نصیبی ده ز گنج خود گدا را

نوائی ده بلطفت بی نوارا

ز زیر سنگسار او آشکارا

چنان آمد که لعل از سنگ خارا

کنون هر لحظه صد منّت خدا را

که این دیدار روزی کرد ما را

چنین گفت او که گشت امروز ما را

ز مرگ این پسر دین آشکارا

نبود اور ا بهیچ انواع یارا

که کردی سر عشقش آشکارا

سخی باشی ریا را و هوا را

ولیکن دوزخی باشی خدا را

برو فردا و دعوت ساز ما را

بیک ره مجمعی کن آشکارا

نداد او گردهٔ بهر خدا را

ولیکن داد صد دینار ما را

مخنث گفت ای مرد بخارا

نشد نقد من و تو آشکارا

بآخر گشت نقشی آشکارا

که در ما کی توانی دید ما را

بدو گفتند روشن کن تو ما را

چنان کین راز گردد آشکارا

که باران می‌نیاید آشکارا

دعائی کن زحق در خواه ما را

سلامی کرد خضر پاک ما را

جوابی گشت ازما آشکارا

خطاب آید ز حضرت آشکارا

که کاری می‌نگردد دیر ما را

گواه این سخن کردم خدا را

پشولیده مگردان جان ما را

چو حارث را مدد گشت آشکارا

بسی خلق از بر شاه بخارا

چو شد بر رودکی راز آشکارا

از آنجا رفت تا شهر بخارا

کسی را هم چنان باید خدا را

ترا گر نیست این این هست ما را

بحقّ آن خدائی کاشکارا

بخلق خود فرستادست ما را

اگر شایستهٔ راه خدا را

بکلی میل کش چشم هوا را