح صفاتت را بخوانم

توئی اللّه جوهر در میانم

بجز از جوهر ذاتت ندانم

چو میدانی که چونست این بیانم

که این نکته من اندر عشق دانم

ز عشقت سوختم ای جان جانم

توئی گفتار بیشک بر زبانمّ

وداعت میکنم ای ماه جانم

عجائب درنگر ای مهربانم

منم پیدا و پنهان جهانم

که در نطق همه شرح و بیانم

طلب کن جوهر خود از عیانم

مکن بی تو عیان این جهانم

اناالحق میزنم و اندر بیانم

چو دریا من ابا نام و نشانم

خدایا بیش از این چیزی ندانم

ز بعد صورت و معنی بیانم

که اندر جملهٔ کون و مکانم

نمود راز هر کس من بدانم

منم عطّار و اسرار جهانم

حقیقت درّ معنی میفشانم

عیان این جهان و آن جهانم

ورای این زمان و آسمانم

نمود عشق جمله عاشقانم

عیان راه جمله سالکانم

بگفت ای پیر من جان جهانم

خدا اندر کجایست تا من بدانم

جمال یار بود آنجا عیانم

نمود عشق در هر دو جهانم

طلب کردم بسی تا خود بدانم

که چون بد اصلُ فرع داستانم