وصالش از تجلی جلالست

فراقش در میانه دید وصالست

بقرآن وقف ترکان کی حلالست

ترا این خدمت و منصب وبالست

نه شرعت گفت کاینجاگه سوالست

ز بعد صورتت بیشک وبالست

برم دنیا و عقبی در زوالست

که آن حضرت همه عین کمالست

برم دنیا و عقبی چون خیالست

که بیشک خانهٔ رنج و وبالست

ره شیطان خیال اندر خیالست

همه عین وبال اندر وبالست

حجاب واصلان عین کمالست

حجاب سالکان جمله وبالست

جهانی رخ نمودی این چه حالست

ندانم این وبالم یا وصالست

بدان کاندر پی نقصان کمالست

پس آنگاهی ز بعد آن زوالست

ز نیکی و بدی آنجا سئوالست

بسی مردان دراین سر گنگ و لالست

عجایب جوهری پر با کمالست

زبانها در صفاتش گنگ و لالست

ز سهم سیف او مریخ لالست

فتاده زار دائم در وبالست

در این صورت تجلّی جلالست

در این معنی یقین عین وصالست

وصال دنیی و عقبی حلالست

ولیکن برتر از حدّ کمالست

چو اینجاگاه خورشید وصالست

از آن حضرت تجلّی جلالست

چنان عطّار مجنون وصالست

که گوئی در غم و رنج و وبالست

چو شرعم آفتاب لایزالست

مرا این شرع دردید حلالست

طلسم گنج ذات لایزالست

که پیدا اندر او عین وصالست

جمال آفتابت لایزال‌ست

دل عشاق از او اندر وصال‌ست

سخن این بار در درد وصالست

از آن اینجات اعیان جلالست