بشارت باد سلطان غری را

که جیش عشرت آمد عسگری را

ز نرجس زاده حی العالم امروز

سمن پرورد گلبرگ طری را

گلی روئید کامد سجده واجب

[...]

نماز شام کز قندیل کوکب

چراغان کرد گردون خیمه شب

فرو بستند گوئی نو عروسان

بگردن عقد لؤلؤی مثقب

و یا گسترده بر طاقی بعمدا

[...]

که میرا گوئیا راندند امشب

وشاقانت به بام چرخ مرکب

ازیرا ماه نو بر نیلگون طاق

بود چون نعل زر بر سم اشهب

بتابد از رخت سیمینه خورشید

[...]

بسی جستم نشان از اسم اعظم

که بد نقش نگین خاتم جم

همه اقطار عالم سیر کردم

مگر جویم نشان زان نقش خاتم

بزرگی گفت چون آدم بمینو

[...]

چو شد بردالعجوز از چرخ نازل

زمستان دست سردی داشت بر دل

نهاد آن دست را بر سینه خاک

چو اندر سینه ترکان حمایل

برات عاشقان بنوشت بر یخ

[...]

مرا سیر سپهر از روز اول

ز آرام و سکون دارد معطل

رساند گه ز پایان سوی بالا

کشاند گه ز اعلا سوی اسفل

قضا زهری است در جامم مهیا

[...]

بسی جستم نشان از اسم اعظم

که بد نقش نگین خاتم جم

همه اقطار عالم سیر کردم

مگر جویم نشان زان نقش خاتم

بزرگی گفت چون آدم بمینو

[...]

برآمد بامدادان مهر روشن

به پهنای فلک گسترد دامن

چو ترکی آتشین رخ بر نشسته

فراز صحن دیبای ملون

برآمد آفتاب از چرخ گردون

[...]

به ایران از اروپا گشت روشن

چراغ تربیت شمع تمدن

غزالان بیختند از ناف نافه

پلنگان ریخته خون‌ها ز ناخن

دبیران چون غزالان با تبختر

[...]

برآمد بانک یا بشری بگردون

که اینک چار چیز از فر بیچون

بدارالملک سالار خراسان

بهم توأم شدند از پرده بیرون

کتاب رحمت و چتر سعادت

[...]

به نوروز از نسیم عنبرین بو

شده مشکین برو دامان مشکو

دمیده بر لب جو سبزه و گل

کمر بسته ببستان سرو و ناژو

چراغان کرده اندر باغ لاله

[...]

لسان را سحر در طی لسانست

مه و خورشیدش اندر طیلسانست

عروس فضلش اندر حجله طبع

چو در فردوس خیرات حسانست

لسانا ای که کلک در فشانم

[...]

جهان مانا همه سمراد باشد

تهی از پایه و بنیاد باشد

همه مردم نژاد نیرو نودند

همه گفتارهاشان باد باشد

چو با دوشیزه هستی شدی جفت

[...]

مهناباد این جشن معظم

مبارک باد این عید مفخم

بفرزندان مرز و بوم ایران

هواخواهان قانون مکرم

به همدستان دفع مستبدین

[...]

مخور جانا فریب از گنج گیتی

مشو اندوهگین از رنج گیتی

پیاده پیل گردد شاه ماتت

همی در بازی شطرنج گیتی

همه دانشوران مستند و شیدا

[...]

چو سیف الدوله از سلسال باقی

ریاض احمدی را گشت ساقی

حمیت ساخت با غیرت تحالف

مروت کرد با همت تلاقی

ترقی یافت روح علم از آن پس

[...]

فغان کن ماتم شمس المعالی

شکست آمد بر این طاق هلالی

ز سوگش جامه ایام گردید

سیاه و تیره چون رخت لیالی

جهان پر شد زغم تا از وجودش

[...]

چو دلها را بتان کاشانه کردند

در اشگ از بصرها دانه کردند

سر زلف پریشان شانه کردند

زمان را در جهان افسانه کردند

مکان او را در این ویرانه کردند

[...]

سحرگاهان که مهر عالم آرا

ز طاق چرخ گردید آشکارا

بسان گهر اندر تاج دارا

و یا چون آتشی از سنگ خارا

برآمد کرد روشن سطح گردون

[...]

فراموشم نشد پندی که میگفت

به پور خویش پیری در بخارا

که گر در کار خود جنبش کند مرد

توان سفتن به سوزن کوه خارا