چو در دام خود آوردی تمامم

دمی در دم برون آور ز دامم

وگر حاصل نمیداری تو کامم

شدم، انگار نشنودی تو نامم

کسی کز خویش برهاند تمامم

منش گر خواجهام، کمتر غلامم

اگرچه خواجه‌تاش خاص و عامم

به جان و دل غلامت را غلامم

چنان آورده‌یی در بند دامم

که نگشاد از تو جز خون از مشامم

سؤالی کرد از عبدالسلامم

کزین معنی جوابی ده تمامم

منت دادم منت گفتم کلامم

در این اسرار بشنو تو پیامم

فریدالدّین محمد هست نامم

محمد(ص) داده اینجا جمله کامم

کجایی ساقیا؟ در ده مدامم

که من از جان غلامت را غلامم

می اندر ده، تهی دستم چه داری؟!

که از خون جگر پر گشت جامم

ز ننگ من نگوید نام من کس

[...]

به زاری گفت فرهاد است نامم

در این حرفت که می بینی تمامم

هنوز اندر طریق عشق خامم

که می باید هنوز از ننگ و نامم

به خادم گفت:« من مهراب نامم

قدیمی درگه شه را غلامم

رسانیدی به لب جان همچو جامم

ز لب جامی‌ رسان یک دم به کامم

سرافرازی فزا زین احترامم

که آید زیر فرمان این غلامم

اگر من پیش تو بر تو حرامم

وز این معنی به غایت تلخکامم

چرا دارید ازینسان تلخ کامم

به طعن عشق عبرانی غلامم

در آن وقتی که می خواندی غلامم

کرامت خانه ای کردی به نامم

که: من شیرین و شیرینست نامم

ز شهد ناب شیرینست کامم

که دوران محتشم زان کرده نامم

که ادنی بندگانت را غلامم

بده مفتاحی از سطر کلامم

وزان بگشای قفل از گنج کامم