نه در مسجد گذارندم که رندی

نه در میخانه کاین خمار، خام است

میان مسجد و میخانه راهیست

غریبم، عاشقم، آن ره کدام است

خراباتی که رندان را مقام است

برو صوفی که خامان را حرام است

هنوزم بوی زلفش در مشام است

هنوزم ذوق لبهایش به کام است

کجا فایز شود از ناله خاموش

مگر آن دم که در خاکش مقام است

هنوزم بوی زلفش در مشام است

هنوزم ذوق لبهایش به کام است

کجا فایز شود از ناله خاموش

مگر آن دم که در خاکش مقام است

نه اسم و رسم را آنجا مقام است

نسبها و تعینها تمام است

یکی از اصطلاحات اصطلام است

که آنرا گر وله گوئی بنام است

خود آنرا مطلع ار خوانی تمام است

شهود حق مطلق را مقام است

بنزد بعضی این اعلی مقام است

ولی در نزد قومی ناتمام است

باین معنی یقین اعلی مقام است

تمکن را نهایت لا کلام است

اگرچه خاص از حیث مقام است

ولی بر کس چه لازم نیست عام است

دگر از هر چه زاید در کلام است

دگر از هر چه زیبا بر عوام است

دگر آن غیر نسبی کو بنام است

مثالش اسم قدوس و سلام است

از آن کارسیه رویان بکام است

هولله است هر فقری تمام است

سوادالوجه دون اینمقام است

در اینجا فقرها تام التمام است

ندانی هر کجا او را چه نام است

بسویش ره چه و منزل کدام است

حقیقت عالم رسمی عوام است

باسم شرع او را احترام است

حیات خلق کین سان بر نظام است

بپا زین اجتماع مستدام است

برفعت آنکه با حق در قیام است

تجلی از رفعیش بالتمام است

خود آن عبداللطیف اندر مقام است

که لطفش بر عبادالله تمام است

هم ایصال مدد کورا دوام است

بمعدوم از وجود کل که تام است